«Αφού όλοι οι Χριστιανοί είμαστε ένα σώμα, ας μη ρίχνουμε όλη την ευθύνη της ιεραποστολικής εργασίας στους κληρικούς, αλλά όλοι μαζί, λαϊκοί και κληρικοί ας ενδιαφερόμαστε για την Εκκλησία, που είναι το κοινό Σώμα μας».
Ιερός Χρυσόστομος
↧
"Όλοι στην Ιεραποστολική εργασία...!"
↧
Λειτουργία Εκκλησιαστικών Σεμιναρίων στην Αφρική για ιθαγενείς
Του Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτη
Περισσότεροι από 300 ιθαγενείς κληρικοί από διάφορες χώρες της Αφρικής είναι απόφοιτοι της Σχολής Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’ στη Ναϊρόμπι. Βασικός χρηματοδότης της λειτουργίας του Σεμιναρίου αυτού η Εκκλησία της Κύπρου. Στην Ιερά Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής άρχισε τελευταία η λειτουργία Θεολογικής Ακαδημίας για την θεολογική επιμόρφωση κληρικών και λαϊκών κατηχητών από τον τοπικό πληθυσμό.
Παρόμοια διετής Σχολή λειτουργεί και στην έδρα του Πατριαρχείου στην Αλεξάνδρεια. Λειτουργούν επίσης έκτακτα Εκκλησιαστικά σεμινάρια για επιμορφωτικούς σκοπούς σε θέματα κατηχήσεως και ποιμαντικής δράσεως σε αρκετές Μητροπόλεις και Επισκοπές.
Πρώτος Επίσκοπος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας είναι ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος, ο οποίος μαρτύρησε μάλιστα με τη ζωή του το 62 μ. Χ. Το άγιο έργο των Αποστόλου Μάρκου συνέχισαν επάξια οι διάδοχοι του και οι κατά τόπον συνεργάτες τους κληρικοί.
Από τον πρώτο αιώνα μέχρι σήμερα πολλές οι μορφές της Αλεξανδρινής Εκκλησίας που δραστηριοποιήθησαν στον χώρο της Ιεραποστολής. Ανάμεσα τους ο Μέγας Αθανάσιος, ο άγιος Κύριλλος, ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, η Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς, ο άγιος Μελέτιος ο Πηγάς και στη σύγχρονη εποχή οι μακαριστοί Πατριάρχες Μελέτιος Μεταξάκης, Χριστόφορος, Νικόλαος, Παρθένιος και Πέτρος και φυσικά ο θαυματουργός άγιος Επίσκοπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Νεκτάριος Πενταπόλεως, ιδιαίτερα με το μεγάλης σημασίας αξιόλογο συγγραφικό θεολογικό του έργο. Μεγάλες μορφές της σύγχρονης Ιεραποστολής στο χώρο της Αφρικανικής Ηπείρου, όπου έχουμε την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής είναι οι μακαριστοί Ιεραπόστολοι Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, Χαρίτων Πνευματικάκης, Κοσμάς Ασλανίδης και η μαμά Σταυρίτσα Ζαχαρίου και τόσοι άλλοι που ο Θεός γνωρίζει.
↧
↧
Εξωτερική Ορθόδοξη Ιεραποστολή με συμμετοχή και Αγιορειτών
Η γνωστή, μεγάλη και δύσκολη οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε σοβαρή, δυσμενή επίπτωση και στην ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή.
Στην Ινδία ακόμη και σήμερα δίνεται πρωινό και μεσημεριανό συσσίτιο σε φτωχά παιδιά και άστεγους ανάπηρους. Λειτουργούν δωρεάν πέντε ιατρεία και πέντε σχολεία σε απομακρυσμένα χωριά. Στο ορφανοτροφείο θηλέων πολλά κορίτσια σώθηκαν από τη βία και την πορνεία. Στο ορφανοτροφείο αρρένων βρήκαν θαλπωρή πολλά αγόρια και γλίτωσαν από τους κινδύνους της νύχτας και των δρόμων. Με τη συνδρομή των καλών φίλων της ιεραποστολής μαθαίνουν γράμματα πολλά παιδιά, όπως αναφέρει η μοναχή Νεκταρία.
Στα νησιά Φίτζι, της μητρόπολης Νέας Ζηλανδίας, στον Ειρηνικό ωκεανό, η ορθοδοξία πνέει ευώδη άνεμο. Κτίσθηκε το πρώτο μοναστήρι, που αποτελεί κέντρο της εκεί πνευματικής ζωής και θερμοκήπιο αρετής. Κτίζονται οι πρώτες εκκλησίες. Όπως λέει ο εκεί μητροπολίτης Αμφιλόχιος, το μοναστήρι «θα είναι ένα κανδήλι πάντα αναμμένο στη μέση του ωκεανού. Ένα αιώνιο σύμβολο θείας λατρείας και προσευχής στα νησιά του Ειρηνικού, που άρχισαν να μαθαίνουν στον ρυθμό της ορθοδοξίας».
Ο π. Ερμόλαος από το Μαλάουι, της μητρόπολης Ζάμπιας, σε επιστολή του αναφέρει πως σιτίζονται τριακόσια παιδάκια των νηπιαγωγείων του ιεραποστολικού κλιμακίου. Οι εκεί ιεραπόστολοι επισκέπτονται τους φυλακισμένους, ανεγείρουν ναούς, σπουδάζουν υποψήφιους κληρικούς για τη συνέχιση του έργου. «Εργαζόμαστε για τον ευαγγελισμό των αφρικανών αδελφών μας, τόσο από αγάπη για τον Θεό όσο και από αγάπη για τον πολύπαθο συνάνθρωπό μας». Ευχαριστούν θερμά οι μαύροι αδελφοί μας, γιατί με προσφορές από την Ελλάδα ανοίχθηκαν 14 απαραίτητα πηγάδια.
Στην Τανζανία, της μητρόπολης Ειρηνουπόλεως, κτίσθηκαν τριάντα ωραίες εκκλησίες, που γίνονται και τόποι ιατρείων και συσσιτίων. Η έλλειψη φαρμάκων, εμβολίων και καθαρού νερού μαστίζει τον φτωχό λαό.
Δημιουργήθηκαν κι εδώ πηγάδια και κλινικές, καθώς και άλλα έργα φιλανθρωπίας. Οι ανάγκες είναι πολλές και μεγάλες. Οι ιεραπόστολοι εργάζονται συνεχώς για ό,τι καλύτερο, είναι αξιέπαινοι και αξιοθαύμαστοι. Οι εργάτες είναι λίγοι και έχουν ανάγκη και άλλων. Ο μητροπολίτης Άκκρας Γεώργιος, στην Γκάνα, ευχαριστεί ανώνυμο δωρητή από την Ελλάδα για την ανέγερση νέου σχολείου, απαραίτητου για τα παιδιά.
Η νέα μητρόπολη Μουάνζας ευχαριστεί τους Έλληνες για τη συνδρομή τους στο ιατρικό κέντρο, σε δύο γυμνάσια και σε τριάντα ενορίες. Ιερέας από το Μπόμπο της Ουγκάντας πληροφορεί ότι συνεχίζονται τα συσσίτια στο ορφανοτροφείο, πραγματοποιούνται πολλές βαπτίσεις, εγκαίνια ναών, δημιουργούνται σχολεία και κέντρα υγείας τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Ο αγιορείτης μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής Νικηφόρος πληροφορεί πως μέσα στη ζούγκλα του Κονγκό κτίζονται ορθόδοξοι ναοί και σχολεία. Οι γονείς ενδιαφέρονται να στείλουν τα παιδιά τους στα καλά αυτά σχολεία. Ο δραστήριος μητροπολίτης Μαδαγασκάρης, Αγιορείτης κι αυτός, έχει αναγκαστεί να περιορίσει τις ιεραποστολικές δραστηριότητες λόγω μειώσεως των προσφορών και δωρεών. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα από τη λειψυδρία, κι έτσι κατασκευάζονται δεξαμενές. Σε μία λασποκαλύβα έγιναν πρόσφατα ομαδικές βαπτίσεις και γάμοι. Ο μητροπολίτης Μπουρούντι και Ρουάντας, Σάββας, ανεγείρει κι αυτός ναούς, σχολεία και ιατρεία, φροντίζει τους μισθούς των ιερέων και υποτροφίες σπουδαστών. Ο αγιορείτης ιερομόναχος Θεολόγος εργάζεται επί έτη αθόρυβα και αποδοτικά στην Αλβανία και στην Αφρική. Λειτουργεί ραδιόφωνο, σχολείο και ορφανοτροφείο. Βαπτίζει, μετά από κατήχηση, Πυγμαίους στον ποταμό Κόνγκο.
Ένα μεγάλο και πλούσιο έργο που αξίζει και πρέπει να συνεχιστεί.
Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Μακεδονία 14/10/2012
↧
Το 1ο Δημοτικό Σπερχειάδας γνωρίζει την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Αφρική
Την Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2012, στο 1οΔημοτικό Σπερχειάδας, έπειτα από πρόσκληση της Διευθύντριας κ, Αναστασίας Ευαγγελοπούλου και κατόπιν συνεννοήσεως με τον συνταξιούχο δάσκαλο και εθελοντή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής κ. Κωνσταντίνο Τσαπάρα έγινε παρουσίαση του Ιεραποστολικού έργου της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κεντρική Αφρική και συγκεκριμένα στο Γαλλικό Κογκό.
Στην ξεχωριστή αυτή εκδήλωση συνδυάστηκε υπέροχα ο λόγος με την εικόνα και το… ταξίδι έγινε τόσο συναρπαστικό και πληροφοριακό για το θέμα.
http://fonografos.net/v1/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B1/
↧
Τὸ Μικαλάϊ, ἕνα χωριὸ 30 χιλιόμετρα νοτιανατολικὰ τῆς Κανάνγκα, ἐδῶ στὴν καρδιὰ τῆς Ἀφρικῆς...
Από την ιστοσελίδα της Ι. Μητροπόλεως Κεντρώας Αφρικής
Εἶχε ἀρχίσει νὰ ψιχαλίζει ὅταν ξεκινήσαμε γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸ Μικαλάϊ, ἕνα χωριὸ 30 χιλιόμετρα νοτιανατολικὰ τῆς Κανάνγκα, ἐδῶ στὴν καρδιὰ τῆς Ἀφρικῆς. Ἀκολουθήσαμε ἕνα χωματόδρομο ποὺ ὅταν βρέξει δὲ μπορεῖς νὰ τὸν περάσεις. Μᾶς διακατεῖχε ἀγωνία, ἆραγε ἐμεῖς θὰ φθάσουμε στὸ χωριὸ ἀφοῦ εἶχε ἀρχίσει νὰ βρέχει. Κάναμε τὸν σταυρὸ μας καὶ ξεκινήσαμε. Ὁ χωματόδρομος σὲ ὁρισμένα σημεῖα γίνεται πολὺ δύσκολος. Στὴν πορεία μας ἀφήναμε δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ λασποκαλύβες μὲ χαρούμενα ἠμίγυμνα παιδιὰ ποὺ ἔπαιζαν ἀνέμελα ἔξω ἀπὸ αὐτὲς. Ὅλοι μᾶς χαιρετοῦσαν φωνάζοντας καραμέλα-καραμέλα καὶ ἔτειναν τὰ χέρια τους. Ἡ καραμέλα εἶναι τὸ ἀγαπημένο γλυκὸ τῆς Ἀφρικῆς. Φθάσαμε στὴν ἐνορία τοῦ Προφήτη Ἠλιοῦ στὸ Μικαλάϊ. Μόλις μᾶς εἶδαν ἄρχισαν νὰ κτυποῦν χαρμόσυνα τὶς καμπάνες. Νέοι, γέροι, γυναῖκες, ἄνδρες παιδιὰ, μικρὰ καὶ μεγάλα παρατεταγμένοι μᾶς ὑποδεχόταν.Ἡ χορωδία ντυμένη μὲ τὶς κόκκινες στολές τους ἄρχισαν νὰ ψάλλουν τὸ «ἄξιον ἐστί». Ὁ ἡλικιωμένος ἱερεὺς π.Αὐγουστῖνος ἡγεῖτο τοῦ ποιμνίου του. Πρώτη φορὰ ὁ νὲος ἐπίσκοπος ἐπισκεπτόταν τὴν ἐνορία τους. Εἰσήλθαμε ὅλοι στὸ Ναὸ. Γέμισε ὁ Προφήτης Ἡλίας ἀσφυκτικὰ. Μπροστὰ ὁ ἀρχηγὸς τῆς περιοχῆς, δίπλα του ὁ νοσοκόμος μὲ τὴν ἄσπρη στολὴ του καὶ οἱ γεροντότεροι τοῦ χωριοῦ.Τὰ μικρὰ παιδιὰ κοιτοῦσαν μὲ ἀπορία καὶ μὲ τὰ κάτασπρα μάτια τους προσπαθοῦσαν νὰ μᾶς μεταφέρουν τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀγάπη τους. Δύο ἀπὸ τὴν χορωδία εἶχαν πάρει ἕνα κουτὶ, τὸ ἄνοιξαν καὶ ἔκαναν ἕνα πανὸ, τὸ κρέμασαν σὲ ξύλο καὶ ἔγραψαν πάνω
![]()
( Ἡ ἑνορία τοῦ Προφήτου Ἠλία,τὸ ἰατρεῖο καὶ τὸ
μαιευτήριο του Προφήτου Ήλία σᾶς καλοσωρίζουν)
Ὁ π. Αὐγουστῖνος μᾶς καλοσώρισε μὲ ἕνα σύντομο,ταπεινὸ καὶ ὡραῖο λόγο. Μετὰ πήρε τὸν λόγο ὁ ἀρχηγὸς τῆς περιοχῆς, μᾶς προσεφώνησε καὶ μᾶς ἐξέθεσε τὶς ἀνάγκες τῆς ἐνορίας. Ἔχουμε πολλὲς χῆρες ποὺ δὲν ἔχουν κάποιον νὰ τὶς φροντίσει, τὰ παιδιὰ μας κάθε μέρα πᾶνε δέκα χιλιόμετρα μὲ τὰ πόδια στὸ σχολεῖο καὶ θέλουν ἄλλα δέκα νὰ γυρίσουν, δὲν ἔχουμε κοντύτερα σχολεῖο, δὲν ἔχουμε νοσοκομεῖο, ὁ παπᾶς μας περιορίστηκε σὲ ἕνα δωμάτιο καὶ τὸ ὑπόλοιπο σπίτι του τὸ διέθεσε καὶ κάναμε ἕνα μικρὸ ἰατρεῖο-νοσοκομεῖο.Ὁ νοσοκόμος μὲ καμάρι μᾶς μίλησε γιὰ τὸ μικρὸ «νοσοκομεῖο» ποὺ δημιούργησε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία τοῦ π. Αὐγουστίνου.
Νοσοκομεῖο ἐδῶ στὴν ἔρημο; Μὰ μὸνο καλύβες εἴδαμε. Ἡ ἀπορία μας ἦταν μεγάλη, τὶ εἶναι αὐτὸ; Ἐρχόμενοι δὲν εἴδαμε νοσοκομεῖο.
Μόλις τέλειωσε ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἐπισκόπου, ζητήσαμε νὰ δοῦμε τὸ νοσοκομεῖο. Μᾶς ὁδήγησαν δίπλα στὴν ἐκκλησία σὲ ἕνα σπίτι μὲ τρία δωμὰτια καὶ ἕνα διάδρομο. Στὴν εἴσοδο μᾶς ἀνέμεναν τρεῖς γυναῖκες.
-Εἶναι οἱ συνεργάτες μου, μᾶς εἶπε ὁ νοσοκόμος, μία μαῖα μὲ δύο βοηθούς. Εἰσήλθαμε, καὶ εἴδαμε στὸ διάδρομο μιὰ μητέρα ποὺ βαστοῦσε στὴν ἀγκαλιά της ἕνα ὄμορφο μωρό. Στὸ χέρι της βαστοῦσε ἕναν ὁρὸ συνδεδεμένο μὲ τὸ λεπτὸ χεράκι τοῦ μικροῦ. Ἔβλεπες τὴν ἀγωνία στὸ πρόσωπό της. Ἕνα γεροντάκι καθόταν σὲ μιὰ καρέκλα περιμένοντας ὑπομονετικὰ τὴν σειρὰ του γιὰ νὰ τὸν ἐξετάσει ὁ νοσοκόμος καὶ νὰ τοῦ δώσει τὰ κατάλληλα φάρμακα. Χαιρετίσαμε, μπήκαμε λίγο πιὸ μέσα, στὸ δωμάτιο τῶν ἀσθενῶν. Μέσα σέ ἕνα ψάθινο κρεββατάκι ἀντικρύσαμε ἕνα νεογέννητο μωρὸ. Δίπλα του, δυὸ-τρεῖς γυναῖκες ξαπλωμένες σὲ σιδερένια κρεββάτια. Τὶς χαιρετίσαμε, τὶς εὐλογήσαμε καὶ προχωρήσαμε.Ὁ ξεναγὸς νοσοκόμος μᾶς ὁδήγησε στὸ δεύτερο δωμάτιο ὅπου εἶχε τὸ φαρμακεῖο του, δυὸ τρὶα ρὰφια μὲ λίγα φάρμακα. Δίπλα τὸ δωμάτιο τοῦ ἱερέως καὶ τῆς οἰκογενείας του. Ἀναρρωτήθηκα, ἐδῶ μένει ὅλη ἡ οἰκογένεια; Παραχώρησε ὅλο του τὸ σπίτι καὶ περιορίστηκε σ’αὐτὸ τὸ μικρὸ δωμάτιο ὁ ταπεινὸς π. Αὐγουστίνος;
-Ἐδῶ μένει ἡ οἰκογένεια τοῦ π. Αὐγουστίνου..., ὁ π. Αὐγουστῖνος βλέποντας τὸν πόνο καὶ τὶς ἀρρώστιες τῶν ἀνθρώπων, διαπιστώνοντας ὅτι κοντὰ στὸ χωριὸ του δὲν ὑπάρχει οὔτε γιατρὸς οὔτε νοσοκομεῖο, κράτησε μόνο ἕνα δωμάτιο καὶ τὸ ὑπόλοιπο σπίτι του τὸ μετέτρεψε σὲ νοσοκομεῖο. Στὴν αὐλὴ ἔκανε μιὰ καλύβη γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς μαιευτήριο. Ἔχει βοηθήσει πολὺ κόσμο τὸ μικρὸ μας «νοσοκομεῖο» συνέχισε ὁ νοσοκόμος. Ἕνα βράδυ ἀρρώστησε ὁ π. Αὐγουστῖνος βαρειὰ καὶ ὅλοι μας φοβηθήκαμε μήπως τὸν χάσουμε. Προσευχηθήκαμε, τὸν περιποιηθήκαμε μὲ τὰ φάρμακα ποὺ εἴχαμε, τοῦ βὰλαμε καὶ ὁρὸ, κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε ὅλη τὴν νύκτα καὶ τὸ πρωΐ τὸν μεταφέραμε στὸ νοσοκομεῖο τῆς Κανάγκας. Εὐτυχῶς πού εἴχαμε τὸ μικρὸ μας «νοσοκομεῖο» καὶ σώθηκε ὁ πατέρας μας!
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ταπεινὰ παρακολουθοῦσε αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ νοσοκόμος, δὲν μιλοῦσε, δὲν ὑπερηφανευόταν. Τὸν πῆρα ἰδιαιτέρως, τὸν συνεχάρηκα.
-Δὲν ἔκανα τίποτε ψέλισε, τὸ καθῆκον μου ἔκανα.
-Ἀδελφὲ μου, θὰ μᾶς ἔχεις πάντα δίπλα σου, μόλις μπόρεσα συγκινημένος νὰ τοῦ πῶ....
http://pa-imka.org/index.php/el/news-el/129-2013-03-04-09-29-30
Εἶχε ἀρχίσει νὰ ψιχαλίζει ὅταν ξεκινήσαμε γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸ Μικαλάϊ, ἕνα χωριὸ 30 χιλιόμετρα νοτιανατολικὰ τῆς Κανάνγκα, ἐδῶ στὴν καρδιὰ τῆς Ἀφρικῆς. Ἀκολουθήσαμε ἕνα χωματόδρομο ποὺ ὅταν βρέξει δὲ μπορεῖς νὰ τὸν περάσεις. Μᾶς διακατεῖχε ἀγωνία, ἆραγε ἐμεῖς θὰ φθάσουμε στὸ χωριὸ ἀφοῦ εἶχε ἀρχίσει νὰ βρέχει. Κάναμε τὸν σταυρὸ μας καὶ ξεκινήσαμε. Ὁ χωματόδρομος σὲ ὁρισμένα σημεῖα γίνεται πολὺ δύσκολος. Στὴν πορεία μας ἀφήναμε δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ λασποκαλύβες μὲ χαρούμενα ἠμίγυμνα παιδιὰ ποὺ ἔπαιζαν ἀνέμελα ἔξω ἀπὸ αὐτὲς. Ὅλοι μᾶς χαιρετοῦσαν φωνάζοντας καραμέλα-καραμέλα καὶ ἔτειναν τὰ χέρια τους. Ἡ καραμέλα εἶναι τὸ ἀγαπημένο γλυκὸ τῆς Ἀφρικῆς. Φθάσαμε στὴν ἐνορία τοῦ Προφήτη Ἠλιοῦ στὸ Μικαλάϊ. Μόλις μᾶς εἶδαν ἄρχισαν νὰ κτυποῦν χαρμόσυνα τὶς καμπάνες. Νέοι, γέροι, γυναῖκες, ἄνδρες παιδιὰ, μικρὰ καὶ μεγάλα παρατεταγμένοι μᾶς ὑποδεχόταν.Ἡ χορωδία ντυμένη μὲ τὶς κόκκινες στολές τους ἄρχισαν νὰ ψάλλουν τὸ «ἄξιον ἐστί». Ὁ ἡλικιωμένος ἱερεὺς π.Αὐγουστῖνος ἡγεῖτο τοῦ ποιμνίου του. Πρώτη φορὰ ὁ νὲος ἐπίσκοπος ἐπισκεπτόταν τὴν ἐνορία τους. Εἰσήλθαμε ὅλοι στὸ Ναὸ. Γέμισε ὁ Προφήτης Ἡλίας ἀσφυκτικὰ. Μπροστὰ ὁ ἀρχηγὸς τῆς περιοχῆς, δίπλα του ὁ νοσοκόμος μὲ τὴν ἄσπρη στολὴ του καὶ οἱ γεροντότεροι τοῦ χωριοῦ.Τὰ μικρὰ παιδιὰ κοιτοῦσαν μὲ ἀπορία καὶ μὲ τὰ κάτασπρα μάτια τους προσπαθοῦσαν νὰ μᾶς μεταφέρουν τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀγάπη τους. Δύο ἀπὸ τὴν χορωδία εἶχαν πάρει ἕνα κουτὶ, τὸ ἄνοιξαν καὶ ἔκαναν ἕνα πανὸ, τὸ κρέμασαν σὲ ξύλο καὶ ἔγραψαν πάνω
( Ἡ ἑνορία τοῦ Προφήτου Ἠλία,τὸ ἰατρεῖο καὶ τὸ
μαιευτήριο του Προφήτου Ήλία σᾶς καλοσωρίζουν)
Ὁ π. Αὐγουστῖνος μᾶς καλοσώρισε μὲ ἕνα σύντομο,ταπεινὸ καὶ ὡραῖο λόγο. Μετὰ πήρε τὸν λόγο ὁ ἀρχηγὸς τῆς περιοχῆς, μᾶς προσεφώνησε καὶ μᾶς ἐξέθεσε τὶς ἀνάγκες τῆς ἐνορίας. Ἔχουμε πολλὲς χῆρες ποὺ δὲν ἔχουν κάποιον νὰ τὶς φροντίσει, τὰ παιδιὰ μας κάθε μέρα πᾶνε δέκα χιλιόμετρα μὲ τὰ πόδια στὸ σχολεῖο καὶ θέλουν ἄλλα δέκα νὰ γυρίσουν, δὲν ἔχουμε κοντύτερα σχολεῖο, δὲν ἔχουμε νοσοκομεῖο, ὁ παπᾶς μας περιορίστηκε σὲ ἕνα δωμάτιο καὶ τὸ ὑπόλοιπο σπίτι του τὸ διέθεσε καὶ κάναμε ἕνα μικρὸ ἰατρεῖο-νοσοκομεῖο.Ὁ νοσοκόμος μὲ καμάρι μᾶς μίλησε γιὰ τὸ μικρὸ «νοσοκομεῖο» ποὺ δημιούργησε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία τοῦ π. Αὐγουστίνου.
Νοσοκομεῖο ἐδῶ στὴν ἔρημο; Μὰ μὸνο καλύβες εἴδαμε. Ἡ ἀπορία μας ἦταν μεγάλη, τὶ εἶναι αὐτὸ; Ἐρχόμενοι δὲν εἴδαμε νοσοκομεῖο.
Μόλις τέλειωσε ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἐπισκόπου, ζητήσαμε νὰ δοῦμε τὸ νοσοκομεῖο. Μᾶς ὁδήγησαν δίπλα στὴν ἐκκλησία σὲ ἕνα σπίτι μὲ τρία δωμὰτια καὶ ἕνα διάδρομο. Στὴν εἴσοδο μᾶς ἀνέμεναν τρεῖς γυναῖκες.
-Εἶναι οἱ συνεργάτες μου, μᾶς εἶπε ὁ νοσοκόμος, μία μαῖα μὲ δύο βοηθούς. Εἰσήλθαμε, καὶ εἴδαμε στὸ διάδρομο μιὰ μητέρα ποὺ βαστοῦσε στὴν ἀγκαλιά της ἕνα ὄμορφο μωρό. Στὸ χέρι της βαστοῦσε ἕναν ὁρὸ συνδεδεμένο μὲ τὸ λεπτὸ χεράκι τοῦ μικροῦ. Ἔβλεπες τὴν ἀγωνία στὸ πρόσωπό της. Ἕνα γεροντάκι καθόταν σὲ μιὰ καρέκλα περιμένοντας ὑπομονετικὰ τὴν σειρὰ του γιὰ νὰ τὸν ἐξετάσει ὁ νοσοκόμος καὶ νὰ τοῦ δώσει τὰ κατάλληλα φάρμακα. Χαιρετίσαμε, μπήκαμε λίγο πιὸ μέσα, στὸ δωμάτιο τῶν ἀσθενῶν. Μέσα σέ ἕνα ψάθινο κρεββατάκι ἀντικρύσαμε ἕνα νεογέννητο μωρὸ. Δίπλα του, δυὸ-τρεῖς γυναῖκες ξαπλωμένες σὲ σιδερένια κρεββάτια. Τὶς χαιρετίσαμε, τὶς εὐλογήσαμε καὶ προχωρήσαμε.Ὁ ξεναγὸς νοσοκόμος μᾶς ὁδήγησε στὸ δεύτερο δωμάτιο ὅπου εἶχε τὸ φαρμακεῖο του, δυὸ τρὶα ρὰφια μὲ λίγα φάρμακα. Δίπλα τὸ δωμάτιο τοῦ ἱερέως καὶ τῆς οἰκογενείας του. Ἀναρρωτήθηκα, ἐδῶ μένει ὅλη ἡ οἰκογένεια; Παραχώρησε ὅλο του τὸ σπίτι καὶ περιορίστηκε σ’αὐτὸ τὸ μικρὸ δωμάτιο ὁ ταπεινὸς π. Αὐγουστίνος;
-Ἐδῶ μένει ἡ οἰκογένεια τοῦ π. Αὐγουστίνου..., ὁ π. Αὐγουστῖνος βλέποντας τὸν πόνο καὶ τὶς ἀρρώστιες τῶν ἀνθρώπων, διαπιστώνοντας ὅτι κοντὰ στὸ χωριὸ του δὲν ὑπάρχει οὔτε γιατρὸς οὔτε νοσοκομεῖο, κράτησε μόνο ἕνα δωμάτιο καὶ τὸ ὑπόλοιπο σπίτι του τὸ μετέτρεψε σὲ νοσοκομεῖο. Στὴν αὐλὴ ἔκανε μιὰ καλύβη γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς μαιευτήριο. Ἔχει βοηθήσει πολὺ κόσμο τὸ μικρὸ μας «νοσοκομεῖο» συνέχισε ὁ νοσοκόμος. Ἕνα βράδυ ἀρρώστησε ὁ π. Αὐγουστῖνος βαρειὰ καὶ ὅλοι μας φοβηθήκαμε μήπως τὸν χάσουμε. Προσευχηθήκαμε, τὸν περιποιηθήκαμε μὲ τὰ φάρμακα ποὺ εἴχαμε, τοῦ βὰλαμε καὶ ὁρὸ, κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε ὅλη τὴν νύκτα καὶ τὸ πρωΐ τὸν μεταφέραμε στὸ νοσοκομεῖο τῆς Κανάγκας. Εὐτυχῶς πού εἴχαμε τὸ μικρὸ μας «νοσοκομεῖο» καὶ σώθηκε ὁ πατέρας μας!
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ταπεινὰ παρακολουθοῦσε αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ νοσοκόμος, δὲν μιλοῦσε, δὲν ὑπερηφανευόταν. Τὸν πῆρα ἰδιαιτέρως, τὸν συνεχάρηκα.
-Δὲν ἔκανα τίποτε ψέλισε, τὸ καθῆκον μου ἔκανα.
-Ἀδελφὲ μου, θὰ μᾶς ἔχεις πάντα δίπλα σου, μόλις μπόρεσα συγκινημένος νὰ τοῦ πῶ....
http://pa-imka.org/index.php/el/news-el/129-2013-03-04-09-29-30
↧
↧
Ο Μητροπολίτης Ουγκάντας κ. Ιωνάς στη Θεσσαλονίκη
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ:
Ο Μητροπολίτης Ουγκάντας κ. Ιωνάς στη Σύναξη της Αδελφότητάς μας
Προσκαλούμε τους αγαπητούς φίλους της Ιεραποστολής στη Σύναξη μελών και φίλων της Αδελφότητάς μας την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013 στις 10.30 το πρωί στην αίθουσά μας, Μακένζυ Κινγκ 6, Πλατεία Αγίας Σοφίας, Θεσσαλονίκη.Μαζί μας αυτή την Κυριακή θα έχουμε τον ιθαγενή Μητροπολίτη της Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας κ. Ιωνά, ο οποίος με ενθουσιασμό θα μας μιλήσει για την κοιτίδα της σύγχρονης ιεραποστολής στην Αφρική, την Ουγκάντα.
Θα προηγηθεί Συνεκκλησιασμός στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου απέναντι από την Αγία Σοφία.
http://ierapostoles.gr/2013/03/4294/
↧
Έκδοση μικρού προσευχηταρίου για την Ουγκάντα...
Από την "Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Μπουσούγκιου στην Ουγκάντα"
Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής στο πλαίσιο της Εξωτερικής Ιεραποστολικής της προσπάθειας, δραστηριοποιείται και στον τομέα της πνευματικής ζωής των Ορθοδόξων της Ουγκάντας , και για τούτο προχωρά στην έκδοση ενός μικρού προσευχηταρίου που θα περιλαμβάνει προσευχές απλές που θα χρησιμοποιούνται από τους Ορθοδόξους αδελφούς μας αυτής της Αφρικανικής χώρας
.
Τη επιμέλεια του προσευχηταρίου έχει ο Θεολόγος Mixmos Kisitu και εκδίδεται με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καμπάλλας και πάσης Ουγκάντας κυρίου Ιωνά.
Το προσευχητάριο αυτό ευελπιστούμε να εκδοθεί σε πολλές χιλιάδες για τις ανάγκες της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουγκάντας.
Για την οικονομική σας συμβολή στην προσπάθειά μας εκ των προτέρων σας ευχαριστούμε πολύ!!
Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής
Τ.Θ 49 19014 Καπανδρίτι -Αττικής
(Για την Ουγκάντα)
↧
Παιδικά παιχνίδια στην Αφρική...
Όταν βλέπουμε τέτοια φτώχεια δεν μπορεί να μείνουμε με δεμένα τα χέρια. Βοηθάμε με κάθε τρόπο τα δικά μας Ελληνόπουλα, αλλά και τα ξένα, της Αφρικής.
Για αυτό το λόγο, πουλάμε ότι δεν χρειαζόμαστε και με τα χρήματα, προσφέρουμε αγάπη σε όλα αυτά τα παιδιά, για τα οποία εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το μέλλον που τους φτιάξαμε.
Λάθος πολιτικές, συμπεριφορές με αποτέλεσμα, παιδιά και σύγχρονων κοινωνιών, να είναι χρεωμένα, νέοι σκλάβοι πολυεθνικών συμφερόντων.
Αλλάξτε αδέρφια νοοτροπία, μην φοβάστε. Κλείστε την τηλεόραση και τα αυτιά σας, ακούστε μόνο την καρδιά σας. Κάντε σωστές επιλογές και φιλανθρωπίες. Σε αυτό το κόσμο είμαστε προσωρινά
μην το ξεχνάτε!
↧
Συμπεράσματα και Προτάσεις για καλύτερο συντονισμό της Ιεραποστολικής διακονίας
Του Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτη
Για να μπορέσει το Πατριαρχείο μας να προχωρήσει δυναμικά κι αποτελεσματικά στο έργο της Ιεραποστολικής και φιλανθρωπικής δράσεως του στην Αφρικανική Ήπειρον χρειάζονται, μεταξύ άλλων να γίνουν τα ακόλουθα:
1.Όλοι μας, κλήρος και λαός, να ακολουθήσουμε με συνέπεια το αποστολικό παράδειγμα της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας όπως αυτό μαρτυρείται στις Πρέξεις των Αποστόλων και στις Ποιμαντικές επιστολές του Αποστόλου Παύλου όπου όλοι οι Χριστιανοί ως ένας άνθρωπος βοηθούσαν αδιάκριτα τους εμπερίστατους αδελφούς τους, τόσο αυτούς που ήσαν ανάμεσά τους όσο κι αυτούς που ευρίσκοντο πολύ μακριά τους.
2.Διά να υλοποιηθεί με επιτυχία η κοινή αυτή προσπάθεια είναι καιρός να συνειδητοποιηθεί ότι η υπόθεση της Ορθοδόξου Ιεραποστολής είναι υπόθεση όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την έννοια ότι το Ορθόδοξο Ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου μας πρέπει να στηριχθεί ηθικά και υλικά από όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.
3.Χρειάζεται εκ μέρους των Ορθοδόξων Εκκλησιών ο κοινός συντονισμός του Ιεραποστολικού έργου με την διοργάνωσιν Διορθοδόξου Ιεραποστολικού Συνεδρίου και μόνιμης Διορθόδοξης Επιτροπής προς τον σκοπόν αυτόν που θα συμβάλει τα μέγιστα διά την σύσφιξιν της πληγωμένης ορατής ενότητας των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
4.Μέσα εις τα ίδια πλαίσια είναι επιτακτικό να οργανωθούν Ιεραποστολικά Συνέδρια των Ιερών Μητροπόλεων και των Επισκοπών του Πατριαρχείου εις την Αφρικανική Ήπειρον διά την καταγραφή των προβλημάτων και των προτεραιοτήτων φιλανθρωπικής δράσεως.
5.Παρόμοια Ιεραποστολικά Συνέδρια επιβάλλεται να γίνουν με τη συμμετοχή του Πατριαρχείου μας και των φορέων εκείνων που ήδη στηρίζουν το Ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου μας εις την Αφρικανική Ήπειρον διά καλύτερο συντονισμό.
6.Επιβάλλεται η έκδοση Ιεραποστολικού ενημερωτικού περιοδικού όπου θα καταγράφονται και θα συντονίζονται οι προτεραιότητες φιλανθρωπικής δράσεως στον χώρον της Ιεραποστολής.
7.Μόνιμη συνεργασία του Πατριαρχείου μας με τα Γραφεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τις Εκκλησίες της Κύπρου και της Ελλάδος, ως επίσης και μετά των υπολοίπων Ορθοδόξων Εκκλησιών, εις την Ευρωπαϊκή Κοινότητα διά την διοχέτευσιν οικονομικών κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας διά την Αφρική μέσω του Πατριαρχείου μας διά το κτίσιμο σχολείων, κλινικών και ορφανοτροφείων. Μέχρι τώρα τα ποσά αυτά διοχετεύονται μέσω Ρωμαιοκαθολικών, Προτεσταντών και Αγγλικανών.
8.Η με κάθε τρόπο ενθάρρυνση των Μη Κυβερνητικών Οργανισμών από τον χώρον της Ελλάδος, της Κύπρου κι άλλων Ορθοδόξων Χωρών που στηρίζουν κι ασχολούνται με φιλανθρωπικά προγράμματα στην Αφρική να συνεργάζονται και να προσφέρουν τη βοήθεια τους και τη δράση τους μέσω του Πατριαρχείου μας διά να ενισχύεται η παρουσία της Ορθοδοξίας παντού. Να λαμβάνουν δηλαδή υπόψιν τις προτεραιότητες και τις εισηγήσεις του Πατριαρχείου μας συνεργαζόμενοι με συνέπεια κι υπευθυνότητα προς την κατεύθυνση αυτή. Η συνεργασία αυτή θα αποτελέσει κι εγγύηση για την αξιοποίηση και διαχείριση των σχετικών οικονομικών κονδυλίων βοηθείας για τον συγκεκριμένο σκοπό που εγκρίνονται και προβλέπονται από τους χορηγούς.
9.Η εκάστοτε οικονομική βοήθεια των Κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου προς Αφρικανικές Χώρες διά φιλανθρωπικά έργα να διοχετεύονται μέσω του Πατριαρχείου μας κι όχι μέσω των Κυβερνήσεων. Δυστυχώς, στη δεύτερη περίπτωση τις περισσότερες φορές η βοήθεια αυτή δεν χρησιμοποιείται ποτέ διά τον σκοπό που δίνεται, αλλά διά την πολιτική επιβίωση αυτών που την λαμβάνουν.
10.Τρόποι στηρίξεως της όλης προσπάθειας του Πατριαρχείου μας διά να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε να έχει την δυνατότητα διά οικονομική αυτάρκεια διά να μπορέσει μακροπρόθεσμα να ανταποκριθεί μ’ επιτυχία εις την φιλανθρωπική του δράση εις τας αχανείς εκτάσεις της Αφρικανικής Ηπείρου με την συμμετοχή Αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών, Ιεραποστολικών Φορέων, Ιδιωτικών και Κρατικών Φορέων και ατόμων που έχουν ευαισθησία προς την κατεύθυνση αυτήν.
11.Προσωρινή καθιέρωση μετά από συντονισμένη διαφωτιστική ενημέρωση ετήσιου εράνου των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών δι’ άμεση στήριξη του φιλανθρωπικού έργου του Πατριαρχείου μας εις τον χώρον της Ιεραποστολής.
12.Η στενώτερη συνεργασία του Πατριαρχείου μας με τους κατά τόπους Ιεραποστολικούς Συνδέσμους Εξωτερικής Ιεραποστολής κι η συνεργασία των Ιεραποστολικών Συνδέσμων με την τοπική Εκκλησιαστική Αρχή.
13.Η δημιουργία Τμημάτων Εξωτερικής Ιεραποστολής σε όλες τις Μητροπόλεις και σε όλες τις ενορίες και κοινότητες κι η συνεργασία τους με το Τμήμα Ιεραποστολής του Πατριαρχείου μας.
14.Συγγραφή εγχειριδίου – βιβλίου της Ιστορίας της Ορθοδόξου Ιεραποστολής κι εισαγωγή του ως μαθήματος διδασκαλίας εις τα Σχολεία και τα Ανώτερα Εκπαιδευτήρια των Ορθοδόξων Χωρών.
Περισσότερα... http://www.ptaisp.co.za/greekorthodox-zimbabwe/
↧
↧
Η Πατριαρχική Φήμη του Αλεξανδρινού Προκαθημένου
Βαριές ευθύνες, αλλά και η πλούσια παρακαταθήκη μιας ιστορικής πορείας δύο χιλιάδων χρόνων περικλείονται στον τίτλο του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας: «Πάπας και Πατριάρχης της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης».Αποτελεί ίσως τον πλέον επιφανή τίτλο που διαθέτει Αρχιερέας και είναι σχεδόν αντίστοιχος του εκάστοτε Πάπα της Ρώμης. Ορισμένοι από τους προσδιορισμούς του Πατριάρχη Αλεξανδρείας δείχνουν την απόλυτη εξουσία του στις εκτός της Αιγύπτου περιοχές, άλλοι την απόλυτη δύναμη που διέθετε έναντι όλων των Επισκόπων της Αφρικής και άλλοι τον μεσολαβητικό ρόλο που έπαιξε σε κάποιες δύσκολες φάσεις της Ιστορίας.
Από την πατριαρχική φήμη, ας σταθούμε στην ιστορική καταγωγή του καταληκτικού τίτλου, του «Κριτή της Οικουμένης». Ο τίτλος αυτός παραχωρήθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο Β΄ το 1019 για τη συνδιαλλακτική μεσολάβηση του προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση στις σχέσεις του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασιλείου του B´ του Βουλγαροκτόνου και του Πατριάρχη Κων/πόλεως Σεργίου Β΄. Ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος βρισκόταν τότε στη Βασιλεύουσα για να αποφύγει τον απηνή διωγμό που είχε εξαπολύσει εναντίον των χριστιανών ο Φατιμίδης Χαλίφης Αλ Χακίμ.
Αιτία της κρίσης κορυφής στάθηκε η άρνηση του Πατριάρχη Κων/πόλεως να αποδεχθεί την εφαρμογή επί της εκκλησιαστικής περιουσίας του λεγόμενου αλληλέγγυου νόμου, σύμφωνα με τον οποίο οι πλούσιοι υποχρεώνονταν να πληρώνουν το φόρο των φτωχών που δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν. Η σύγκρουση έφθασε στα άκρα όταν ο Σέργιος επιχείρησε να εμποδίσει τον Βασίλειο να εκκλησιασθεί, επειδή ήταν δήθεν μολυσμένος από τους φόνους που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια των παρελθόντων εκστρατειών του Αυτοκράτορα. Μη θέλοντας να ταπεινωθεί, ο Βασίλειος επιχείρησε να χειροδικήσει εις βάρος του Σεργίου, ο οποίος αντέδρασε μιλώντας σκαιότατα προς τον Αυτοκράτορα.
Καθώς η διαμάχη κινδύνευε να λάβει απρόβλεπτες διαστάσεις, ο Πατριάρχης Θεόφιλος κλήθηκε να αποφανθεί επί της ρήξης κατά τρόπο που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Ο Θεόφιλος έφτιαξε από κερί δύο ανδριάντες και τους έστησε αντίκρυ στη συνέλευση που συνεκλήθη. Χωρίς να εκφέρει καμία γνώμη, κατέδειξε παραστατικότατα τον σοβαρό αντίκτυπο που θα είχε η έριδα κορυφής για την ενότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κόβοντας από τον ένα ανδριάντα το δεξί χέρι και από τον άλλο τη γλώσσα. Αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα των περιστάσεων και την προβαλλόμενη μέσω του έξυπνου εφευρήματος του Θεοφίλου ανάγκη αμοιβαίων υποχωρήσεων, οι αντίπαλες πλευρές ήρθαν σε συμβιβασμό. Αισθανόμενοι ευγνωμοσύνη προς τον Θεόφιλο για την σωτήρια παρέμβαση του, ο μεν Σέργιος τον περιέβαλε με το επιτραχήλιο του, ο δε Βασίλειος έβαλε επί της κεφαλής του το βασιλικό του διάδημα.
Έτσι εξηγείται η ιδιαιτερότητα της Πατριαρχικής Στολής του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, ο οποίος φέρει δύο επιτραχήλια και δύο μίτρες κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Μάλιστα σε Ευχολόγιο του Σιναϊτικού Κώδικα σώζεται διάταξη Περί Χειροτονίας του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, σύμφωνα με την οποία, εκτός των λοιπών ιερών αμφίων, του δίνεται και δεύτερο επιτραχήλιο, πάνω από τον σάκκο, που αποκαλείται κριτάτο, σε ανάμνηση της απονομής του ιστορικού τίτλου «Κριτής της Οικουμένης».
http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news2&action=details&id=6
↧
Ζιμπάμπουε Σεραφείμ: Να μοιρασθούμε ό,τι έχουμε μ'αυτούς που δεν έχουν
Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη, για το Amen.grΗ Κυριακή της Απόκρεω καθιερώθηκε από την Εκκλησία μας για να μας προετοιμάσει για την είσοδο μας στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, έτσι ώστε τα σωτηριολογικά μηνύματα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα να επηρεάσουν θετικά και ωφέλιμα τη ζωή μας, τόσο στο κόσμο που ζούμε καθημερινά όσο και στην αιωνιότητα, στην άλλη ζωή, την αιώνιον.
Η όλη υμνολογία, η αποστολική περικοπή κι η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Απόκρεως αποτελούν μια προσπάθεια της Εκκλησίας μας, να τονίσουν την αγάπη του Θεού προς όλους μας, όχι απλώς για να βελτιώσουμε τη ζωή μας, αλλά για να σωθούμε, για να μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας, πριν να μας επιφέρουν τον αιώνιο θάνατο, τη μη κοινωνία μας δηλαδή με τον Θεόν.
Με την αναφορά που κάνει η Εκκλησία μας σήμερα στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και στην τελική μας κρίση, εκφράζει το ζωηρό ενδιαφέρον της για την σωτηρία μας, τονίζοντας ταυτόχρονα την φιλευσπλαχνία και την φιλανθρωπία του Θεού προς όλους μας.
Tο όνομά της, η Κυριακή της Απόκρεως, το πήρε από το γεγονός ότι από την επομένη ημέρα αρχίζει η αποχή μας από το κρέας (από – κρέας).
Με αυτό τον τρόπο η Εκκλησία μας θέλει να μας βοηθήσει να έχουμε ισχυρή θέληση για να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Μέσα στην ίδια συνάφεια, η Κυριακή της Απόκρεως πήρε το όνομα Κυριακή του Καρναβαλιού από τους Χριστιανικούς λαούς της Δυτικής Ευρώπης, με την έννοια ότι στα λατινικά η αποχή από το κρέας λέγεται «carnem levare” = Carnaval.
H ταύτιση της εορτής με χορούς μασκέ και πανηγύρια και ξεφαντώματα, δεν έχουν καμιά σχέση με το νόημα της εορτής, που η Εκκλησία μας θέλει να μας τονίσει. Το έθιμο του καρναβαλιού συνδέεται με αρχαία ειδωλολατρικά έθιμα, που καλλιεργούν μιά ψεύτικη και πρόσκαιρη χαρά, που μας βοηθούν να ξεχάσουμε προσωρινά τα προβλήματα που μας απασχολούν. Έστω κι αν έχουμε τα μάτια μας κλειστά από τη λήθη της πραγματικότητας, τα προβλήματά μας παραμένουν εκεί και γίνονται μάλιστα πιο πολύπλοκα που μπορούν να μας πνίξουν.
Για να κατανοήσουμε ποιό είναι το νόημα της ζωής μας, στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή γίνεται αναφορά στην ημέρα της Κρίσεως κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού, όπου, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν αν θα ζήσουν αιώνια στη θεία μακαριότητα του Παραδείσου ή στην οδύνη της κολάσεως.
Στην πραγματικότητα η δικαιοσύνη του Θεού για την κρίση μας συνδέεται με το περιεχόμενο των επιλογών μας στη ζωή μας. Επιλέγοντας την επιτέλεση του καλού επιλέγουμε τον Παράδεισον.
Επιλέγοντας την αδικία σε βάρος των συνανθρώπων μας και την ανοχή μας προς ό,τι είναι αμαρτωλό και κακό, επιλέγουμε την Κόλαση.
Για να έχουμε την ελπίδα του Παραδείσου πρέπει οι σκέψεις μας κι οι πράξεις μας να αποβλέπουν στο κοινόν καλόν. Έτσι, αν στη ζωή μας επιλέξουμε την αγάπη, έχουμε την ελπίδα του Παραδείσου, αν γίνουμε φορείς της αδιαφορίας και του μίσους γινόμαστε άξιοι της Κολάσεως.
Η αγάπη είναι κατάσταση ελευθερίας, υπευθυνότητας και μαρτυρίας της αλήθειας. Αντίθετα η κάθε είδους αδιαφορία επιτελέσεως του καλού, αποτελεί μορφή συμμετοχής στην επιτέλεση του κακού και τελικά έκφραση μίσους. Το μίσος με την αύξησή του, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε φόνο.
Εκεί που απουσιάζει η αδιάκριτη κι άδολη αγάπη προς όλους τους ανθρώπους αρχίζει να καλλιεργείται το μίσος. Το μίσος αποδιοργανώνει τη ζωή μας και διαστρέφει την προσωπικότητά μας. Το μίσος μας διαφθείρει, μας κάνει εγκληματίες. Τελικά το μίσος σκοτώνει μισούντα και μισούμενο, με το ξύπνημα της εκδίκησης και της αντεκδίκησης.. Η εκδίκηση δεν οδηγεί ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Πάντοτε οδηγεί σε καταστροφές και τραγωδίες. Με το μίσος δεν γαληνεύεις ποτέ σου. Είσαι πάντοτε ανήσυχος και δυστυχισμένος. Το μίσος εκφράζει διχασμένες αρρωστημένες και διχασμένες ανθρώπινες υπάρξεις. Η ζωή αυτών που μισούν συνδέεται με την καταστροφή και τη δυστυχία. Ενώ το μίσος σε ασχημίζει, η αγάπη, όχι μόνο σε σώζει, αλλά σου κάνει τη ζωή όμορφη, γιατί πηγή της αγάπης μας είναι η αγάπη του Θεού (από τα Σεμινάρια του Καθηγητού μας Μέγα Φαράντου στην Εταιρεία των Φίλων του Λαού).
Όπως μας λέει ο Απόστολος Παύλος «Ο Θεός αγάπη εστίν και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ».
Έτσι, η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή έχει ως κεντρικό θέμα τη Μέλλουσα Κρίση. Κατά τη βεβαίωση λοιπόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κριτήριον της μεγάλης εκείνης στιγμής θα είναι η άσκηση της αγάπης, η αγάπη του ανθρώπου προς τους άλλους ανθρώπους.
Βλέπουμε δηλαδή το κριτήριο του Θεού να εξαρτάται βασικά από εμάς, από τη στάση μας έναντι των άλλων ανθρώπων. Κατά πόσο δηλαδή, αν δώσαμε νερό στο διψασμένο, αν φιλοξενήσαμε τον ξένο, αν βοηθήσαμε τον φτωχό, αν συμπαρασταθήκαμε έπρακτα στις ανάγκες του διπλανού μας, του κάθε ανθρώπου που συναντάμε μπροστά μας και μπορούμε να τον βοηθήσουμε.
Η φιλεύσπλαχνη και φιλάνθρωπη στάση μας θα σταθεί, σύμφωνα με την μαρτυρία της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής, το μοναδικό μέτρο για την κρίση μας.
Βέβαια τα προβλήματα των άλλων έχουν πολλές φορές τεράστιες διαστάσεις. Δεν μας ζητά όμως ο Θεός να λύσουμε αμέσως όλα τα προβλήματα του κόσμου.
Από μια βρύση δεν μπορεί να ξεδιψάσει ο κόσμος όλος. Μπορούν όμως να ωφεληθούν οι κοντινοί και οι περαστικοί.
Ο Θεός μας ζητά να κάνουμε ό,τι μπορούμε, μέσα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Ζητά πάντοτε το κίνητρο των σκέψεών μας και των πράξεών μας να είναι η αγάπη μας για τους διπλανούς μας. Κι όταν υπάρχει το κίνητρο της αγάπης τότε βρίσκονται εύκολα και οι τρόποι δράσεως και ενεργείας.
Σήμερα που το Έθνος δοκιμάζεται με την οικονομική κρίση, ο Λαός μας χρειάζεται να πρωτοστατήσει προς την κατεύθυνση της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης για τους εμπερίστατους αδελφούς μας κι ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους, τους πολύτεκνους, τους συνατξιούχους και τους άεργους.
Οι αρετές της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, της αγάπης, της υπομονής, της ταπείνωσης, της εργατικότητας, της τιμιοτητας, της φιλοτιμίας, της φιλοπατρίας και της φιλανθρωπίας θα μας βοηθήσουν όλους μας με ενότητα να ανεβάσουμε το Έθνος μας εκεί που του αξίζει.
http://www.amen.gr/article12779
↧
Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Νιγηρία: Οι αγωνιστές χριστιανοί στη χώρα των βουντού
Από τον Βασίλη Σπυρόπουλο,από το Σαββατιάτικο ένθετο της εφημερίδας "Δημοκρατία" για την Ορθοδοξία
«Ηπειρο του μέλλοντος» έχει χαρακτηρίσει την Αφρική ο μακαριότατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος. Ο δυτικός κόσμος αποκαλεί ένα μεγάλο τμήμα της Αφρικής, κυρίως την υποσαχάρια, τρίτο κόσμο. Η φτώχεια, οι αρρώστιες και ο υποσιτισμός είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι ειδήσεις που μας έρχονται από την Αφρική τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις ή με βρέφη και μικρά παιδιά που χάνουν τη ζωή τους από ασθένειες που στην «πολιτισμένη» Δύση εξολοθρεύονται με ένα εμβόλιο.
Μία χώρα που φαίνεται να ξεχωρίζει, διατηρώντας ωστόσο τις αντιθέσεις της,είναι η Νιγηρία, πρώην βρετανική αποικία, που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1960.Βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι της Αφρικής και ήδη από το 1971 αποτελεί μέλος του Οργανισμού Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών, γνωστού ως ΟΠΕΚ, γεγονός που καταδεικνύει τη σημασία της ως της πλουσιότερης χώρας της μαύρης ηπείρου σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Στο βόρειο τμήμα κυριαρχούν οι μουσουλμάνοι, στο νότιο νοτιοανατολικό οι χριστιανοί, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν σε ειδωλολατρικές θρησκείες. Ανάμεσα στους χριστιανούς υπάρχει και μια δραστήρια ορθόδοξη κοινότητα. «Ηδη από τη δεκαετία του '80 υπήρχαν πυρήνες αντικανονικών ομάδων, με την ονομασία Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής,που ήταν στην ουσία κινήματα τα οποία προήλθαν ως αντίδραση στις Δυτικές Εκκλησίες και την αποικιοκρατία» τονίζει στη «δημοκρατία» ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος. Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι ήταν μερικές χιλιάδες, ήλθαν σε επαφή με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ακολούθησε κατήχηση από τον τότε μητροπολίτη Ακκρας Ειρηναίο, ο οποίος ξεκίνησε την ιεραποστολή στην περιοχή, και με αυτόν τον τρόπο ενσωματώθηκαν και έγιναν δεκτοί στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Εμφανής ήταν εξαρχής η έλλειψη κληρικών. Το 1997, όταν ιδρύεται η Επισκοπή Νιγηρίας, η οποία ανυψώθηκε σε μητρόπολη το 2004, «άρχισε μία εκ θεμελίων προσπάθεια αναδιοργάνωσης, με κύριο μέλημα την κατήχηση, την πίστη και τη λειτουργική πράξη» αναφέρει ο μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος, ο οποίος υπογραμμίζει την έμφαση που δίνεται, από τότε μέχρι σήμερα, στη μόρφωση και την κατάρτιση ιθαγενών στελεχών - κληρικών, οι οποίοι σήμερα φθάνουν τους 28.«Εκτός από τις σπουδές τους στη Θεολογία, πολλοί κληρικοί σπουδάζουν σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές, ακόμη και εκτός Νιγηρίας, με τη βοήθεια και την προτροπή της μητρόπολης. Ο βασικός στόχος είναι οι κληρικοί να έχουν ανοιχτό μυαλό και να είναι εξωστρεφείς, να είναι άνθρωποι ανοιχτοί σε διάλογο, όχι μόνο με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, αλλά και με τις άλλες θρησκείες»επισημαίνει ο κ. Αλέξανδρος, προσθέτοντας ότι «πολλές ειδωλολατρικές θρησκείες,όπως το βουντού, έχουν ως πατρίδα τους το Μπενίν. Η Μητρόπολη Νιγηρίας βρίσκεται σε γόνιμο διάλογο με όλους αυτούς σε καθημερινή βάση, καλλιεργώντας στο ποίμνιο την ιδέα της απόλυτης αρμονικής συνύπαρξης και αποδοχής των πάντων,όποιοι και αν είναι, όπως και αν είναι, ό,τι και αν είναι».
Ο μητροπολίτης Νιγηρίας μας μιλά και για τις θρησκευτικές συγκρούσεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια είναι όλο και συχνότερες. «Οι αιτίες των θρησκευτικών συγκρούσεων στη Νιγηρία είναι πολιτικές. Η θρησκευτική βία είναι ο μανδύας μιας βαθύτερης πολιτικής και οικονομικής ρήξης, με κύριο πρωταγωνιστή τις πολυεθνικές και πετρελαϊκές εταιρίες» τονίζει, επισημαίνοντας ότι «η ρήξη αυτή είναι απότοκο και κομμάτι από το παζλ της νεοαποικιοκρατίας, η οποία είναι εμφανής όχι μόνο στην αφρικανική ήπειρο, αλλά και στην Ευρώπη.Πρόκειται για την επίθεση των ελεύθερων αγορών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι οποίοι έχουν τεράστια συμφέροντα στην απόλυτη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, δηλαδή όλου του φυσικού πλούτου και των κοιτασμάτων».
Ενα περιστατικό που προκάλεσε σάλο στην Ελλάδα ήταν η απαγωγή ενός Ελληνα, ο οποίος, όπως μας λέει ο σεβασμιότατος, δούλευε στη Νιγηρία για λογαριασμό λιβανέζικης κατασκευαστικής εταιρίας. «Έχει δημιουργηθεί μία αναστάτωση από αυτήν την απαγωγή. Η ελληνική πρεσβεία στη Νιγηρία ενημερώνει τα μέλη της ελληνικής κοινότητας να προσέχουν γενικότερα όταν βρίσκονται έξω. Είναι γεγονός ότι υπάρχει φόβος λόγω της έξαρσης του φαινομένου των απαγωγών. Τόσο οι Νιγηριανοί όσο και οι ξένοι, με το που πέσει ο ήλιος, φοβούνται να βγουν έξω,μαζεύονται στα σπίτια τους» τονίζει ο κ. Αλέξανδρος, ο οποίος δεν παραλείπει να κάνει μία απαραίτητη διάκριση όσον αφορά τον χαρακτήρα των απαγωγών σε Βορρά και Νότο. «Στο Δέλτα του Νίγηρα, εκεί όπου δραστηριοποιούνται κυρίως οι πετρελαϊκές εταιρίες, οι απαγωγές αρχικά λειτούργησαν ως μία μορφή αγώνα των ντόπιων, κυρίως των νέων, ο συντριπτικός αριθμός των οποίων είναι χωρίς εργασία. Στον Βορρά, οι απαγωγές κρύβουν συνήθως πολιτικά κίνητρα, καθώς γίνονται από ισλαμιστικές οργανώσεις, τις οποίες κάποιοι συνδέουν με την Αλ Κάιντα. Πάντως και στη μία και στην άλλη περίπτωση οι απαγωγές υπαγορεύονται από χρηματικά κίνητρα, αποσκοπούν δηλαδή στην απόδοση λύτρων».
http://www.amen.gr/article12775
↧
Εις Κύριον αποδημία του Μεγάλου Οικονόμου της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων π. Μηνά Κωνσταντίνου.
Την 8η Μαρτίου 2013 η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, ευρισκόμενος στο Κάιρο, επληροφορήθη την εις Κύριον αποδημία του Μεγάλου Οικονόμου της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων π. Μηνά Κωνσταντίνου. Λίαν προσφιλής του Μακαριωτάτου, ως ένας εκ των τελευταίων εν ζωή Αιγυπτιωτών κληρικών του Θρόνου, ο μακαριστός π. Μηνάς είχε τιμηθεί το 2007 από τον Πατριάρχη με την τιμητική προνομία να φέρει δύο σταυρούς. Ο Μακαριώτατος ετέλεσε επιμνημόσυνο δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αποδημήσαντος κληρικού στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου Καίρου. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Τρίτη 12 Μαρτίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Παναγίας Παντανάσσης του Γιοχάννεσμπουργκ. Αιωνία του η μνήμη!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Έλκων την καταγωγή του από την Κάσο της Δωδεκανήσου, ο μακαριστός π. Μηνάς Κωνσταντίνου γεννήθηκε την 18ηΦεβρουαρίου 1930 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετοίκησε στην τότε Νότιο Ροδεσία το 1950 και στη Νότιο Αφρική το 1965. Χειροτονήθηκε Διάκονος τον Μάρτιο του 1971 και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου Πρεσβύτερος, υπηρετώντας έκτοτε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης στο Γιοχάννεσμπουργκ. Το 1983 μετακινήθηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Ντέρμπαν και αόκνως εργάστηκε για την ανέγερση του Ιερού Ναού της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής στο Κλένκοε. Επανέκαμψε στο Γιοχάννεσμπουργκ το 1998 και υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Άλμπερτον. Το 2001 του απενεμήθη το Οφφίκιο του Μεγάλου Οικονόμου. Αν και συνταξιοδοτήθηκε το 2009, συνέχισε να προσφέρει τις ιερατικές του υπηρεσίες, όπου οι ανάγκες το καλούσαν.
↧
↧
Θεολογικὴ Σχολὴ «Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης» τοῦ Ὀρθοδόξου Πανεπιστημίου τοῦ Κογκό
Εἰς Mont-Ngafula τῆς Kινσάσας εὑρίσκεται ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ «Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης» τοῦ Ὀρθοδόξου Πανεπιστημίου τοῦ Κογκό. Ἡ ἔναρξις τῆς λειτουργίας της ἔγινε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2007. Διδάσκουν καθηγηταὶ Πανεπιστημίου απὸ τὸ Κογκό, απὸ τὴν Αὐστραλία, τὴν Γαλλία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Χρησιμοποιεῖται κατὰ τὶς παραδόσεις καὶ ἡ μέθοδος τῆς τηλεδιδασκαλίας. Φοιτοῦν περίπου 75 φοιτηταί. Τὰ μαθήματα γίνονται εἰς τὴν Γαλλική. Τὸ Ὀρθόδοξο Πανεπιστήμιο εἶναι ανεγνωρισμένο απὸ τὸ κράτος καὶ ἰσότιμο μὲ τὰ ἄλλα Πανεπιστήμια τοῦ Κογκό. Οἱ φοιτηταὶ ἐκδίδουν περιοδικὸ μὲ τὸ ὄνομα «Echo». Εἰς τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ λειτουργεῖ καὶ ἐξεταστικὸ κέντρο πιστοποιήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ὑπαγόμενο εἰς τὸ Κέντρο Ἑλληνικῆς Γλώσσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τῆς Ἑλλάδος.
http://pa-imka.org/index.php/el/education-el/2011-03-30-19-36-55/138-2013-03-08-21-14-02
http://pa-imka.org/index.php/el/education-el/2011-03-30-19-36-55/138-2013-03-08-21-14-02
↧
Το νέο ιστολόγιο της Ι. Μητροπόλεως Άκκρας
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΚΚΡΑΣ
.jpg)
(ΓΚΑΝΑ, ΑΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ, ΜΑΛΙ, ΜΠΟΥΡΚΙΝΑ ΦΑΣΟ)
ΕΔΡΑ : ΑΚΚΡΑ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΓΚΑΝΑΣ
ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: P.O. BOXLG 274, LEGON, ACCRA, GHANA
TEL: 00233-302-415781 FAX:00233-302-400977
EMAL: orthodoxghana@gmail.com
Ενορίες :35
Ιερείς: 21
Διάκονοι: 1
Κατηχητές:9
Ορθόδοξα Σχολεία : 12
↧
Ο Πατριάρχης Θεόδωρος και η Στέγη Αγάπης της Μπουραμάτα στο Μπουρούντι
Την 10ηΜαρτίου 2013 άρθρο της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄ υπό τον τίτλο «Στο πλευρό των ορφανών του εμφυλίου»δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα RealNews. Στο άρθρο αυτό ο Μακαριώτατος καταθέτει σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα από την επίσκεψή του την 24ηΦεβρουαρίου 2013 στη Στέγη Αγάπης της Μπουραμάτα στο Μπουρούντι. Εκεί φιλοξενούνται παιδιά των οποίων οι γονείς έχασαν τη ζωή τους κατά τον εμφύλιο πόλεμο που συντάραξε τη χώρα επί δεκατρία χρόνια. Ακολουθεί το πλήρες άρθρο.
Στο πλευρό των ορφανών του εμφυλίου
Στην καρδιά της αφρικανικής γης υπάρχει μία χώρα ευλογημένη από τον Θεό, το Μπουρούντι. Καταπράσινες εκτάσεις καλύπτουν πεδιάδες, πλαγιές και λόφους. Ωστόσο το γήινο αυτό κομμάτι παραδείσου έγινε το θέατρο μιας αδίστακτης σύγκρουσης. Δύο φυλές, δύο εθνολογικές ομάδες, οι κτηνοτρόφοι Τούτσι και οι γεωργοί Χούτου, δεν μπόρεσαν να βρουν ειρηνικό τρόπο συμβίωσης. Ρίχτηκαν σε έναν αδιέξοδο αγώνα αμοιβαίας εξολόθρευσης.
O εμφύλιος πόλεμος κράτησε δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Η ανθρώπινη διχόνοια ερήμωσε και πλήγωσε τη χώρα. Πόλεις, χωριά, νοσοκομεία, σπίτια, δρόμοι καταστράφηκαν. 300.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. 600.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Οικογένειες διαλύθηκαν. Γυναίκες έχασαν τους άνδρες τους και τα παιδιά τους. Παιδιά έμειναν μόνα, απροστάτευτα, ορφανά.
Μετά τη φρίκη του πολέμου, θύτες και θύματα του εμφύλιου παραλογισμού προσπαθούν να ξεχάσουν το ματωβαμένο παρελθόν και να ανοικοδομήσουν τη χώρα. Κατά χιλιάδες οι πρόσφυγες επιστρέφουν από τις γειτονικές χώρες αναζητώντας τους δικούς τους και τα χωμάτινα σπίτια τους. Πολλοί δεν βρίσκουν τίποτα.
Αν η ενότητα των ανθρώπων είναι ο απώτερος στόχος της Θείας Οικονομίας και η μαρτυρία της ενότητας αυτής ο αυθεντικός τρόπος άσκησης της χριστιανικής ιεραποστολής, τότε κάθε πιστός ορθόδοξος καταλαβαίνει πόσο ανάγκη είχε το καθημαγμένο έδαφος του Μπουρούντι να δεχθεί το περίσσευμα της ευχαριστιακής εμπειρίας. Ωστόσο η ιδέα που παραμένει λόγος, μπορεί να αλλάξει μόνο λόγια. Μόνο οι ιδέες που γίνονται σάρκα, είναι ικανές να αγγίξουν και να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο.
Με αυτό το γνώμονα τρία χρόνια πριν ξεκίνησε μια γνήσια κατά Θεό ανθρωποποιητική προσπάθεια με την ίδρυση της Επισκοπής Ρουάντα και Μπουρούντι. Η κυνική καχυποψία των καιρών μας αντιμετώπισε αρχικά με επιφύλαξη τις προοπτικές αυτής της προσπάθειας. Ωστόσο οι καρποί της σύνθεσης και της αναδημιουργίας του τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος σε έναν δίκαιο, ειρηνικό και βιώσιμο κόσμο, ήδη ωριμάζουν στο πνευματικό αυτό γεώργιο της Αφρικής. Η αγαπητική επαφή με τον συνάνθρωπο ως εικόνα Θεού ήταν το μόνο "λίπασμα" που χρησίμευσε σε αυτή την καλλιέργεια.
Αυτών των καρπών έγινα κοινωνός κατά την πρώτη μου ιεραποστολική πορεία στο Μπουρούντι. Εικόνες, συναισθήματα και στιγμές δύσκολα αποτυπώνονται στο χαρτί με τρόπο συμβατικό. Ωστόσο εκείνο το φωτεινό πρωινό της 23ηςΦεβρουαρίου 2013 έδωσα μια υπόσχεση στα εκατοντάδες ορφανά παιδιά του εμφυλίου πολέμου που φιλοξενούνται στη Στέγη Αγάπης της Μπουραμάτα. Έδωσα την υπόσχεση να μοιραστώ με όλο τον κόσμο μια ιστορία πίστης και καρτερίας σε μια εποχή που την ομορφιά της αλήθειας αγαπώ τον πλησίον, άρα υπάρχω έχει αντικαταστήσει η υπεραξία έχω, άρα υπάρχω.
Η στέγη αυτή στήθηκε με τη βοήθεια μίας παρέας γιατρών από την Ελλάδα που αποφάσισαν να κάνουν την προσφορά πλήρη απασχόληση και σκοπό της ζωής τους, των Γιατρών Καρδιάς. Η στέγη αυτή λειτουργεί με το περίσσευμα ή το υστέρημα ανθρώπων που πιστεύουν στην ανάγκη να ακουστεί ο λόγος του Ευαγγελίου στις λασποκαλύβες, στους χορταρένιους και αχυρένιους ναούς της Αφρικής.
Σε αυτό το καταφύγιο βρίσκουν στοργή παιδιά που είδαν τους γονείς τους να βρίσκουν φριχτό θάνατο από χέρι αδελφικό. Παιδιά που δεν χαμογελούσαν γιατί ο πόνος της απώλειας είχε αλυσοδέσει το χαμόγελο στα χείλη τους. Παιδιά των οποίων η ζωή κρεμόταν από μια κλωστή, γιατί περίμεναν να φάνε σκουπίδια, μεγάλωναν στους δρόμους και τις λάσπες, απειλούνταν από απλές ασθένειες.
Σε αυτό το καταφύγιο τα ορφανά του εμφυλίου κέρδισαν το δικαίωμα να συνεχίσουν να παίρνουν στα σοβαρά ό,τι οι ενήλικες δυσκολεύονται πλέον να αποδεχθούν: τα όνειρα. Κέρδισαν το δίκαιωμα να συνεχίσουν να πιστεύουν στην ανάσταση ως δυνατότητα σε ένα αύριο αξιοπρεπές. Κέρδισαν το δικαίωμα να δαμάσουν τα αγριεμένα κύματα της ζωής, που τόσο νωρίς τους έδειξε το πλέον ανάλγητο πρόσωπό της, και να αναζητήσουν τον απάνεμο λιμένα της επιβίωσης. Τελικά κέρδισαν το δικαίωμα να διασώσουν την παιδικότητα ως ύπαρξη ανοικτή στο Θεό.
Ο Χριστός είπε: "ἂφετε τά παιδία ἒρχεσθαι πρός με καί μή κωλύετε αὐτά· τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ" (Μρκ. 10,13-14). Αυτή η εντολή γίνεται πράξη σε αυτή τη γωνιά της αφρικανικής ηπείρου. Αυτή η εντολή μετατρέπεται σε μια αγκαλιά για τα παιδιά που σημαδεύτηκαν από τους διχασμούς των μεγάλων. Εδώ ανασυστήνεται το θρυμματισμένο παιδικό κοσμοείδωλο, αναμορφώνεται η διαταραγμένη από το φάσμα του θανάτου παιδική ταυτότητα, επανέρχεται το αρχικό κάλλος της παιδικής ψυχής προς εφαρμογή των λόγων του Κυρίου "ὃς ἐάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μή εισέλθῃ εἰς αὐτήν" (Μρκ. 10,15-16).
Σε μια εποχή καθημερινών μετασχηματισμών που επηρεάζουν όλες σχεδόν τις πτυχές της ζωής μας, αμφισβητείται η δύναμη της Εκκλησίας να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός πολιτισμού αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης. Η Στέγη Αγάπης της Μπουραμάτα μαρτυρεί περί του ότι η Εκκλησία στην εγκόσμια μαρτυρία και δράση της προσλαμβάνει, μεταμορφώνει, καινοποιεί τον κόσμο. Διακονεί τον άνθρωπο, αρθρώνει τη δική της πρόταση ζωής, τη δική της ιεράρχηση ζωής, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται το παιδί ως ο δυναμικός φορέας της ελπιδοφόρας προοπτικής για ένα κόσμο ἀληθεύοντα ἐν ἀγάπῃ.
† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο ΣΒ΄
Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Ἒν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας,
τῇ 1ῃ Μαρτίου 2013
↧
Ἑσπερίδα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολή
Ὑπακούοντες στὴν ἐντολὴ τοῦ μόνου βασιλέως καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ ἀνταποκρινόμενοι στὴν καταστατική μας ἀρχὴ πρὸς βίωση, προάσπιση καὶ διάδοση τῆς καθολικῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ὀρθοδόξου πίστεως, ζωῆς καὶ πολιτείας, ὀργανώνομε καὶ ἐφέτος ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας Ἑσπερίδα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολή (ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερική), τὸ Σάββατο 23 Μαρτίου καὶ ὥρα 6:30 μ.μ., στὴν κεντρική μας αἴθουσα, Ζήνωνος 3, β’ ὄροφος, πλατεία Ὁμονοίας.
Κατ’ αὐτὴν θὰ ἐξεταστοῦν:
α) Ἡ κατάσταση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα καὶ ἡ πορεία τῆς Ἱεραποστολῆς,
β) Οἱ δυσκολίες τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως καὶ μάλιστα σὲ χῶρες τοῦ μουσουλμανικοῦ τόξου μὲ τὴν ἀναβίωση τοῦ μουσουλμανικοῦ φανατισμοῦ καὶ τῶν συνεχῶν βανδαλισμῶν καὶ ἄλλων βιαιοτήτων σὲ βάρος τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ καὶ χριστιανικῶν ναῶν καὶ κατοικιῶν,
γ) Διαφαινόμενες προοπτικὲς καὶ προτάσεις γιὰ ἀποτελεσματικότερη δράση.
Τὶς συζητήσεις συντονίζει ὁ καθηγητὴς θεολόγος Γεώργιος Τσούπρας.
Καλοῦμε, λοιπόν, ὅλους ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἱεραποστολικὴ δράση εἴτε ἐκ μέρους τῶν μητροπολιτικῶν ἐπιτροπῶν εἴτε ἐκ μέρους τῶν ἱεραποστολικῶν ἀδελφοτήτων νὰ συμμετάσχουν στὴν ἑσπερίδα αὐτὴ καὶ νὰ συμβάλουν μὲ τὶς γνώσεις καὶ τὴν πεῖρα των στὴν προώθηση τοῦ κοινοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρία ὅλων.
Κατ’ αὐτὴν θὰ ἐξεταστοῦν:
α) Ἡ κατάσταση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα καὶ ἡ πορεία τῆς Ἱεραποστολῆς,
β) Οἱ δυσκολίες τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως καὶ μάλιστα σὲ χῶρες τοῦ μουσουλμανικοῦ τόξου μὲ τὴν ἀναβίωση τοῦ μουσουλμανικοῦ φανατισμοῦ καὶ τῶν συνεχῶν βανδαλισμῶν καὶ ἄλλων βιαιοτήτων σὲ βάρος τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ καὶ χριστιανικῶν ναῶν καὶ κατοικιῶν,
γ) Διαφαινόμενες προοπτικὲς καὶ προτάσεις γιὰ ἀποτελεσματικότερη δράση.
Τὶς συζητήσεις συντονίζει ὁ καθηγητὴς θεολόγος Γεώργιος Τσούπρας.
Καλοῦμε, λοιπόν, ὅλους ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἱεραποστολικὴ δράση εἴτε ἐκ μέρους τῶν μητροπολιτικῶν ἐπιτροπῶν εἴτε ἐκ μέρους τῶν ἱεραποστολικῶν ἀδελφοτήτων νὰ συμμετάσχουν στὴν ἑσπερίδα αὐτὴ καὶ νὰ συμβάλουν μὲ τὶς γνώσεις καὶ τὴν πεῖρα των στὴν προώθηση τοῦ κοινοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρία ὅλων.
↧
↧
Ιεραποστολική Ομάδα από την Αμερική στη φυλή Τουρκάνα της Κένυας
Ομάδα από το Ιεραποστολικό Κέντρο της Συνόδου των Κανονικών Ορθοδόξων Επισκόπων της Βορείου και Κεντρικής Αμερικής βρίσκεται στην Κένυα, για να μεταφέρει το Θείο Λόγο στη φυλή Τουρκάνα, στην περιοχή Lodwar. Η Ιεραποστολική Ομάδα θα συνεργαστεί με τον τοπικό ιερό κλήρο.
Περισσότερα... http://www.ocmc.org/resources/view_article.aspx?ArticleId=928
http://ierapostoli.wordpress.com/2013/03/12/ocmc_news_first_ocmc_mission_team_2013_kenya/
↧
ΑΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
↧
Ένα φιλόδοξο σχέδιο που ανατέθηκε σε απλούς ανθρώπους
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…»
Το όραμα μιας πανανθρώπινης κοινωνίας, η οποία παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητές της θα ρυθμίζεται από έναν καταστατικό χάρτη, κοινό για όλους· θα συγκλίνει και θα εξορμά από μια κοινή εστία και θα έχει κοινή σφραγίδα μιας υπερβατικής υιοθεσίας… παρουσιάστηκε για πρώτη φορά είκοσι αιώνες πριν από μας. Οι αποδέκτες αυτού του οράματος, οι οποίοι θα ήταν και εκτελεστές στο πρόγραμμα, δεν ήταν επίλεκτα μέλη κάποιας Σχολής κοινωνιολογίας ή πολιτικών επιστημών. Ήταν απλοί άνθρωποι του λαού, εκλεκτοί όμως στο να κατανοήσουν το όραμα και να το υλοποιήσουν. Ολιγάριθμοι και συνηθισμένοι. Αυτοί άλλωστε πήραν και την εντολή: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…».
↧