![]()
Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"Η ανάγκη επεκτάσεως του Νοσοκομείου «Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός» της Ι. Επισκοπής Κατάνγκας στο Κολουέζι, την έδρα του Ιεραποστολικού Κλιμακίου, είχε συζητηθεί και είχε γίνει κατανοητή ήδη προ καιρού. Η απουσία άλλων οργανωμένων δομών υγείας στην περιοχή αλλά και η πληθώρα των ασθενών, που χτυπούσαν την πόρτα του ιεραποστολικού Νοσοκομείου, οδήγησαν στην απόφαση να ξεκινήσουν άμεσα οι εργασίες, για να ανεγερθεί το ταχύτερο η νέα πτέρυγα με τον κατά το δυνατόν καλύτερο εξοπλισμό, για την αντιμετώπιση των περιστατικών και την ανακούφιση περισσοτέρων Αφρικανών αδελφών μας.
Ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», αφουγκραζόμενος το κάλεσμα αυτό του Κλιμακίου μας, τη συνεργεία πολλών επωνύμων και ανωνύμων δωρητών από την Ελλάδα και την ομογένεια, ανέλαβε τη χρηματοδότηση του ευαγούς αυτού νοσοκομειακού ιδρύματος, «ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» οι ιθαγενείς αδελφοί μας, που λόγω της απουσίας των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής, των μολυσματικών ασθενειών και των επιδημιών αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου καθημερινά.
Η λειτουργία του Νοσοκομείου, παράλληλα με τη λειτουργία των εβδομήντα (70) εκπαιδευτηρίων μας, στα οποία φοιτούν περί τις δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) Αφρικανόπουλα, και την καθημερινή σίτιση εκατοντάδων ψυχών, ως εκφάνσεις του γνήσιου ανθρωπισμού, δηλαδή της εν Χριστώ αλληλεγγύης και του αγκαλιάσματος του πάσχοντος συνανθρώπου, έρχονται να συμπληρώσουν κατ’ αρμονικό τρόπο τις κατηχήσεις, τις βαπτίσεις, τις ανεγέρσεις Ναών και τη λειτουργία των Ενοριών, που αποτελούν το πνευματικό έργο, τον κατ’ εξοχήν πρωταρχικό σκοπό της ιεραποστολικής μας δράσης.
Την ιδέα και την αναγκαιότητα της λειτουργίας του Νοσοκομείου, είχε συλλάβει ο μακαριστός παπα-Κοσμάς από τα πρώτα χρόνια της ιεραποστολικής του προσφοράς. Είχε μάλιστα αρχίσει να την υλοποιεί με την παροχή κατ’ αρχάς φαρμακευτικής βοήθειας. Προς τούτο, είχε διαμορφώσει ένα μικρό δωμάτιο της Μισσιόνας (του κτιρίου όπου στεγάζεται η Ιεραποστολή) σε φαρμακείο, όπου διένειμε φάρμακα, έκανε εμβόλια και παρείχε γενικά στοιχειώδη ιατρική βοήθεια. Σημαντική ήταν τότε η προσφορά της αδελφής Ξένης, μοναχής από την Ελλάδα. Αυτό διήρκησε μέχρι το 1990. Το έτος αυτό, με μία δωρεά από τη Γερμανία, άρχισε η οικοδόμηση Ιατρείου, δίπλα από τον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου και τη Μισσιόνα. Με την αποπεράτωση του έργου το 1992, η ιατρική βοήθεια προς τους ασθενείς ιθαγενείς παρείχετο πλέον σε συστηματική μορφή και με ιατρικό προσωπικό. Η προσέλευση των ασθενών καθημερινά αυξανόταν και η προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας γινόταν ευρύτερα γνωστή.
Η αύξηση προσλήψεων εργατών για τις ανάγκες της Ιεραποστολής Κολουέζι, στους οποίους παρέχεται ιατρική περίθαλψη καθώς επίσης και στις πολυμελείς οικογένειές τους, η αύξηση των βαπτίσεων αλλά και η προσέλευση ασθενών που δεν είναι μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθιστούσαν επιτακτική την ανάγκη ανεγέρσεως νέου Ιατρείου, πολύ μεγαλύτερου και πλέον εκσυγχρονισμένου. Έτσι, το έτος 2005, κτίσαμε δύο νέες μεγάλες πτέρυγες με σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα και ειδικό μαιευτικό τμήμα. Το ιατρικό προσωπικό αποτελείται από τρεις ιατρούς, δεκαέξι νοσοκόμες και εννέα ακόμη άτομα ως βοηθητικό προσωπικό. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι και πάλι δεν επαρκούσαν οι υπάρχοντες χώροι. Η προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που γίνεται κάθε μέρα πιο γνωστή, έχει ως συνέπεια να αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των νοσηλευομένων ασθενών. Σ’ αυτό συνετέλεσε επί πλέον και το γεγονός της βραβεύσεως του Νοσοκομείου από την Πολιτεία, ως του πιο καθαρού και υγιεινού νοσοκομειακού χώρου σε όλο το Κολουέζι, αλλά και η αναβάθμισή του από Ιατρείο σε Κλινική και από Κλινική σε Νοσοκομείο.
Τον Απρίλιο του 2012 άρχισε η οικοδόμηση νέας μεγάλης διώροφης πτέρυγας, εμβαδού επτακοσίων ογδόντα τετραγωνικών μέτρων, σε συνέχεια προς τα προηγούμενα κτίσματα. Το έργο αυτό βρίσκεται εν εξελίξει, οι εργασίες όμως, λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως, προχωρούν με βραδύ ρυθμό.
Βεβαίως, ώσπου να ολοκληρωθούν, απαιτείται πολύς κόπος και μεγάλες δαπάνες ακόμη. Θα ακολουθήσει δε, ο ιατρικός εξοπλισμός καθώς και η ανόρυξη φρέατος για την υδροδότηση. Ελπίζουμε όμως ότι η Χάρις του Θεού, που βοήθησε να φτάσουμε ως αυτό το σημείο, δεν θα μας εγκαταλείψει και θα κρούσει τις χορδές των φίλων της Ιεραποστολής που ευαισθητοποιούνται σε παρόμοια έργα, έργα ζωής και εν Χριστώ αγάπης.
Επί τη ευκαιρία της γενομένης αναφοράς στο εν λόγω έργο, νομίζουμε ότι πρέπει να γίνει σχετική μνεία ότι η Ορθόδοξη Ιεραποστολή δεν αρκείται μόνο στο κοινωνικοανθρωπιστικό έργο, δηλαδή στην προσφορά μίας ανθρωπιστικής βοήθειας, σταματώντας κατόπιν εκεί. Προχωρά πιο βαθειά, προσπαθώντας να βοηθήσει την ψυχή του ατόμου, στο οποίο παρέχει την όποια βοήθεια. Αν διαπιστώσει και πνευματική ασθένεια, προσπαθεί να τη θεραπεύσει με τον τρόπο που μας έχουν διδάξει οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Όλον αυτόν τον πλούτο της Πατερικής διδασκαλίας για τη θεραπεία της ψυχής, που διαφυλάσσει ως πολύτιμο θησαυρό η Εκκλησία μας, μπορούμε εδώ να τον χρησιμοποιήσουμε και αξιοποιήσουμε, έτσι ώστε η παρεχόμενη βοήθεια να είναι ολοκληρωμένη.
Σήμερα γίνονται πολλές προσπάθειες για τη στήριξη των πτωχών λαών του τρίτου κόσμου, κατά τη συνήθη ορολογία. Διεθνείς οργανισμοί κάνουν μεγάλες καμπάνιες στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο και ζητούν βοήθεια από τον κόσμο για τη στήριξη των λαών αυτών, εξασφαλίζοντας τεράστια έσοδα. Όλη αυτή η διεθνής κίνηση που γίνεται, νομίζουμε ότι άπτεται επιφανειακά μόνο του όλου θέματος και δεν διεισδύει, η μάλλον δεν μπορεί να διεισδύσει σε βάθος και να θεραπεύσει ή να βοηθήσει την ψυχή του πάσχοντος. Ορισμένες μάλιστα ενέργειές τους δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Διότι, πως θα προσελκυσθεί η Χάρις του Θεού, που είναι απαραίτητη για τη θεραπεία των ψυχών, όταν ένα μέρος των μεγάλων εσόδων των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων διατίθεται για εκτρώσεις; (σύμφωνα με παλαιότερες δημοσιεύσεις του Τύπου).
Μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία, που προσπαθεί να παράσχει δια των εκπροσώπων της όχι μόνο υλική, αλλά κυρίως πνευματική βοήθεια, μπορούμε να πούμε ότι ακολουθεί την ορθή ιεραποστολική οδό. Επιτελεί ταπεινά και ουσιαστικά το ιεραποστολικό της έργο, χωρίς τις τεράστιες προβολές, βοηθώντας, θεραπεύοντας και σώζοντας ψυχές. Αυτήν ακριβώς την οδό προσπαθούμε ν’ ακολουθούμε εδώ στην Ιεραποστολή του Κολουέζι.
