5:59
Εκεί που οι φτωχοΛάζαροι στης μαύρης Ηπείρου την ηλιογέννητη τη γη , ξυπόλητοι σεργιανούν στις λασπερές τις γειτονιές ...Εκεί που του Παραδείσου η λαχτάρα κάνει τα γυμνά τα πόδια , γοργά να φτερουγίζουν στης Κυριακής τους αχάραγους όρθρους, ως των μακρινών Εκκλησιών τις διάπλατες αγκάλες ...Εκεί μια Χρυσοπηγούλα δροσερή κελαρύζει ...Ένας Σταυρός υψωμένος με την σκιά του τους σκεπάζει ...Φυτεμένος σε χώμα ξερικό ...Και σιμά του ένα παιδί ...Χαμογελά και φέγγει ο Παράδεισος στο καθάριο το πρόσωπό του. Μια καραμέλα δεν μπορεί να χορτάσει την πείνα του , μα μπορεί να γλυκάνει τα ονείρατά του . Να που το πρώτο γίνηκε αληθινό ! Φορά στα πόδια του παπούτσια ! Είναι λευκά σαν της στολής του την στολή ...Μια αυτά κοιτά και μια ψηλά στον ουρανό , στο επόμενο αληθινό του όνειρο ..Έναν Πατέρα αιώνιο !
↧