Στους λόγους του Κυρίου προς τους μαθητές Του, μετά την ανάστασή Του, θεμελιώνεται και περιέχεται η ουσία και το περιεχόμενο της Ιεραποστολής ως εντολή και θέλημα Θεού· «καθώς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγώ πέμπω ὑμᾶς» (Ιωάν. 20:21) και «πορευθέντες μαθητεύσατε πᾶντα τά ἔθνη…» (Ματθ. 28:19-20).

Η Ιεραποστολή είναι:

• Έξοδος και κίνηση προς τους συνανθρώπους να τους συναντήσουμε, να τους μιλήσουμε, να τους βοηθήσουμε, να τους συμπονέσουμε και συμπάσχουμε μαζί τους, κινούμενοι από αγάπη κατά το πρότυπο της καθόδου του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Πρότυπο τέλειου ιεραποστόλου αποτελεί η ιεραποστολική έξοδος και κίνηση του Θεανθρώπου. Ο Χριστός δεν περίμενε την επιστροφή του ανθρώπου, αλλά πήγε και βρήκε ο ίδιος τον απολωλότα άνθρωπο και ως καλός Σαμαρείτης και ποιμένας τον οδήγησε στην ποίμνη, στην αγκαλιά του Θεού, στη μάντρα, στο πανδοχείο της Εκκλησίας Του.

• Εντολή του Θεού. Οι προηγούμενοι λόγοι του Κυρίου δεν έχουν θέση προτροπής, αλλά εντολής. Η ιεραποστολή είναι εντολή Χριστού. Την ιεραποστολή ως εντολή εφάρμοσαν οι Απόστολοι, ξεχύθηκαν σ’όλα τα πέρατα της οικουμένης και εκήρυξαν το Ευαγγέλιο, χωρίς να υπολογίζουν κόπους, θυσίες, κινδύνους, ακόμη και τη ζωή τους.

• Οφειλή και χρέος: Ο Απόστολος Παύλος θεωρούσε την εντολή της Ιεραποστολής ως οφειλή και χρέος. Έλεγε ότι είναι χρεώστης έναντι του Ιησού Χριστού, εάν δεν ευαγγελίζεται. Η συνείδησή του, το είναι του, η ύπαρξή του ταυτίστηκαν με το χρέος της Ιεραποστολής, να ευαγγελίζεται το Χριστό στα έθνη. «Οὐαί δέ μοί ἐστιν, ἐάν μη εὐαγγελίζωμαι» (Α΄ Κορ. 5:16) και «Ἕλλησί τε καί βαρβάροις, σοφοῖς τε καί ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμι» (Ρωμ 1:14).

Η Ιεραποστολή αποτελεί χρέος όλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας των κληρικών και λαϊκών.

Στο χώρο της ιεραποστολικής και ποιμαντικής δικαιοδοσίας και διακονίας του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας σ’ όλη την Αφρική, τα τελευταία χρόνια, υπό την εμπνευσμένη πνευματική καθοδήγηση του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου Β΄, το δένδρο της Ιεραποστολής άνθισε, πλάτυνε και έδωσε πλούσιους πνευματικούς καρπούς. ΟΙ Ιερές Μητροπόλεις και Επισκοπές σχεδόν διπλασιάστηκαν. Άξιοι και αγωνιζόμενοι κληρικοί επελέγησαν ως επίσκοποι και ιεραπόστολοι και εστάλησαν στις διάφορες Αφρικανικές χώρες, για να μεταδώσουν την Ορθοδοξία, που αναμένει και διψά να γνωρίσει η Αφρικανική Ήπειρος.

Το ορθόδοξο ποίμνιο συνεχώς αυξάνει. Καθημερινά χιλιάδες Αφρικανοί κατηχούνται, λαμβάνουν το Ορθόδοξο βάπτισμα, ενώνονται με το Χριστό και γίνονται μέλη της Μίας Αγίας Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας Του. Πέρα, πάνω και πίσω από τα βλέμματα του κόσμου, τα τύμπανα του πολέμου, τις οικονομικές κρίσεις, τις τυμπανοκρουσίες και τα φώτα της δημοσιότητας των ισχυρών της γης, ο Χριστός αθορύβως και κρυφίως κάνει τη δουλειά Του. Μάχεται εναντίον του κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου, του διαβόλου, να κερδίσει τις ψυχές των ανθρώπων, έχοντας ως συνεργούς Του τους εκάστοτε και απανταχού της γης Ορθοδόξους ιεραποστόλους.

Κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κεντρώας Αφρικής κ. Νικηφόρου, με τη βοήθεια του Θεού, πήγα στην Κινσάσα, την πρωτεύουσα του Κονγκό, όπου είναι η έδρα της Ι. Μητροπόλεως, για να δω από κοντά το συντελούμενο εκεί ιεραποστολικό έργο. Πήγα δύο φορές, τον Ιούνιο του 2012 για ενάμιση μήνα και το Νοέμβριο του ίδιου έτους μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου του 2013 για τρεισήμιση μήνες.

Το έργο είναι τεράστιο. Οι προοπτικές και οι ευκαιρίες αναπτύξεως της Ορθοδοξίας αφάνταστες. Καθημερινά παρουσιάζονται προκλήσεις και προσκλήσεις. Μεμονωμένα άτομα, ομάδες ιθαγενών, χωριά και περιοχές ζητούν και προσκαλούν τον Ορθόδοξο Μητροπολίτη Σεβ. κ. Νικηφόρο να έλθει ο ίδιος ή να στείλει ιερείς, κατηχητές και ιεραποστόλους να τους κατηχήσουν και να τους βαπτίσουν. Ο Σεβασμιώτατος κ. Νικηφόρος είναι σχεδόν μόνος από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τρέχει και δεν προλαβαίνει. Τα καθήκοντα και τα προβλήματα πολλά. Ιδιαίτερα, τον απορροφά η λειτουργία της Θεολογικής Σχολής πανεπιστημιακού επιπέδου. Ως πρύτανης, ως υπεύθυνος σπουδών για όλα τα τμήματα, ως καθηγητής πολλών μαθημάτων, ως προμηθευτής και υπεύθυνος του οικοτροφείου των 85 οικοτρόφων φοιτητών, ως συντηρητής των κτηριακών εγκαταστάσεων και μηχανημάτων, ως πνευματικός πατέρας, καθοδηγός και ποιμενάρχης των ιερέων και κατηχητών στην Κινσάσα και σ’όλο το Κονγκό. Όλα τα υπηρετεί με υπομονή.

Με την ευλογία και πνευματική καθοδήγηση του Μητροπολίτη απασχολήθηκα με τις εξής ιεραποστολικές δραστηριότητες:

α. Με τη διδασκαλία δύο εξαμηνιαίων μαθημάτων στη Θεολογική Σχολή, 30 ωρών διδασκαλίας για το κάθε μάθημα.

β. Με κατηχήσεις. Καρπός των κατηχήσεων ήταν να βαπτιστούν 48 ιθαγενείς Ορθόδοξοι (μικροί και μεγάλοι) στον Ι. Ναό του Αγίου Μάρκου στην Κινσάσα.

γ. Με επισκέψεις σε Ορθόδοξα σχολεία της Ι. Μητροπόλεως, στον Άγιο Μάρκο στην Κινσάσα και στο Κασανγκούλου.

δ. Με το κηρυκτικό έργο στους Ι. Ναούς.

ε. Με επιβλέψεις έργων στην ενδοχώρα, στο Gungu, που απέχει 700 χιλιόμετρα από την Κινσάσα, όπου η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής ανέλαβε την κατασκευή δύο έργων: του Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και ενός δημοτικού σχολείου.

στ. Τη θεμελίωση του Ιερού Ναού Αρχαγγέλων και Ταξιαρχών στην Κινσάσα, τον οποίο χρηματοδοτεί η ίδια Αδελφότητα.

ζ. Με την προετοιμασία, για να ανοιχτεί νέο ιεραποστολικό κλιμάκιο σε μια μεγάλη πόλη του Κονγκό, στο Κικουΐτ, εξακοσίων χιλιάδων κατοίκων περίπου, που απέχει 520 χιλιόμετρα από την Κινσάσα.

Κατά την επίσκεψή μας με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη στο Δήμαρχο της πόλεως Κικουΐτ, ο Δήμαρχος μάς είπε: «Εγώ γνωρίζω πολύ καλά την Ορθόδοξη Εκκλησία, ότι είναι η αρχαιότερη χριστιανική Εκκλησία. Αλλά έχω μια απορία: τόσα χρόνια πού ήσασταν; Γιατί αργήσατε;». Του απαντήσαμε «κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τώρα ευδόκησε ο Θεός να έλθει και εδώ η Ορθόδοξη Εκκλησία…». Μας υποσχέθηκε ότι θα μας βοηθήσει να έλθει η Ορθοδοξία στην πόλη τους. Στο Κικουΐτ ήδη υπάρχει μια ομάδα κατηχουμένων 300 περίπου ατόμων ζηλωτών και ζητούν από τον Σεβασμιώτατο να τους στείλει Ορθόδοξο ιερέα και να τους κάνει Ιερό Ναό.

Τέτοιες φωνές ακούγονται από όλα τα μέρη του Κονγκό και της Αφρικής. Μας ζητούν και μας περιμένουν. Ο Θεός ακούει τις κραυγές των ανθρώπων που τον αναζητούν και ανταμοίβει τους κόπους και τις θυσίες των ανιδιοτελώς εργαζομένων ιεραποστόλων και συνεργών τους στον αμπελώνα του. Ας είναι δοξασμένο το πανάγιο όνομά Του.

Βάιος Πράντζος

Καθηγητής – Πολιτικός Μηχανικός – Θεολόγος

Τακτικό μέλος της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης

Orthodox Christian Mission in the DR Congo

The essence and real meaning of the Mission as a command and will of God is founded and included in the Lord’s words to His disciples after His Resurrection; “As the Father hath sent me, even so send I you” (John, 20:21) and “Go ye therefore, and teach all nations…” (Matthew 28:19-20).

Mission means:

• Reaching out to our fellowmen in order to meet them, talk to them, help them, sympathize with them and show compassion to them, motivated by love according to the model of God coming down into this world. A model missionary is God Himself when descending from Heaven for the salvation of the human race. Christ did not wait for the return of man to Him but went out Himself and found the lost man, and as a Good Samaritan and shepherd, He drove him into the fold, into God’s arms, the “inn” of His Church.

• The command of God. The previous words of the Lord do not mean “exhortation” but “command”. The Mission is a command of Christ. As a command, the Mission was fulfilled by the Apostles, who dispersed all over the world and preached the Gospel, without considering effort, sacrifices, dangers, even their own life.

• Obligation and duty: the Apostle Paul regarded the command of the Mission as a spiritual obligation and duty. He said that he was under obligation to Jesus Christ, if he did not evangelize.

His conscience, his whole being, his existence was identified with the duty of the Mission, to proclaim Christ to all nations. “For woe is unto me if I preach not the gospel” (I Corinthians, 9:16) and “I am under obligation both to the Greeks and to barbarians, both to the wise and to the foolish” (Romans, 1:14).

The Mission is the duty of all Orthodox Church, clergy and laity.

In the area of the missionary and pastoral jurisdiction and ministry of the Greek-Orthodox Patriarchate of Alexandria all over Africa within the last few years, under the inspired spiritual guidance of His Beatitude Pope and Patriarch Theodore II, the tree of Mission has flourished, has grown wider and has borne rich spiritual fruit. The Holy Metropolises and Bishoprics have doubled. Capable clerics who spare no pains have been chosen and appointed as bishops and missionaries and have been sent to different African countries in order to propagate Orthodoxy, which the African continent awaits and thirsts to get to know.

The Orthodox flock is on a constant increase. Daily thousands of Africans are catechized and baptized into the Orthodox faith, are united with Christ and become members of His One, Holy, Catholic (Orthodox) Church. Beyond, over and behind the people’s eyes, the drums of war, the economic crises, the fuss and (loud) publicity of the powerful on earth, Christ does His job quietly and secretly. He fights against the ruler of darkness of this century, the devil, in order to win the souls of men, having the Orthodox missionaries all over the world as His partners.

At the invitation of His Eminence Metropolitan Nikiphoros of Central Africa, and with the help of God, I went to Kinshasa, the capital of the Democratic Republic of the Congo, where the see of the Holy Metropolis is situated, in order to see at first hand the missionary work that is being accomplished there. I went there twice, once in June 2012 for one and a half month and the other in November (2012) for three and a half months (until mid-February 2013).

The missionary work is immense. The prospects and opportunities for the development of Orthodoxy are incredible. Challenges as well as invitations occur on a daily basis. Individuals, groups of natives, villages and whole regions ask for and invite His Eminence the Orthodox Metropolitan Nikiphoros to come himself or send for priests, catechists and missionaries so that they can be catechized and baptized by them. His Eminence is almost all alone from dawn to dusk. He is on the run all day. His duties as well as the problems that occur are numerous. He is particularly engrossed in the operation of the Theological School at a university level. As a dean and head of studies for all departments, as a professor of many courses, as a supplier and in charge of the boarding school that lodges 85 students, as the one responsible for the maintenance of the building installations and machinery, as a spiritual father, guide and shepherd of clerics and catechists in Kinshasa and all over the Congo Republic. He ministers to everything patiently.

With the blessing and spiritual guidance of the Metropolitan, I was engaged in the following missionary activities:

1. Teaching two semester courses at the School of Theology, 30 hours of teaching per course.

2. Catechism. Its fruitful result was 48 natives (young and old) to be baptized Orthodox at the Holy Church of Saint Mark in Kinshasa.

3. Visits to Orthodox schools of the H. Metropolis, at Saint Mark in Kinshasa and in Kasangulu.

4. Pastoral work in churches.

5. Supervision of projects in the hinterland, at Gungu, which is 700 km away from Kinshasa, where the Orthodox Missionary Fraternity has undertaken the construction of two projects: the Holy Church of the Annunciation of the Theotokos and a primary school.

6. Laying the foundations of the Holy Church of the Archangels and Taxiarchs in Kinshasa, which is funded by the same Fraternity.

7. Preparations for the creation of a new missionary division in a big city of the Congo, Kikwit, with approximately 600,000 inhabitants, which is 520 km away from Kinshasa.

During our visit with His Eminence to the Mayor of the city of Kikwit, the latter told us: “I am well aware of the fact that the Orthodox Church is the oldest Christian Church. I have a question, though: where have you been all this time? Why were you so late in coming over?” We answered him: “Better late than never.” Now God considered it the right time for the Orthodox Church to come here, too…”He promised to help us bring Orthodoxy into their town. In Kikwit there is a group of 300 catechumens who are fervent in spirit and ask His Eminenceto send for an Orthodox priest and make a Holy Church for them.

Such voices are heard from all over Congo and Africa. They reach out and wait for us. God listens to the call of the people who seek Him, and rewards the efforts and sacrifices of the selflessly working missionaries and their partners in His vineyard. Blessed be His Most Holy Name.

Vaios Prantzos

Professor, Civil Engineer, Theologian, Regular member of the Orthodox Christian Mission Fraternity in Thessaloniki, Greece.

http://orthodoxmission.org.gr/?p=613