Quantcast
Channel: ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
Viewing all 15836 articles
Browse latest View live

Ο επίσκοπος Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος και η Αφρική

0
0

Ούτε τα μισά δεν πρόλαβα να σημειώσω από όσα είπε ο επίσκοπος Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος χθες βράδυ στο αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, επ'αφορμή της παρουσίασης ενός βιβλίου με τίτλο: Και επί γης ειρήνη. Ήταν ο τελευταίος ομιλητής της βραδιάς και αυτός που μας συνεπείρε ολότελα με τον χειμαρρώδη, παθιασμένο και διαυγή του λόγο.
Ξεκίνησε την εισήγησή του μεταφέροντας το αναστάσιμο μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας που μας ευχόταν να πορευόμαστε πάντοτε στη ζωή μας ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών...
Μιλώντας για τη συλλογική μνήμη της Αφρικανικής ηπείρου ανέφερε τέσσερις φάσεις της:
 
α. Το δουλεμπόριο: 2 έως 10 εκατομμύρια άνθρωποι κλάπηκαν για να μεταφερθούν ως δούλοι στη Β. Αμερική.
β. Η αποικιοκρατία, που συνόδεψε το χάραγμα των συνόρων μαζί με την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας από τους αποικιοκράτες και τη δημιουργία κοινωνικών ανισοτήτων άγνωστων έως τότε.
γ. Η νεοαποικιοκρατία που στόχευε στην διατήρηση των οικονομικών εξαρτήσεων των χωρών που είχαν απελευθερωθεί.
 
δ. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση, όπου τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της παγκόσμιας αγοράς σε συνδιασμό με τον νεοφιλελευθερισμό προάγουν έναν οικονομιό φονταμενταλισμό που παίρνει έναν θρησκευτικό χαρακτήρα προάγοντας την απληστία σε αρετή.
 
Οικονομικός φονταμενταλισμός. Να κάτι που δεν είχα ξανακούσει και έμεινα να αναρωτιέμαι μέχρι τώρα τι εννούσε ο επίσκοπος. Μας είπε πως οι αφρικανικές κοινωνίες σήμερα διέπονται από αυξανόμενη φτώχεια, καταστροφή του περιβέλλοντος, εθονικεντρισμό και μισαλλοδοξία που καλλιεργεί η παγκοσμιοποίηση της αγοράς. Στα συν της παγκοσμιοποίησης είναι ο εκδημοκρατισμός και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν και κάποιες χώρες όμως έχουν ήδη πίσω τους πενήντα χρόνια ανεξαρτησίας υπόκεινται μέχρι σήμερα στις νεοαποικιοκρατικές επιβολές μέσω οικονομικών εξαρτήσεων.
Τόνισε την ανάγκη να διαβάσουμε τους Αφρικανούς φιλοσόφους που τα ονόματά τους δεν κατέγραψα δυστυχώς με ακρίβεια αν και προσπάθησα. Και στο τέλος λέγοντας πως για να κάνει κανείς ιεραποστολή στην Αφρική πρέπει πρώτα να γνωρίσει τον τόπο και τους ανθρώπους του, έβγαλε και μας έδειξε ένα μικρό αγαλματίδιο ιθαγενών της Κένυα. Είναι τρία πρόσωπα φύσει ενωμένα με ένα κοινό στομάχι. Αυτό το αγαλματίδιο συμβολίζει την ενότητα της κοινότητας που δεν μπορεί να διαρραγεί, την αγάπη που δεν μπορεί να ειπωθεί, και που με το κοινό στομάχι δηλώνει πως το κάθε πρόσωπό απολαμβάνει ό, τι και το άλλο και ότι όλοι μπορούν να έχουν χωρίς να κατέχουν. Αυτό είναι το σύμβολο της ενότητάς τους και της ευρύτερης οικογένειας.
 
Τα μισά των μισών μπόρεσα να καταγράψω, ελπίζοντας πως δεν αλλοίωσα τίποτα. Νομίζω όμως πως ακόμα κι αυτά μας είναι εντελώς απαραίτητα και ακραιφνώς χρήσιμα έως καθοδηγητικά στις δύσκολες μέρες που ζούμε... Ο καθαρός αυτός άνθρωπος, ιερωμένος, επίσκοπος, ήταν σαν ένας κεραυνός που φώτισε ψες τη νύχτα μας...

The Orthodox Institute of the Dormition of the Mother of God in Ahépé, Togo

0
0

The educational structures in Ahépé         

The Ahépé village, in South-Eastern Togo is 80 km away from the capital, Lomé, and is part of the Yoto prefecture. The village community around Ahépé has 50.000 inhabitants. The main activity in the region is agriculture.
Ahépé has two primary schools, a General and Secular School and a public High School.
Students lack references in the cultural domain because there is  no library or any cultural and educational infrastructure. This is one of the reasons why the completion rate for children in this region as  low as 25% for all classes (for the year 2005-2006) and why so many of them drop out of school, after repeated failures. The completion rate in better equipped regions of the country is of 75%.
A primary school and a Secondary College in Ahépé
The recently established Orthodox Church in Togo(Septmeber 2005)  has been offered a one hectare (10.000m2) piece of land in Ahépé. This land was offered by local chiefs and dignitaries who have recently converted to Orthodoxy. With the benediction of its bishop, Monsignor Alexandros,  Metropolitan of the Nigerian Archdiocese, the Church has launched the project of building a parish on this land. This parish will be under the protection of the Mother of God and it will be called “The Church of the Dormition of the Most Holy Mother of God”. Its role is to cater, at the population’s demand, to the need for schooling of the children in the region. The Orthodox Church has in fact started building a primary and a general school, both  within the “The Orthodox Institute of the Dormition of the Mother of God “, in August 2008.
The Orthodox Church is still young and can not cover the cost of all of these projects on its own. Therefore, it needs to be helped in its missionary work and its educational projects which aim at educating children in the region and providing them with teachings and a cultural basis which respect faith and put it at the center of human life.
Classe-Ahepe2
Our missionary work is meant to offer reference points to young people in Togo and to help them fight against fear and doubt in a changing world that does not offer any clear guidelines. It is thus meant to help  young people reach their full potential and find their place in society. It would also like to help them find satisfying answers to their quest for the truth in the Christian Revelation.
The current buildings of the primary and the secondary college
Classe-Ahepe1a4b_Classe-Ahepe4
The donations received by the Orthodox Church in Togo have enabled the buidling of a hangar (a brick building open on three sides called “appatam”) fitted with school desks. This houses 1st and 2nd grade classes. The donations have also enabled the construction of six other classes which should be operational at the beginning of the school year 2012-2013. The Institute would need further funding to complete, in the future, the whole school complex and therefore to build the remaining classes for the primary and secondary schools.
Ecole_Ahépé1_Avril2012Ecole_Ahépé2_Avril2012
 The construction of the school buildings (March 2012)
a6_Elèves d'Ahépé2a7_Elèves d'Ahépé3a8_Elèves d'Ahépé4a5_Elèves d'Ahépé1
In practical terms :
We would like the Orthodox Institute of Our Lady’s Dormition to dispose of the means that would enable it to offer to the young people in the region an environment of educational, social and cultural development. The Institute intends to help young people gain :
  • a better understanding of the world and its cultural diversity, which will guarantee the tolerance, respect and acceptance of others,
  • an attitude of respect and protection towards nature and a wish to safeguard it,
  • the ability to express themselves freely and assert their own convictions and faith while respecting the opinions of others,
  • awareness of the crisis that affect the world’s affairs, in order to better contribute to finding solutions to issues.
In order to accomplish this, we need to build not only school buildings, but also a library covering a wide cultural range, with books which can either be borrowed or read on the premises. The library should also offer cultural animations such as film or documentary projections.
In August 2012, the students and teachers in Ahépé were sent a first shipment of about a thousand books and text books for the elementary and secondary schools. These were collected in France, in institutions in the Yvelines department and the Ile-de-France region and also thanks to generous donators. Another one of the Institute’s projects is to establish a sports and outdoor leisure field.
 

Επίσημη ποιμαντική και ιεραποστολική επίσκεψη στην εκκλησιαστική Επαρχία της Μοζαμβίκης πραγματοποιεί ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄.

0
0
Αρχιμ. Δανιήλ Μπιάζης

theodoros mozambiki

Επίσημη ποιμαντική και ιεραποστολική επίσκεψη στην εκκλησιαστική Επαρχία της Μοζαμβίκης πραγματοποιεί η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄.

Ο Μακαριώτατος αφίχθη το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου 2014 στον κρατικό αερολιμένα του Μαπούτο, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Δαμασκηνό, τον Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερο κ.Αθηνόδωρο Παπαευριπιάδη, Έξαρχο της Α.Θ.Μ. στην Κύπρο και τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π.Σέργιο Yaremtso, εκ Νοτίου Αφρικής. Τον ΑΘΜ υπεδέχθησαν ο επιχώριος Θεοφ.Επίσκοπος κ.Ιωάννης, οι Πρεσβευτές στην Μοζαμβίκη της Αιγύπτου κ.Fawzy Mohammed El-Ashmawy και της Ρωσίας κ.Andrey V. Kemarsky, ο Μοζαμβικανός Βουλευτής κ.Ζαχαρίας Ζοζέ και ο Επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδος στη Μοζαμβίκη κ.Γεράσιμος Μαρκέτος.
Ακολούθως μετέβησαν οδικώς στον Καθεδρικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ, στο κέντρο του Μαπούτο, όπου τον υπεδέχθη η νεολαία της Επισκοπής, ραίνοντας τα χέρια του - κατά τον παραδοσιακό εγχώριο τρόπο υποδοχής - με ροδόσταμα και προσφέροντάς του λουλούδια.
Ο Πατριάρχης, ασπαζόμενος ένα προς ένα όλα τα παιδιά, εισήλθε στον Καθεδρικό Ναό, όπου ετελέσθη Δοξολογία επί τη αφιξει της ΑΘΜ, στην οποία παρευρέθησαν θρησκευτικοί και διπλωματικοί εκπρόσωποι.
Προ της Απολύσεως της Δοξολογίας, έλαβε το λόγο ο Θεοφιλ.Επίσκοπος Μοζαμβίκης, λέγοντας τα εξής:
«Μακαριώτατε και Θειότατε Πάπα και Πατριάρχα Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Αυθέντα, Δέσποτα και κύριε ημών Κύριε Θεόδωρε,
Η ψυχή μας πλημμυρίζει από χαρά, δοξολογία και αίνεση προς τον Τρισάγιο Θεό, δια την ευδοκία Του, όπου επέτρεψε εις την Υμετέραν Μακαριότητα, να επισκεφθεί και να ευλογήσει Πατρικώς την αρτισύστατο Ιερά Επισκοπή Μοζαμβίκης και την πλούσια σε ιστορία και πολιτισμό φιλόξενη αυτή χώρα. Τη χώρα που μας αγκαλιάζει όλους και μας δίδει την δυνατότητα να απολαμβάνουμε πλήρως τα απορρέοντα ευεργετήματα της θρησκευτικής μας ελευθερίας.
Η έλευσή Σας εδώ τίμιε Δέσποτα, δίδει αφάνταστη χαρά εις τους απανταχού της Μοζαμβικανικής γης Ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι άπαντες έχουν την πίστη ότι δι’ Υμών λαμβάνουμε την ευλογία του Πανευφήμου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, ιδρυτού της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας και πρώτου Προκαθημένου Αυτής.
Σας υποδεχόμεθα ως «άγγελον ειρήνης», ως «πιστόν οδηγόν», ως ποιμένα και διδάσκαλον της αληθούς Ορθοδόξου ημών πίστεως. Σας καλωσορίζουμε με ανείπωτη χαρά, ως πνευματικό ημών ηγέτην, ως πατήρ και σύμβουλό μας.
Δεν είσθε ξένος, Μακαριώτατε Δέσποτα, εις τους ενταύθα Ορθοδόξους. Ποιμάνατε ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε το εδώ ποίμνιο «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Δημιουργήσατε εκ της τέφρας, τον πρώτο Ορθόδοξο πυρήνα εις την βόρεια πόλη της Μπέιρα και, δια της ιεραποστολικής Σας εμπειρίας, στερεώσατε τις ψυχές των ανθρώπων εις «της πίστεως τη πέτρα», εις το χαρμόσυνο και σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Άπαντες, εις τα πέρατα της αφρικανικής γης, γνωρίζουν το πλούσιο και πολυποίκιλο ποιμαντικό έργο του παλαιφάτου Πατριαρχείου μας. Αναγνωρίζουν τον αγώνα του, καθ’ ολόκληρη την δισχιλιετή παρουσία Του, δια την επικράτηση της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συμπόρευσης των λαών. Ομοίως, όλοι μας έχουμε γίνει κοινωνοί της πνευματικής στοργής που πηγάζει από την αγαπώσα καρδία σας, Μακαριώτατε, και γνωρίζουμε την αγωνία Σας για το μέλλον τούτης της ταλαιπωρημένης απέραντης αφρικανικής ηπείρου.
Δια τούτο άπαντες Σας αγαπούν. Άπαντες εναγωνίως ζητούν να γίνουν ακροατές του στηρικτικού πνευματικού Σας λόγου. Απαξάπαντες κρέμονται τούτες τις ευλογημένες ώρες της εδώ παραμονής Σας, από τα γλυκόβρυτα χείλη Σας, για να λάβουν και να διατηρήσουν εις την διψώσα καρδία τους, λόγο παρηγορίας, ελπίδας δια το αύριο και έμπρακτης αγάπης.
Ιδού, το λοιπόν, Μακαριώτατε. Ιδού τα «παιδία» που Σας «έδωκεν ο Θεός». Με τούτα τα λόγια, εκ μέρους πάντων των Ορθοδόξων κατοίκων της Επισκοπής μας, Σάς καλωσορίζουμε στην ωκεανοφίλητη όμορφη αυτή χώρα του Ινδικού».
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος, λαβών στη συνέχεια τον λόγο, ανέφερε μεταξύ άλλων:
"Αγαπημένο μου παιδί Ιωάννη. Έχω το δικαίωμα να σε λέω παιδί μου, Ιωάννη, γιατί από αυτά τα χέρια, τα φτιαγμένα από χώμα και Πνεύμα, όπως θα 'λεγε ο Καζαντζάκης, στον Άγιο Σάββα, τα έθεσα επί της κεφαλής σου για να γίνεις Επίσκοπος της Εκκλησίας.
Έρχομαι προς το παιδί μου. Σε σένα Ιωάννη, έναν καλόκαρδο νεωκόρο πνευματικό της Εκκλησίας, όπως θα λέγαμε στη Ζάκυνθο.
Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια, από εκείνο το πρωινό, που πάτησα σε αυτήν εδώ την Εκκλησία.
Το βλέμμα μου είναι στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Σε εσένα Μαρίνα μου, σε εσένα Μαρία μου, όταν με τους λίγους Έλληνες ανοίξαμε την Εκκλησία, γονάτισα στο Ιερό και ξεκίνησε ένα έργο γεμάτο από αγάπη. Γεμάτο από ανθρωπιά.
Σε αυτή τη χώρα της Μοζαμβίκης, για τους ντόπιους αλλά και για τους ανθρώπους που είχαν έρθει ή από τη Ρωσία, ή από την Ελλάδα.
Να λοιπόν παιδιά μου, ο Πατριάρχης που ήλθε σήμερα κοντά σας, δεν είναι κάποιος τυπικός Πατριάρχης, που ήλθε για να εκφράσει ευχές.
Ήλθε ένας δικός σας άνθρωπος. Ήλθε ένας Ποιμένας, που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή, στη διακονία της Αφρικής σε πάνω από δέκα εννέα χώρες... Ήλθα για να σας αγκαλιάσω, να εγκαινιάσω αυτή την Εκκλησία, να χαρεί η καρδιά μου, να πάρω κουράγιο, να πάρω ελπίδα και σαν κυρηναίος να συνεχίσω το έργο του Χριστού....
Σε ευχαριστώ γιέ μου και παιδί μου Ιωάννη, που μαζί με τον Πρόξενό μας, μαζί με τους ανθρώπους μας, τη μικρή εδώ παροικία, ετοιμάσατε την υποδοχή μου.
Εσάς παιδιά μου, που στολιστήκατε σαν νύμφες Χριστού, για να ψάλλετε τόσο όμορφα, στα ελληνικά και στα πορτογέζικα, να υποδεχθείτε τον Πνευματικό σας Πατέρα, γι'αυτό σας ευλογώ και σας ευχαριστώ.
Θέλω Σεβασμιώτατε άγιε Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Δαμασκηνέ, πρώτη Αρχιερατική μου χειροτονία ως Πατριάρχης, να σε ευχαριστήσω, που μαζί με τον πατέρα Αθηνόδωρο, Έξαρχό μου στην Κύπρο, τον πατέρα Σέργιο που έχει δώσει ένα κομμάτι από τη ζωή του στη Νότια Αφρική.
Θέλω να ευχαριστήσω εσένα πατέρα Δανιήλ, που ήλθες από το μυροβόλο νησί της Ζακύνθου για να είσαι αυτές τις ημέρες κοντά μας και τους κληρικούς, που είναι η αυριανή ελπίδα της Επισκοπής μας, για την Μπέιρα. Όλους σας ευχαριστώ...
Οι Ταξιάρχες, αυτές οι ουράνιες Δυνάμεις, πάντα να προστατεύουν την παροικία μας,  την Ορθόδοξη οικογένεια, τον όμορφο λαό της Μοζαμβίκης και τον Πρόεδρο, που θα συναντήσω μετά από λίγο. Αμήν".
Μετά το πέρας της Δοξολογίας ετελέσθησαν, πίσω ακριβώς από τον Καθεδρικό Ναό, η ακολουθία του Αγιασμού και τα εγκαίνια του νέου Ιεραποστολικού και Πνευματικού Κέντρου της Επισκοπής Μοζαμβίκης.
Στο Κέντρο αυτό, η Ορθόδοξη νεολαία του Σχολείου Πολιτισμού της Επισκοπής, παρουσίασε στον Πατριάρχη ψυχωφελές πρόγραμμα με ψαλμούς και τραγούδια, ενώ μετά το πέρας του προγράμματος παρετέθη δεξίωση. 

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Δαμασκηνό, τον Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Μπιάζη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, τον Αιδεσιμολ.Πρωτοπρεσβύτερο κ.Αθηνόδωρο Παπαευριπιάδη, Έξαρχο της Α.Θ.Μ. στην Κύπρο, τους Πρέσβεις της Αιγύπτου κ.Fawzy Mohammed El-Ashmawy και της Ρωσίας κ.Andrey V. Kemarsky στην Μοζαμβίκη και τον Επίτιμο Πρόξενο της Ελλάδος στη Μοζαμβίκη κ.Γεράσιμο Μαρκέτο, έγιναν δεκτοί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μοζαμβίκης κ. Armando-Emilio Guebeza, στο Προεδρικό Μέγαρο. Στην κεντρική αίθουσα υποδοχής του Προεδρικού Μεγάρου, ο Πάπας και Πατριάρχης κ. Θεόδωρος, απένειμε τον Μεγαλόσταυρο Αξίας Σάββα του Ηγιασμένου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Guebeza και, στη συνέχεια, είχαν, σε εγκάρδιο κλίμα, εκτενέστατη συζήτηση για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Το βράδυ, παρετέθη σε οικογενειακό κλίμα στο Επισκοπείο, δείπνο υπό του Θεοφιλ.Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, προς τιμήν του Πάπα και Πατριάρχου κ. Θεοδώρου, με συνδαιτημόνες τον Σεβ.Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Δαμασκηνό, τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη κ.Δανιήλ Μπιάζη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, τον Αιδεσιμολ.Πρωτοπρεσβύτερο κ.Αθηνόδωρο Παπαευριπιάδη, Έξαρχο της Α.Θ.Μ. στην Κύπρο, τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π. Σέργιο Yaremtso, εκ Νοτίου Αφρικής, την Πρέσβειρα της Τουρκικής Δημοκρατίας στη Μοζαμβίκη κα.Aylin Tashan, τον Μοζαμβικανό Βουλευτή κ. Ζαχαρία Ζοζέ, τις κυρίες Μαρία Κασιμάτη και Μαρίνα Τσιχλάκη, και τους δημοσιογράφους του MEGA CHANNEL Μανώλη Δημελά και Καλλιόπη Μαλλόφτη, η οποία και επιμελήθηκε την φωτογραφική κάλυψη της επισκέψεως της ΑΘΜ.

mozmb

mozmb1

mozmb2

mozmb3

mozmb4

mozmb5

http://www.romfea.gr/epikairotita/22388-2014-02-15-11-45-17

Έφθασε στη Μοζαμβίκη ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας

0
0


Επιμέλεια παρουσίασης: π. Παναγιώτης Καποδίστριας 






Έφθασε χθες, λίγο πριν το μεσημέρι, στον Ορθόδοξο Καθεδρικό των Ταξιαρχών στο Μαπούτο, ο προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, για ποιμαντική επίσκεψη στην Εκκλησία που παροικεί στον τόπο αυτόν, στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού, υπό τον Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, τον Ζακύνθιο. Αυτή είναι η πέμπτη φορά που ο κ. Θεόδωρος μεταβαίνει στη Μοζαμβίκη στο διάβα μιας δεκαετίας.  

Σύσσωμη η ελληνική ομογένεια και οι τα πρώτα φέροντες στη μοζαμβικανή πρωτεύουσα υποδέχτηκαν θερμά τον πνευματικό πατέρα των Αφρικανών, μαζί με τους Ορθοδόξους όλων των εθνικοτήτων, με πρώτα και καλύτερα τα παιδιά, τα οποία -ως εύοσμα άνθη- πλαισιώνουν την Επισκοπή και τις παντοειδείς δράσεις της.

Άμα τη αφίξει του Πατριάρχου τελέστηκε η καθιερωμένη Δοξολογία, παρισταμένου και του Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Δαμασκηνού. Εύχαρις και γλυκύτατος ο Πατριάρχης ευλόγησε όλους και εξέφρασε τη χαρά του ότι βρίσκεται ανάμεσα στα πνευματικά παιδιά του Αλεξανδρινού Θρόνου, τα οποία έχει εμπιστευθεί σ'έναν νέο και εργατικό Επίσκοπό Του, τον θεοφιλέστατο κ. Ιωάννη. 

Ο Πατριάρχης αύριο το πρωί θα εγκαινιάσει τον Καθεδρικό των Ταξιαρχών, εν τω μεταξύ όμως θα έχει επαφές με κυβερνητικούς και λοιπούς παράγοντες του τόπου. 

Χθες είχε, εξάλλου, την πρώτη πολυσήμαντη συνάντηση, με τον Πρόεδρο της Χώρας Armando Guebuza, στον οποίον απένειμε τον Σταυρό πρώτης τάξεως του Αγίου Μάρκου. Η εθιμοτυπική -αλλά και ουσιαστική εντέλει- τελετή πραγματοποιήθηκε στην Προεδρία, στο Μαπούτο. Τα ειδησεογραφικά μέσα της Μοζαμβίκης μεταδίδουν ότι τούτο συνέβη, ώστε ο αρχηγός του κράτους να δεσμευθεί για περαιτέρω πρωτοβουλίες προς την εδραίωση της θρησκευτικής ελευθερίας στη χώρα. Ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ανέφερε ότι ο Αλεξανδρινός Θρόνος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην κοινωνική εργασία, ειδικά για τη δημιουργία υποδομών. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιδιώκει να υποστηρίζει τα παιδιά που είναι φορείς ή πάσχουν από το AIDS σε όλη τη χώρα. Απηύθυνε συνάμα έκκληση για την ειρήνη στη Μοζαμβίκη, τονίζοντας ότι μέσω της ειρήνης θα υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία για όλους. 

Σύμφωνα με πληροφορίες μας αυτές τις ημέρες θα βρίσκεται στη Μοζαμβίκη ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Άκης Γεροντόπουλος και ο Βουλευτής Ζακύνθου κ. Σταύρος Κοντονής.

http://www.nyxthimeron.com/

Κυριακή του Ασώτου... "Η μετάνοια ως αυτοθυσία είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα..."

0
0
 Του Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

                        
Στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή έχουμε την Παραβολή του Άσωτου υιού. «Άσωτος» είναι ο άνθρωπος που ζει έκλυτη κι αμαρτωλή ζωή. Είναι ο διεφθαρμένος, ο αμαρτωλός, ο ακόλαστος, αυτός που σπαταλά χρήματα για να ζήσει μιά έκλυτη κι αμαρτωλή ζωή, αυτός που φέρνει συμφορά στον εαυτόν του, στην οικογένεια του και στην ευρύτερη κοινωνία. Τελικά ο «άσωτος» είναι αυτός που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, αυτός που βρίσκεται στο τέλος σε απελπισία και απόγνωση. Έτσι με βάση το περιεχόμενο της ζωής του άσωτου ανθρώπου θα μπορούσαμε να πούμε ότι «ασωτία» είναι μια μορφή ακολασίας που εκφράζεται ως ροπή και και υπερβολική στροφή προς τις υλικές απολαύσεις, η έκλυτη κι αμαρτωλή ζωή που την συνοδεύει η σπατάλη, την ώρα μάλιστα που άλλοι πεινούν και άρρωστοι πεθαίνουν αβοήθητοι και εγκαταλελειμμένοι.
Πολλές φορές συμβαίνει να έχουμε όλα τα καλά και τ’ αγαθά του κόσμου και πάλι να μη είμαστε ευχαριστημένοι. Ο άσωτος υιός της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Τα είχε όλα. Κι όμως τίποτα δεν στάθηκε στο τέλος ικανό να τον κρατήσει κοντά στον Πατέρα του. Έτσι μια μέρα, αφού ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε άφησε το σπίτι του και «απεδήμησεν εις χώραν μακράν».
Στο πρόσωπο του άσωτου νεώτερου γιού αναγνωρίζουμε τον άνθρωπο εκείνο που με την αμαρτία απομακρύνεται από την επικοινωνία του με τον Θεό. Η παρουσία του Θεού ενοχλεί και πιέζει τον άσωτον άνθρωπον. Νομίζει ότι ο Θεός του κάνει τη ζωή μονότονη και κουραστική. Γι’ αυτό και προσπαθεί να βγάλει από την σκέψη του τον Θεόν εξορίζοντας τόν από την καρδιά του. Ο άσωτος άνθρωπος δεν θέλει να εξαρτάται από κανένα.. Έχει μια δική του αντίληψη για την ελευθερία. Νομίζει ότι ελευθερία σημαίνει ασυδοσία, να κάνει δηλαδή ό,τι θέλει. Δεν καταλαμβαίνει ότι το νόημα της ελευθερίας είναι να κάνεις σωστές επιλογές με κριτήριον το κοινόν καλόν και το κοινόν συμφέρον. Ο άσωτος άνθρωπος λεισμονεί ότι η πραγματική ελευθερία συνδέεται με το δεσμό της αγάπης. Γι’ αυτό και δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του ούτε στον Θεόν, ούτε στην οικογένεια του. Έχει εμπιστοσύνη μόνο στις δικές του δυνάμεις και στα δημιουργήματα κι όχι στο Δημιουργό τους, δηλαδή στο Θεό. Η αυτονομία κι η αυτάρκεια του αυτή που εκφράζει και τη χειρότερη μορφή αλαζονείας, είναι και η πηγή κάθε αμαρτίας.
Κι όταν όμως ακόμη αποφασίζουμε να βγάλουμε τον Θεό από τη ζωή μας, ο Θεός δεν αρνείται να μας προσφέρει όλα τα θεία Του δώρα. Γι’ αυτό κι η πραγματική μετάνοια του αμαρτωλού τον οδηγεί πάντοτε στην εν Χριστώ σωτηρία του.
Ο άσωτος υιός επιλέγει μια νέα υπαρξιακή προοπτική που τον οδηγεί στην στέρηση και στην μοναξιά. Στο τέλος μακρυά από την αγάπη προς την οικογένεια του γίνεται και άσημος. Όλα αλλάζουν όταν αρχίζει να συναισθάνεται την προσωπική του ενοχή. Στην αρχή συνειδητοποιεί την αποτυχία της επιλογής του τρόπου της ζωής του που έγινε με την απόφασή του να σταματήσει να εμπιστεύεται τον πατέρα του. Στην συνέχεια παραδέχεται την αποτυχία της επιλογής του να ακολουθήσει αυτή την νέα υπαρξιακή προοπτική και να ζήσει μακρυά από την οικογένεια του. Η παραδοχή του αυτή έχει μεγάλη σημασία γιατί είναι δυνατό να φθάσει κανείς μέχρι το σημείο της συνειδητοποιήσεως ότι κάπου έχει κάνει λάθος, αλλά ο εγωϊσμός του να μη τον αφήνει να προχωρήσει στην παραδοχή της ενοχής του. Έτσι προχωρεί στην αναγνώριση και αποδοχή της προσωπικής του ενοχής για την αποτυχία της υπαρξιακής του προοπτικής να απομακρυνθεί από τον πατέρα του. Παραδέχεται δηλαδή την ενοχή του και την ομολογεί ανεπιφύλακτα. Δεν προσπαθεί να βρεί δικαιολογίες για τις αμαρτωλές πράξεις του και για τη προσωπική του ενοχή. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί η ανεπιφύλακτη αποδοχή της προσωπικής του ενοχής χωρίς δικαιολογίες λειτουργεί στο βάθος της ανθρώπινης προσωπικότητας ως κάθαρση, που καθιστά δυνατή μια νέα επιλογή. Είναι η στροφή του προς την μετάνοια που εκδηλώνεται με την επιλογή μιας νέας υπαρξιακής προοπτικής. Η επιλογή αυτή θεμελιώνεται στη παραδοχή της αναξιότητάς του. Γι’ αυτό και ζητεί να γίνει ισότιμος με ένα υπηρέτη του πατέρα του. Η μετάνοια του άσωτου υιού δεν βιώνεται απλώς ως αλλαγή φρονήματος, αλλά περισσότερο ως θυσία. Η μετάνοια έχει ένα κόστος που οφείλεται στα λάθη του παρελθόντος. Ο άσωτος υιός μετανοεί πραγματικά γιατί δεν ζητά  να γίνει πάλι υιός αλλά δούλος, επειδή ακριβώς η πλήρης συναίσθηση της ενοχής του τον κάνει ταπεινό. Ζητά το ελάχιστον, δεν ζητά το μέγιστον.
Η μετάνοια ως αυτοθυσία είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα που το δημιουργήσαμε οι ίδιοι με τα λάθη μας.

Ο άσωτος γύρισε στο σπίτι του πατέρα του όταν «ήλθε εις εαυτόν», επειδή είχε καλές κι άριστες αναμνήσεις από το σπίτι του. Θυμήθηκε στην ερημιά του όλη την στοργή, την αγάπη και τις θυσίες του καλού πατέρα και ξαναγύρισε να τις ξαναζήσει. Αν είχε κακές αναμνήσεις από το σπίτι του ποτέ δεν θα γύριζε. Θα έμενε στην καταστροφή της ερημιάς του. Όσοι έχουν την ευθύνη της δημιουργίας περιβάλλοντος, είτε στην οικογένεια, είτε στην κοινωνία, είτε στην Εκκλησία, είτε στο Σχολείο πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή γιατί όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «ομιλίαι κακαί φθείρουσιν ήθη χρηστά». Το περιβάλλον που δημιουργούμε πρέπει να έχει τέτοια μορφή που να κάνει και τον άσωτον της εποχής μας μόλις «έλθη εις εαυτόν», να το θυμάται και να ξαναγυρίζει πάλι στο σπίτι του για να βρει στοργή. Αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα της παραβολής του Ασώτου που είναι γνωστή και ως παραβολή του στοργικού πατέρα. Όπου υπάρχουν στοργικοί γονείς οι άσωτοι ξαναγυρίζουν.

http://www.amen.gr/article16967

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας στο Ναντάλε της Μοζαμβίκης

0
0
Αρχιμ. Δανιήλ Μπιάζης

NADALE 1
 
Την 15η Φεβρουαρίου 2014, δεύτερη ημέρα της επίσκεψης της Α.Θ.Μ. στη Δημοκρατία της Μοζαμβίκης, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, κατευθύνθηκε βόρεια της πρωτεύουσας Μαπούτο, στην περιοχή Ναντάλε, όπου επισκέφθηκε  ορφανοτροφείο στο οποίο διαβιούν συνολικά 49 παιδιά, 27 από τα οποία είναι φορείς του AIDS, ενώ τα υπόλοιπα είναι είτε ορφανά από γονείς, είτε εγκαταλελειμμένα από αυτούς.
Με μέριμνα της Α.Θ.Μ., είχε συγκεντρωθεί μεγάλη ποσότητα τροφίμων - όπως κοτόπουλα, ρύζι κ.ά. - τα οποία παρεδόθησαν στους υπευθύνους του ιδρύματος, καθώς και πολλά είδη γλυκισμάτων και παιχνιδιών, τα οποία διαμοιράσθηκαν σε όλα τα παιδιά.
Στο ορφανοτροφείο τα παιδιά υποδέχθηκαν τον Μακαριώτατο με τραγούδια, ο δε Πατριάρχης, εμφανώς συγκινημένος, μίλησε στα παιδιά με περισσή αγάπη και στοργή, αγκαλιάζοντάς τα ένα προς ένα.
Στη συνέχεια, επισκέφθηκε όλους τους χώρους του ορφανοτροφείου, όπου ιδίοις όμμασι έγινε κοινωνός των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών, ενώ στο γραφείο του υπευθύνου ενημερώθηκε για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν πολλά από τα παιδιά και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.
Το μεσημέρι της ίδια ημέρας, ο Μακαριώτατος προσήλθε μαζί με την συνοδεία του στην Πρεσβεία της Αιγύπτου στην Μοζαμβίκη, όπου ο Αιγύπτιος Πρέσβυς κ.Fawzy Mohammed El-Ashmawy παρέθεσε προς τιμήν του Πατριάρχου επίσημο γεύμα, μετά το πέρας του οποίου αντήλλαξαν τα καθιερωμένα δώρα.
Ο επιχώριος Επίσκοπος κ.Ιωάννης, συνοδευόμενος από τον συμπατριώτη του Πανοσιολ. Αρχιμ.Δανιήλ Μπιάζη, αναχώρησαν για τον αερολιμένα του Μαπούτο, όπου υποδέχθηκαν τον Βουλευτή Ζακύνθου του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρο της Επιτροπής φιλίας Ελλάδος – Μοζαμβίκης κ.Σταύρο Κοντονή καθώς και την Γενική Διευθύντρια των Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Ελλήνων κα. Παναγιώτα Μήλιου.   
Το ίδιο βράδυ, ο Πατριάρχης επισκέφθηκε μαζί με την συνοδεία του την οικία του Επίτιμου Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Μοζαμβίκη κ. Γεράσιμου Μαρκέτου, η οικογένεια του οποίου παρέθεσε δεξίωση προς τιμή του Πατριάρχου, στην οποία παρευρέθησαν η Ελληνική Αντιπροσωπεία, Πρεσβευτές πολλών κρατών και εξέχουσες προσωπικότητες της κράτους της Μοζαμβίκης καθώς και αρκετά μέλη της Ελληνικής παροικίας.
 
NADALE 3
 
NADALE 5
 
NADALE 6
 
NADALE 9
 

Archbishopric of Good Hope: The Very Reverend Archimandrite Fr. Evlogios visits the Orthodox Communities – Orange Free State

0
0
WELKOM 2014 004

On Saturday 8 February 2014, the Very Reverend Archimandrite Evlogios Antonellos from George  officiated at the service of the Holy Eucharist at the Church of the Dormition of the Mother of God in Welkom. After the Liturgy, Fr. Evlogios went to bless the Orthodox homes and businesses in Welkom in the areas of Virginia and Odendaalsrus.
The 90th birthday of Mr. Evstratios Tyrannis (who has been a psalter for more than fourty years in the Church) was celebrated on Saturday afternoon. We wish him many years! On Sunday 9 February Fr. Evlogios officiated at the Service of the Holy Eucharist at the Church of the Annunciation of The Mother of God in Bloemfontein

Archimandrite-Evlogios-name-day-celebrations-in-GeorgeMany Years to Archimandrite Evlogios
On Thursday 13 February,  Feast of  Saint Evlogios Patriarch of Alexandria, in Egypt 579-607! and  name day of Archimandrite Evlogios.  We wish him good health and Many Years.


 http://www.goarch.co.za/

Την αυριανή εορτή του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄τίμησε η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου

0
0
patriarxis kavalis 01
                              
Μεγάλη ημέρα η αυριανή 17η Φεβρουαρίου 2014 – εορτή του Θεοδώρου του Τήρωνος – για την ιεραποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής, καθώς ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ. Θεόδωρος Β΄, άγει τα σεπτά Του Ονομαστήρια.

Με την ευκαιρία αυτή και καθώς αυτές τις ημέρες ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος πραγματοποιεί Ειρηνική Επίσκεψη στην Μοζαμβίκη, η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, Τού απέστειλε ευχητήρια επιστολή, όπου αναλυτικά τονίζεται:
 
«Μακαριώτατε,
 
Τα Σεπτά Σας Ονομαστήρια αποτελούν μία από τις πλέον σημαντικές ημέρες και εορτές της παροικίας μας, που είναι καθ' όλη την ιστορία της, είναι συνδεδεμένη με το ιεραποστολικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
 
Η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, τιμώντας το έργο του Ιεραπόστολου Πατριάρχη, του Πατριάρχη της Αγάπης, του Πατριάρχου Θεοδώρου Β΄, που είναι πάντα στις καρδιές μας, Σάς στέλνει τις πιο θερμές υιικές ευχές επί τη ομοναστική Σας εορτή.
 
Όλος ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός είναι στο πλευρό σας, Μακαριώτατε, στο πλευρό του μηνύματος της εκκλησίας, που στρέφει το βλέμμα της στον συνάνθρωπο και τον στηρίζει σε κάθε του βήμα, όπως και Εσείς μας δίνετε κουράγιο κάθε φορά που απευθύνεστε σε μας.
 
Σάς ευχαριστούμε για την αγάπη σας και ευχόμαστε πάντοτε όπως ο Πανάγαθος Θεός οδηγεί τα βήματά Σας στο θεάρεστο έργο σας.
 
Εις έτη πολλά, Μακαριώτατε!»
 
Να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Θεόδωρο, την περασμένη Τετάρτη στο Κάιρο, λίγο πριν ο Μακαριώτατος αναχωρήσει για το Μαπούτο της Μοζαμβίκης, μέσω Γιοχάνεσμπουργκ, και με την ευκαιρία αυτή του ευχήθηκε και για τα Σεπτά του Ονομαστήρια.

(ΣΣ. Η παραπάνω φωτογραφία της συνάντησης του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β΄ με τον Πρόεδρο της ΕΚΚ κ. Χρήστο Καβαλή, είναι από το αρχείο του PYRAMIS NEWS)

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΪΡΟΥ

Τέλος, σήμερα Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014, στον Κοινοτικό Ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καΐρου, πραγματοποιήθηκε μεγάλη αρτοκλασία για τα Σεπτά Ονομαστήρια του Αλεξανδρινού Προκαθημένου.
 
agiou theodorou 02

Τις ευχές εκ μέρους του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστου Καβαλή και όλης της Διαχειριστικής Επιτροπής Καΐρου, για την εορτή του Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου Β΄, μετέφερε ο Ταμίας της Κοινότητας και Προϊστάμενος της Εφορείας Κοινοτικών Ναών κ. Αντώνης Διαμαντίδης.  

Παράλληλα, η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και η παροικία είχε την ευκαιρία να ευχηθεί στον επίσης εορτάζοντα, Κοινοτικό ιερέα, π. Θεόδωρο Δριδάκη, ο οποίος μάλιστα είναι πνευματικό παιδί του Πατριάρχου Θεοδώρου.

Στην εκδήλωση, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Χιακής Αδελφότητας κ. Λάμπρος Μπενοβίας, το Μέλος του ΔΣ της Κυπριακής Αδελφότητας Καΐρου κ. Στέφανος Αργυρίου, η κα Ελένη Χαγιάτ από το Ορθόδοξο Πνευματικό Πατριαρχικό Κέντρο Σούμπρας και πολλοί πάροικοι.  

pyramisnews.gr

Μητροπολίτης Αλέξανδρος: «Σαρκώνοντας το Ευαγγέλιο στη Νιγηρία. Πορεία και προκλήσεις για μια ορθόδοξη μαρτυρία σ’ ένα πολυπολιτισμικό και πολυθρησκειακό περιβάλλον»

0
0




Με επιτυχία στέφτηκε η Γ7 σύναξη του "Αληθώς"για την ιεραποστολή στη Νιγηρία
  Απόψε, 16/2/2014 στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου  
Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας

Στον κατάμεστο ναό της Παναγούλας Μπανάτου Ζακύνθου πραγματοποιήθηκε η 7ηεκδήλωση του γ΄ κύκλου του Κέντρου Λόγου «Αληθώς», το βράδυ της Κυριακής, 16 Φεβρουαρίου 2014. Επικεφαλής του ζακυνθινού κοινού που προσήλθε στη νέα αυτή μορφωτική δράση του Κέντρου ήταν οι Σεβ. Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄και Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, ο Αρχιμανδρίτης Κάλλιστος Ροδόπουλος– στέλεχος της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Διευθυντής του Οργανισμού Δημόσιας Αντίληψης Ζακύνθου κ. Ευστάθιος Μπετίνης, πάμπολλοι Κληρικοί  και Επιστήμονες. Όλοι προσήλθαν για να τιμήσουν τον προσκεκλημένο ομιλητή Σεβ. Μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλέξανδρο, διακεκριμένο Ιεράρχη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, καλό θεολόγο και φίλο της Ζακύνθου.
Στο πρώτο μέρος της βραδιάς ο Σεβ. κ. Αλέξανδρος, με δύναμη λόγου και επιχειρημάτων ανέπτυξε εμπειρικά και εκ των ένδον το, όχι και τόσο εύκολο, θέμα: «Σαρκώνοντας το Ευαγγέλιο στη Νιγηρία. Πορεία και προκλήσεις για μια ορθόδοξη μαρτυρία σ’ ένα πολυπολιτισμικό και πολυθρησκειακό περιβάλλον». Μεταξύ πολλών άλλων υπογράμμισε:

«Ἡ ἱεραποστολή δέν ἀποσκοπεῖ στήν ἵδρυση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ τυπικά, ὅπως τήν Πεντηκοστή, τήν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Πολύ περισσότερο ἡ ἱεραποστολή ἀναγγέλλει τά ἔσχατα, μᾶς ὁδηγεῖ στήν πρόγευση τῶν ἐσχάτων, στόν χῶρο γνωριμίας μας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, στόν χῶρο συνάντησής μας μέ τόν Χριστό, δηλαδή στήν Ἐκκλησία. 

Ἱεραποστολή δηλαδή καί ἐκκλησία ταυτίζονται. Ἡ ἱεραποστολή εἶναι ἡ φύση, ἡ οὐσία τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἐάν δέν εἶναι ἱεραποστολική.  Ἐάν δέν εἶναι διαρκῶς ἀποστέλλουσαἀποστόλους της “πάσει τῆ κτίσει”.  Ἡ πρός τόν κόσμο ἔξοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀποτελεῖ κάτι πέρα ἀπό τόν ἑαυτό της, ἀλλά ὅρο συγκρότησης τοῦ ἑαυτοῦ της.

[…]

Τό αἴτημα καί τό ὅραμα τῶν λαῶν τῆς Ἀφρικῆς μᾶς καλεῖ καί μᾶς ἐνθαρρύνει νά ὑπερβοῦμε ἀγκυλώσεις, δισταγμούς καί ἐπιφυλα-κτικότητες πού παρουσιάζονται στόν Ὀρθόδοξο χῶρο καί νά ἀναμειχθοῦμε ἐνεργά στά κοινωνικά, πολιτικά καί οἰκονομικά δρώμενα τοῦ τόπου διακονίας μας.  

Τοῦτο προαπαιτεῖ ἱκανή ἐλευθερία γιά νά ὑψώσει ἡ Ἐκκλησία τήν φωνή ἐκ μέρους τοῦ Εὐαγγελίου ἀκόμα καί ἐνάντια σέ πολιτικές δυνάμεις ὅταν χρειάζεται, λειτουργῶντας ὄχι ἁπλά καταγγελτικά καταστάσεων, πράξεων καί νοοτροπιῶν, ἀλλά θά ἔλεγα θετικά, θεραπευτικά, προασπιζόμενη ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο γιά τήν διατήρηση τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς ἀδελφοσύνης καί συνύπαρξης τῶν λαῶν, τοῦ κοινοτικοῦ τρόπου ἔκφρασης καί ζωῆς.

Χρειάζεται ἱκανή ἐλευθερία ἐσωτερική ἀλλά καί ἐξωτερική, μιά ἀληθινή ἐπανάσταση, ἕνα σπάσιμο δεσμῶν μέ θεσμούς, πρόσωπα, πολιτικές καί νοοτροπίες πού διατηροῦν τήν βαβυλώνια αἰχμαλωσία τῶν λαῶν, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τελικά τῆς ἴδιας. Θέλει ἐλευθερία καί χῶρο, πού δέν τῆς χαρίζεται ἀλλά πού ἀποκτᾶται μέ ἀγῶνες, γιά νά προστατεύσει τή μνήμη της (πού τῆς παρέχει τήν ταυτότητά της), νά λατρεύσει τόν Κύριο τῆς ἱστορίας καί ὄχι τούς κυρίουςτῶν διαφόρων ἱστορικῶν στιγμῶν, νά συνεχίσει νά προσεύχεται, νά ἐλπίζει καί νά ἐργάζεται γιά τήν φανέρωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, σέ ἐποχές πού οἱ ζωές μας ἐλέγχονται μέ ἐπιτυχία ἀπό διάφορα κέντρα λήψης ἀποφάσεων».

 
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς η Χορωδία Ζακύνθου «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ», υπό την διεύθυνση του κ. Νίκου Ζαχαρόπουλου, απέδωσε αξιάκουστα εκκλησιαστικά μέλη, καταχειροκροτούμενη από το κοινό.

Στο τέλος της εκδήλωσης, ο υπεύθυνος του «Αληθώς»Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριαςευχαρίστησε όλους, από τον ομιλητή και τους Χορωδούς, έως όσους προσήλθαν και ενίσχυσαν με την παρουσία τους και αυτή την μορφωτική δραστηριότητα του Κέντρου.
 
Περισσότερα...  http://www.nyxthimeron.com/

Στον Σύνδεσμο Αγάπης "ο Ιερός Χρυσόστομος"θα παρουσιαστεί η πορεία της ιεραποστολικής και φιλανθρωπικής δραστηριότητος της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα

0
0


Την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου 2014, στον Σύνδεσμο Αγάπης "ο Ιερός Χρυσόστομος"στην οδό Πυργοτέλους 3α στο Παγκράτι,  θα παρουσιαστεί η πορεία της ιεραποστολικής   και φιλανθρωπικής δραστηριότητος της  Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα. Μετά την εκδήλωση θα διατεθούν είδη που αφορούν την Ιεραποστολή με σκοπό την ενίσχυση και της συνέχιση της προσπάθειας στην Αφρικανική χώρα.


http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7433.html

Ολόκληρη η Γ7 βραδιά του "Αληθώς"για την Ιεραποστολή στη Νιγηρία σε (5 videos)

Και στην Αθήνα τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του αξέχαστου πατρός Ισιδώρου Σαλάκου

0
0
 isidoros mnimosyno athinas
Ρεπορτάζ και φωτο:
Νίκος Παπαχρήστου

Και στην Αθήνα τίμησαν την μνήμη του, αφότου πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Αρχιμ. Ισίδωρος Σαλάκος άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Καΐρου. Ο φίλος μας Ισίδωρος, το πάντοτε χαμογελαστό παιδί της Αλεξανδρινής Εκκλησίας έσβησε, προκαλώντας συντριβή στην κατά σάρκαν οικογένεια του, στα πνευματικά αδέλφια του, στους πάρα πολλούς φίλους του.
 
Έναν χρόνο μετά, στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας Ηλιουπόλεως, στην εκκλησία όπου ο Ισίδωρος βαπτίσθηκε μωρό λαμβάνοντας το λαϊκό όνομά του, οι γονείς και οι συγγενείς καθώς και τα πνευματικά αδέλφια και οι φίλοι του που δεν άφησαν την λήθη να κυριαρχήσει στη μνήμη τους, τίμησαν την μνήμη του μακαριστού κληρικού. Συγκινημένοι επανέφεραν στη μνήμη τους το παιδί, τον πνευματικό αδελφό, τον αγαπημένο φίλο που έφυγε τόσο ξαφνικά και πρόωρα.
 
Μετά την θεία λειτουργία που τέλεσε ο Μητροπολίτης Ζάμπιας Ιωακείμ, με την συμμετοχή πλήθους κληρικών-πνευματικών αδελφών του κεκοιμημένου κληρικού, τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Ισιδώρου.
 
Πηγή: www.amen.gr
pyramisnews.gr

Παρουσία του ΥΦΥΠΕΞ Άκη Γεροντόπουλου έγιναν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Ταξιαρχών στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης

0
0








Ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών

Ο Υφυπουργός Εξωτερικών Άκης Γεροντόπουλος, παρέστη στα εγκαίνια του Ιερού Ναού Ταξιαρχών, που έγιναν την Κυριακή στην πρωτεύουσα Μαπούτο, από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β'. Παρουσία της Υπουργού Δικαιοσύνης, αρμόδιας για τα εκκλησιαστικά ζητήματα και των Υπουργών Πολιτισμού και Υγείας της Μοζαμβίκης, πρέσβεων αρκετών χωρών και των Ελλήνων που μένουν στην αφρικανική χώρα, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.Θεόδωρος ευχαρίστησε τον κ.Γεροντόπουλο αφού όπως είπε: "Χαίρομαι γιατί τήρησε την υπόσχεση που μου είχε δώσει όταν επισκέφθηκε την Αλεξάνδρεια πριν από λίγο καιρό. Ότι θα βρίσκεται κοντά μας στη Μοζαμβίκη και μαζί θα εγκαινιάσουμε τον Ιερό Ναό Ταξιαρχών". Από την πλευρά του ο Υφυπουργός Εξωτερικών επεσήμανε: "Είναι τεράστιο το ιεραποστολικό έργο του Μακαριοτάτου Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.Θεόδωρου στην αφρικανική ήπειρο και θέλω για άλλη μια φορά να τον συγχαρώ. Χαίρομαι που βρίσκομαι σε αυτή την σημαντική στιγμή εδώ στη Μοζαμβίκη, κοντά στον Μακαριότατο, τον Επίσκοπο Μοζαμβίκης Ιωάννη και τους Έλληνες που ζουν στην χώρα". Στη συνέχεια ο κ.Γεροντόπουλος είχε ιδιαίτερη συνάντηση και συζήτηση με τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.Θεόδωρο, ενώ το πρωί της Δευτέρας παρακολούθησε την πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος και του ευχήθηκε για την ονομαστική του εορτή. Τέλος, μαζί με τον Μακαριότατο Πατριάρχη κ.Θεόδωρο εγκαινίασαν το άμισθο, επίτιμο Προξενείο της Ελλάδος στην Μοζαμβίκη. 

http://www.amen.gr/article16993

The ambassador of Greece, Mrs Diamantopoulou attends the Service of the Holy Eucharist – Cathedral of Saint George, Cape Town

0
0
 Archbishopric of Good Hope    

The Greek Ambassador, Mrs Maria Diamantopoulou addresses the congregation - Cathedral of St. George, Cpae Town

On Sunday 16 February 2014 Reverend Fr. Nikolaos officiated at ​ the service of the Holy Eucharist at the Cathedral of Saint George in Cape Town in the presence of Mrs Maria Diamantopoulou, the Ambassador of Greece,  ​Mr Thomas Matsoukas, consul of Greece in Cape Town, ​Mr Nassos Martalas, president of the Hellenic Community of Cape Town ​ and Mr Andreas Coulbanis, president of the Hellenic Students at UCT.​
Mrs Diamantopoulou was invited to attend the opening of Parliament in Cape Town – one of the three Capitals of South Africa and the permanent home of Parliament. It was her first official visit the city and an opportunity for her to meet the Hellenes of Cape Town.​ In his address after the service His Eminence expressed his appreciation to Mrs Diamantopoulou for taking time out of her busy schedule t​o honour us with her presence at the Cathedral. He said that as the newly appointed Ambassador for the Greeks, there were many duties related with the Hellenes in Southern Africa and, as she has been appointed ambassador for several countries her responsibilities include all official ties at government level between these countries and Greece. He said that the work of diplomats is very difficult because they live in various countries around the world and this involves a sacrifice for them both as individuals and for their families. In the few months Mrs Diamantopoulou has been in office she has already managed to visit Cape Town and we are very grateful.
He went on to say that the parish of Cape Town is very old and the historic records we have date back to the 19th century, and this community has been in existence for over a hundred and ten years. The Cathedral is the oldest church in Southern Africa and is place a of worship not only for Hellenes, but also for all the Orthodox people from Eastern Europe, and more recently the West as well – including the local Orthodox regardless of race and Ethnic background. Historically the Orthodox Church has been and remains the center of the life of our communities and we would like to see the continuation of this tradition for our future generations, even though some people are tempted to move the center to other places. His Eminence thanked the Ambassador again for her visit and said that he hoped to see her more often in Cape Town as a support to us and then invited her to address the congregation.

Sunday 16 February

Sunday 16 February

Among others, Mrs Diamantopoulos thanked His Eminence and the community’s committee for the good work they are doing. She expressed her pride in the progress of the Hellenes in this country. She added that Greece has the chairmanship of Europe for this period of six months and it was very good for her to meet the other Ambassadors of the European Union on Saturday 15 February at the community center. Finally Mrs Diamantopoulou assured every one of her intention to visit the Hellenes Cape Town more often and that she will also be visiting the Hellenic Communities of George and the coastal areas of Port Elizabeth and East London soon.

Mr Athansios Martalas presents Mrs Dimantopoulou wih a book - history of the Hellenes in Cape Town

The president of the Hellenic Community Mr Athanasios Martalas presented Mrs Diamantopoulou with an historic book featuring the first century of the Hellenic Community of Cape Town.

20140202_113618_1

http://www.goarch.co.za/%e2%80%8bthe-ambassador-of-greece-mrs-diamantopoulou-attends-the-service-of-the-holy-eucharist-cathedral-of-saint-george-cape-town/#more-2777

Feast Day of Saint Theodore and name day of His Beautitude Theodoros II – Patriarch of Alexandria and all Africa

0
0

 Archbishopric of Good Hope  


photo_pat

On 17 February the Orthodox Church celebrates the feast of Saint Theodore. It is also the name day of our Patriarch His Beatitude Theodoros II, Pope  and Patriarch of Alexandria and all Africa.
This year His Beatitude will be celebrating his name day in Mozambique. He will also be there to bless the recently renovated church of the Holy Archangels in Maputo and the new mission center of the Bishopric of Mozambique. We wish our Partriarch many years and may God give him good health and strength!

http://www.goarch.co.za/

Διάλεξη του Μητροπολίτου Νιγηρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: "ΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ"

0
0
ΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ. Πορεία και προκλήσεις για μια ορθόδοξη μαρτυρία σ’ ένα πολυπολιτισμικό και πολυθρησκειακό περιβάλλον
Διάλεξη του Μητροπολίτου Νιγηρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
κατά την 7ησύναξη του γ΄ κύκλου

του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου ΑΛΗΘΩΣ*

(Μπανάτο Ζακύνθου, 16 Φεβρουαρίου 2014)



Μέ ἰδιαίτερη χαρά βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου σας κ. Διονυσίου Δ΄ καί μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ ἐμπνευστοῦ τοῦ Κέντρου Λόγου ΑΛΗΘΩΣ, ἀγαπητοῦ π. Παναγιώτη Καποδίστρια, τούς ὁποίους ὁλόθερμα εὐχαριστῶ γιά τήν εὐκαιρία πού μοῦ δίδουν, μέ τήν πρόσκλησή τους, νά βρεθῶ στό νησί σας, στήν πόλη σας, κοντά σας ἀπόψε σ’ αὐτόν τόν χῶρο.

      «Οὐχ ὑμῶν ἔστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῆ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλά λήψεσθαι δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ἡμᾶς καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἐν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». 
Τά λόγια αὐτά τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές Του, λίγο πρίν τήν Ἀνάληψή Του, φανερώνουν τήν συνείδηση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας γι’ αὐτό πού ἐμεῖς σήμερα καλοῦμε Ἱεραποστολή.Γιά τήν πρώτη Ἐκκλησία, ἡ Ἱεραποστολή εἶναι ἔργο οἰκουμενικό, πού συντελεῖται μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνδέεται μέ τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἱεραποστολή δέν ἀποσκοπεῖ στήν ἵδρυση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ τυπικά, ὅπως τήν Πεντηκοστή, τήν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Πολύ περισσότερο ἡ Ἱεραποστολή ἀναγγέλλει τά Ἔσχατα, μᾶς ὁδηγεῖ στήν πρόγευση τῶν Ἐσχάτων, στόν χῶρο γνωριμίας μας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, στόν χῶρο συνάντησής μας μέ τόν Χριστό, δηλαδή στήν Ἐκκλησία. 

Ἱεραποστολή δηλαδή καί Ἐκκλησία ταυτίζονται. Ἡ Ἱεραποστολή εἶναι ἡ φύση, ἡ οὐσία τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἐάν δέν εἶναι ἱεραποστολική.  Ἐάν δέν εἶναι διαρκῶς ἀποστέλλουσαἀποστόλους της «πάσει τῆ κτίσει».  Ἡ πρός τόν κόσμο ἔξοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀποτελεῖ κάτι πέρα ἀπό τόν ἑαυτό της, ἀλλά ὅρο συγκρότησης τοῦ ἑαυτοῦ της.

Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει κλειστή στόν ἑαυτό της, δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τό ἄνοιγμα της στόν κόσμο, γιατί Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κόσμος. Ἐκκλησία εἶναι ἡ κτίση τοῦ Θεοῦ πού ἀνταποκρίνεται στό κάλεσμά Του, παραδίνεται στό Ἅγιο Πνεῦμα,  σαρκώνει κάθε στιγμή τόν Ἰησοῦ Χριστό, καί ἔτσι γίνεται σημεῖοτῆς μέλλουσας Βασιλείας.

Μέσα στήν ἱστορία ἡ Ἐκκλησία ἀδιάκοπα κομίζει πρός ὅλους «τούς ἐγγύς καί τούς μακράν»,τήν εἴδηση ὅτι ὁ θάνατος «θανάτῳ ἐπατήθη», δηλαδή κομίζει τήν εἴδηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι καί Ἀνάσταση ὅλης τῆς κτίσεως. Ἀδιάκοπα ἡ Ἐκκλησία προσκαλεῖ τόν κόσμο, προσλαμβάνει τόν κόσμο γιά νά τόν ὁδηγήσει στόν τελικό σκοπό τῆς δημιουργίας πού εἶναι πρῶτα ἡ μεταμόρφωση τῶν πάντων σέ Σῶμα Χριστοῦ (ἀνακεφαλαιώσασθε τά πάντα ἐν Χριστῶ - Ἐφ. 1,10), καί στήν συνέχεια ἡ ἕνωσή τους μέ τόν Θεό (ἵνα ᾖ ὁ Θεός τά πάντα ἐν πᾶσιν - 1 Κορ.15,28).

Ἐάν αὐτός εἶναι ὁ σκοπός καί ἡ Ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας, τότε εὔκολα μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι αὐτό πού καλοῦμε Ἱεραποστολή - Ἐξωτερική ἱεραποστολή ἐν προκειμμένῳ, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά μιά ἐκδίπλωση τῆς ἀποστολῆς τῆς ἐκκλησίας καί, ἐνδεχόμενη ἀπόρριψη της, σημαίνει ἀκρωτηριασμό τῆς φύσεως καί τῆς ἀποστολῆς τῆς ἐκκλησίας.

Ἡ Ἱεραποστολή ὑλοποιεῖ τήν δογματική ἀλήθεια ὅτι ἡ Σάρκωση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε μέν στά δεδομένα ἑνός συγκεκριμμένου λαοῦ καί πολιτισμοῦ, ἀφορᾶ ὅμως ὅλους τούς λαούς καί πολιτισμούς.

Στήν πιθανή ἐρώτησή σας τί κάνει σήμερα ἡ Ἐκκλησία στήν Ἱεραποστολή, νομιμοποιοῦμαι -ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε- νά σᾶς ἀπαντήσω μόνο γιά τόν χῶρο διακονίας μου. Θά ἤθελα ὅμως νά ξεκινήσω ὄχι ἀπό τό τί πράττει, ἀλλά ἀπό τό τί πρέπει ἡ Ἐκκλησία νά πράττει στήν ἱεραποστολή.

Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά προσλαμβάνει ὅλο τόν ἄνθρωπο μέ τά ἤθη καί τίς παραδόσεις του. Δέν πρέπει νά ἐπιβάλει ἄλλα, ἁπλῶς νά μεταμορφώνει τά ἤδη ὑπάρχοντα, νά τά χριστοποιεῖ, νά τά ἐκκλησιαστικοποιεῖ. Ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά ἀπορρίπτει κανένα πολιτισμό, ἀλλά πρέπει νά προσλαμβάνει καί νά μεταμορφώνει κάθε πολιτισμό. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά εἶναι ἀνοικτή καί διαλεκτική μέ κάθε λαό καί ἔθνος, χωρίς νά προτιμᾶ κανέναν λιγότερο ἤ περισσότερο. Πρέπει νά μήν λησμονεῖ ὅτι τό διαχρονικό στήν ἱστορία εἶναι ὁ Χριστός καί ὅτι δέν ὑπάρχουν ἱερά ἔθνη καί ἱερές γλῶσσες. Πρέπει ποτέ νά μήν λησμονεῖ ὅτι προτεραιότητα ἔχει τό πρόσωπο ἔναντι τοῦ ὁποιουδήποτε Σαββάτου. Πρέπει νά παλεύει ἀδιάκοπα νά μεταμορφώνει τήν ἱστορία μέσα ἀπό τήν προσωπική σχέση, πού συνίσταται στήν ἐλευθερία καί τήν ἀγάπη καί ὄχι μέσα ἀπό τήν βία, τόν φανατισμό, τήν μισαλλοδοξία, τόν φονταμενταλισμό καί τόν ἐθνικισμό, πού τείνουν στήν χρήση τοῦ προσώπου. Πρέπει πάντα νά ὁριοθετεῖ τό δέον. Νά θέτει δηλαδή τά ὅρια ἀνάμεσα στό πρωτεῦον καί τό δευτερεῦον, στό ψεῦδος καί τήν ἀλήθεια, στή ζωή καί τό θάνατο.


Καί μετά ἀπό αὐτές τίς σκέψεις καί ἀναφορές στό θέμα  Ἐκκλησία – Ἱεραποστολή, θά ἤθελα νά περάσω στήν κατάθεση προσωπικῶν ἐμπειριῶν καί προβληματισμῶν, μέσα ἀπό τήν 16χρονη διακονία μου ὡς Ἐπισκόπου τῆς ἱεραποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Νιγηρίας.

Γιά νά ἀντιληφθεῖτε, ὅσο εἶναι δυνατόν, κάτω ἀπό τί συνθῆκες κοινωνικές, πολιτιστικές καί οἰκονομικές, καλούμεθα νά ἐργασθοῦμε, θά ἤθελα νά ἀναφέρω τά ἑξῆς.

Ἡ Νιγηρία εἶναι ἡ πολυπληθέστερη χώρα τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου, μέ πληθυσμό 180 περίπου ἑκατομμύριων κατοίκων. Ὁ μέσος  ὅρος ζωῆς εἶναι 52 χρόνια καί τό κατά κεφαλήν εἰσόδημα ὄχι μεγαλύτερο ἀπό 240 εὐρώ τό χρόνο. Εἶναι ὅμως μία ἀπό τίς μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χῶρες τοῦ κόσμου, μέ τεράστια ἀποθέματα ὀρυκτοῦ πλούτου. Ὅλος αὐτός ὁ πλοῦτος βρίσκεται στά χέρια τῶν μεγάλων πετρελαϊκῶν πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, καί μιᾶς μικρῆς κάστας Νιγηριανῶν. Ἡ πετρελαϊκή ἔκρηξη τίναξε συθέμελα τίς δομές τῆς κοινωνίας, καταστρέφοντας τήν γεωργία καί τήν κτηνοτροφία, πού ἦσαν πολύ ἀναπτυγμένες,  τίς παραδόσεις  καί τόν πολιτισμό τῆς χώρας, τά ἤθη καί τό ἦθος τῶν κατοίκων. Ταυτόχρονα, στίς περιοχές ἐξόρυξης πετρελαίου προκλήθηκε τεράστια οἰκολογική καταστροφή, μέ ποτάμια καί λίμνες, ψάρια ἀκόμη καί τό γάλα τῶν ἀγελάδων νά μυρίζουν πετρέλαιο. Εἶναι οἱ περιοχές αὐτές στίς ὁποῖες, οἱ νέοι κυρίως δημιούργησαν ἔνοπλες ἐπαναστατικές ὁμάδες καί ἄνθισαν οἱ ἀπαγωγές  ἐργαζομένων σέ πετρελαϊκές ἑταιρεῖες καί ὄχι μόνο.

Τά κύρια θρησκεύματα πού ἀπαντοῦν στή χώρα εἶναι ὁ Χριστιανισμός καί ὁ Μωαμεθανισμός, ἐνῶ θά πρέπει νά ἀναφέρουμε ὅτι ὑπάρχει καί σημαντικός ἀριθμός πιστῶν πού ἀκολουθεῖ τά Ἀφρικανικά θρησκεύματα. Ὁ Κόλπος τῆς Γουϊνέας, (Νότια Νιγηρία, Δημοκρατία Μπενίν καί Τόγκο) εἶναι ἡ πατρίδα τοῦ βουντού – τῆς μαύρης μαγείας..

Μέ μεγάλη εἰλικρίνεια θά πρέπει νά ὁμολογήσουμε τήν ὕπαρξη θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.  Ἕνα μεγάλο ποσοστό τῶν Χριστιανῶν καί τῶν Μουσουλμάνων δέν ἔχουν ἀποκοπεῖ -δέν ἔχουν ἀπορρίψει παντελῶς- τίς θρησκευτικές παραδοσιακές καταβολές τους, ἀναμειγνύοντας -ἴσως ὄχι ἐπίσημα καί φανερά- Χριστιανισμό και  ἀφρικανικά θρησκεύματα.

Ἡ μαγείαἀσκεῖται καί σ’ αὐτήν καταφεύγουν πάρα πολλοί γιά τήν ἐπίτευξη στόχων, ὅπως ἡ καταστροφή καί ὁ θάνατος ἀντιπάλων, ὁ πλουτισμός κλπ. Ἡ ἀνθρωποφαγία, εὐτυχῶς, ἔχει σχεδόν ἐξαλειφθεῖ, καί λίγοι - ἐλάχιστοι τήν ἀσκοῦν, πάντοτε σέ συνδυασμό μέ τελετές μαγείας.

Ἡ πολυγαμίαἰσχύει μέχρι σήμερα και, δυστυχῶς, παρόλες τίς μεγάλες προσπάθειες τῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν, δέν ἔχει καταστεῖ εὔκολο ἡ ἐξάλειψη της. Εἶναι ἕνα δύσκολο πρόβλημα μέ μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις. 

Οἱ αἱρέσειςκαί κυρίως τά κινήματα τῶν πεντηκοστιανῶν καί οἱ διάφορες χαρισματικές ἐκκλησίες, ἀναπτύσσονται μέ ταχύτατους ρυθμούς, ἀποκτώντας ἑκατομμύρια πιστούς -ἤ καλύτερα ὀπαδούς- καί ἀποτελοῦν τόν μεγαλύτερο κίνδυνο γιά τίς ἱστορικές ἐκκλησίες, ὅπως ἡ Ὀρθόδοξη καί ἡ Ρωμαιοκαθολική.

Ἡ ἐγκληματικότητα -σέ ὅλες της τίς μορφές- εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἡ Νιγηρία νά κατατάσσεται στίς πρῶτες θέσεις τῶν χωρῶν μέ αὐξημένη ἐπικινδυνότητα.  Τά τελευταῖα χρόνια προσετέθη καί ἡ τρομοκρατίακαί οἱ θρησκευτικές συγκρούσεις, κυρίως στήν Βόρεια Νιγηρία, μέ ἑκατόμβες ἀθώων θυμάτων.

Ἡ διαφθοράσέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς εἶναι μεγάλη. Οἱ πολίτες ἔχουν ἀπωλέσει κάθε ἐμπιστοσύνη στό κράτος, τήν πολιτική, τήν ἀστυνομία καί τήν δικαιοσύνη.


Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ ζεῖ κάτω ἀπό τά ὅρια τῆς φτώχειας, σέ συνθῆκες ἐξαθλίωσης. Ἡ ἰατρική περίθαλψη εἶναι ἀγαθό ἀκριβό, καί ἀπλησίαστο γιά τούς πολλούς. Ἡ παιδεία δέν παρέχεται δωρεάν καί τό ἐπίπεδο μόρφωσης εἶναι πολύ χαμηλό. Εἶναι τραγικό τό γεγονός ὅτι σπουδαστές καί σπουδάστριες τοῦ πανεπιστημίου, εἴτε συμμετέχουν σέ συμμορίες εἴτε ἐκδίδονται γιά τήν κάλυψη τῶν διδάκτρων καί τῶν καθημερινῶν ἐξόδων, χωρίς νά θεωροῦν τήν πράξη τους ὡς πορνεία. Ἡ παιδική ἐργασία καί ἐκμετάλλευση τῶν παιδιῶν εἶναι κάτι τό πολύ διαδεδομένο, ὅπως καί ἡ διακίνηση-τό παράνομο ἐμπόριο παιδιῶν καί γυναικῶν γιά ἐργασία, ἐντός καί ἐκτός τῆς χώρας. Καί φυσικά ὁ θάνατος νά παραμονεύει σέ κάθε γωνιά, σέ κάθε σπίτι, ἐξ αἰτίας τῶν μεγάλων γνωστῶν παναφρικανικῶν προβλημάτων: Ἔιτζ, ἑλονοσία, τύφος, φυματίωση, ἀσιτία καί ὑποσιτισμός.

Παρόλα αὐτά ὁ λαός εἶναι στή μεγάλη πλειοψηφία του εὐγενής, ἐργατικός, φιλότιμος, μέ σεβασμό πρός τίς παραδόσεις του καί τίς κοινωνικές δομές του. Ἔχει ἀντιστάσεις, ἔστω καί ἀσθενεῖς λόγω συνθηκῶν, καί ἔχει μιά ἔντονη καί βαθιά θρησκευτικότητα.

Μέσα σέ αὐτό τό περιβάλλον, κάτω ἀπό αὐτές τίς συνθῆκες, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Νιγηρίας, μέ δικαιοδοσία τά κράτη τῆς Νιγηρίας, τοῦ Μπενίν, τοῦ Τόγκο καί τοῦ Νίγηρα, πορεύεται καί διακονεῖ τούς  περισσότερο ἀπό 50 χιλιάδες πιστούς της.

Εἴμαστε λίγοι, ἔχουμε πολλά προβλήματα, ἔχουμε τεράστιες ἐλλείψεις. Μπορεῖ νά θεωρούμεθα ἀσθενεῖς, ἀδύναμοι. Ὅμως σ’ αὐτήν τήν ἀσθένεια, σ’ αὐτήν τήν ἀδυναμία, βρίσκεται ἡ δύναμή μας, γιά νά χρησιμοποιήσω τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ  ὀρθόδοξος τῆς Νιγηρίας -καί κάθε ἄλλης ἱεραποστολικῆς ἐκκλησίας- δέν εἶναι ὀρθόδοξος, κληρονομικῶ δικαίῳ. Ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ἐπιλογή του καί θέλει καί ἀγωνίζεται νά τήν βιώσει ὅσο πιό γνήσια γίνεται. Κάθε κατάδυση μέσα στό βαπτισματικό νερό, εἶναι ἐπιλογή συνειδητή καί ἀπόρροια τόσο πνευματικῆς διεργασίας προσωπικῆς, ὅσο καί δωρεά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καί κάθε ἀνάδυση ἀπό τό βαπτισματικό νερό, εἶναι ὄντως ἀναστάσιμο προσωπικό γεγονός καί ὄχι ἁπλά συμβολισμός.

Μέ μεγάλες δυσκολίες, μέ πολύ ἀγῶνα καί ἀγωνία, στά 16 χρόνια ζωῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Νιγηρίας,

Δημιουργήθηκαν νέες ἐνορίες καί κοινότητες , ὥστε σήμερα νά λειτουργοῦν στήν Νιγηρία 35 ὀρθόδοξες  ἐνορίες καί κοινότητες, 15 στήν Δημοκρατία τοῦ Μπενίν (πρώην Δαχομέη) και 4 στό Τόγκο.

Ὁ ἀριθμός τῶν κληρικῶν ἀνέρχεται στούς 32.

*  Ἱδρύθηκαν δύο ἡσυχαστήρια, ἕνα γυναικεῖο τῆς Ἁγίας Σκέπης στό Μπενίν καί ἕνα ἀνδρικό, στήν Νιγηρία, τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.

* Ἱδρύθηκε τό  ἀγγλόφωνο Ἐκκλησιαστικό Σεμινάριο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, στήν Νιγηρία καί τό γαλλόφωνο Σεμινάριο τοῦ Ἁγίου Μάρκου στήν Δημοκρατία τοῦ Μπενίν.

*  Ἄρχισε καί συνεχίζεται ἡ ἀνέγερση 18 ναῶν.

*  Λειτουργεῖ Οἶκος Τυφλῶν, στήν Μονή τῆς Ἁγίας Σκέπης στό Μπενίν.

* Ἱδρύθηκαν τέσσερα νηπιαγωγεῖα και δημοτικά σχολεῖα, με 600 μαθητές και 32 ἐκπαιδευτικούς, τά ὁποῖα παρέχουν δωρεάν ἐκπαίδευση. Τά λειτουργικά τους ἔξοδα καλύπτονται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τήν Ἐκκλησία.

* Μετεφράσθησαν στίς γλῶσσες διαφόρων φυλῶν ἀρκετές ἀκολουθίες, ἐνῶ παράλληλα ἐκδίδονται στά ἀγγλικά καί γαλλικά διάφορα ἐποικοδομητικά φυλλάδια.

* Ὁργανώθηκαν καί ὀργανώνονται ἐπιμορφωτικά σεμινάρια γιά κληρικούς καί κατηχητές. Καταβάλλουμε προσπάθεια, μέσα στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μας, ὥστε ἀρκετοί ἀπό τούς νέους κληρικούς μας νά σπουδάσουν, ἐκτός ἀπό θεολογία καί ἄλλες ἐπιστῆμες στά ντόπια πανεπιστήμια. Αὐτή τή στιγμή ἡ πλειοψηφία τῶν κληρικῶν μας ἔχουν πανεπιστημιακή μόρφωση, τρεῖς ἐξ αὐτῶν πραγματοποιοῦν μεταπτυχιακές σπουδές, ἐνῶ ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος στό Μπενίν εἶναι Κοσμήτορας τῆς Νομικῆς Σχολῆς καί Καθηγητής στήν ἕδρα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέλος, θά ἤθελα νά ἀναφέρω ὅτι τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀναπτύσσεται συνεχῶς μέ τήν στήριξη ἀπόρων, χηρῶν, ὀρφανῶν, κακοποιημένων γυναικῶν, φορέων καί ἀσθενῶν με AIDS, παιδιῶν μέ σύνδρομο Down, ἀλλά καί τή χορήγηση ὑποτροφιῶν σέ ἀπόρους φοιτητές καί μαθητές.


Σεβασμιώτατοι, ἀγαπητοί πατέρες, κυρίες καί κύριοι,

Ὅλα ὅσα προανέφερα ἀποτελοῦν διαρκεῖς καί μεγάλες προκλήσεις γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Νιγηρίας. Ὅμως δέν σταματοῦν ἐδῶ.

Οἱ θρησκεῖες, οἱ ἰδέες ταξιδεύουν ἔξω ἀπό τόν χῶρο προέλευσής τους, συναντοῦν πολιτισμούς μεταμορφώνοντάς τους καί μεταμορφωνόμενες από αὐτούς. Ἐμεῖς καλούμαστε νά βιώσουμε τήν ἐμπειρία τοῦ νά φιλοξενούμεθα ἀπό ἄλλους πολιτισμούς, ὅπως καί ἐσεῖς τήν ἐμπειρία τοῦ νά ἀποτελεῖτε τόν πολιτισμικό «οἰκοδεσπότη» ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων. Αὐτές οἱ νέες πραγματικότητες ἐγείρουν διάφορα πνευματικά καί θεολογικά ἐρωτήματα:


·        Ποιά εἶναι ἡ σχέση μεταξύ θρησκείας καί πολιτισμοῦ καί η φύση τῆς ἀμοιβαίας ἐπιρροῆς μεταξύ τους;

·        Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ θεολογική στάση ἀπέναντι στόν θρησκευτικό πλουραλισμό;

·        Εἶναι ἡ αποκάλυψη τοῦ Θεοῦ παροῦσα σέ ἄλλες θρησκεῖες καί πολιτισμούς καί τί σημαίνει ἆραγε σήμερα γιά ἐμᾶς, ἡ θεολογία τοῦ Σπερματικοῦ Λόγου;

·        Ἄν ἐπιθυμοῦμε πιστότητα στόν βιβλικό λόγο, ἀποδεχόμαστε τήν παρουσία καί τήν δράση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ἄλλους λαούς, παραδόσεις θρησκευτικές καί πολιτισμούς ἤ θά θέτουμε ὅρια στήν σωστική δύναμη τοῦ Θεοῦ;

·        Ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀναγκαιότητα τοῦ διαλόγου καί τῆς ἀποδοχῆς, ὄχι ἁπλά τῆς ἀνοχῆς, τῆς ἑτερότητας, τῆς διαφορετικότητας πού ἀποτελεῖ καί πηγή δικοῦ μας ἐμπλουτισμοῦ;

·        Τολμᾶμε νά προχωρήσουμε σέ ἐπανέκφραση τῆς θεολογίας μας μέ κατηγορίες σκέψης ἀπό τόν πλοῦτο τῶν τοπικῶν παραδόσεων, ἐν προκειμένω τῶν ἀφρικανικῶν;

·        Εἴμαστε ἕτοιμοι νά σπάσουμε τά δεσμά τοῦ ἱστορικοῦ συμβιβασμοῦ τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν πολιτική ἐξουσία καί τά προνόμια πού αὐτή παρέχει καί νά ἀποκαθαρθοῦμε ἀπό τήν συνενοχή στήν βία, πού ἔχει κηλιδώσει τήν ἀνθρώπινη ἱστορία;

·        Τί σημαίνει μαθητεία στόν Θεάνθρωπο; Τί σημαίνει πραγμάτωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στό σημερινό κοινωνικό, ἱστορικό, πνευματικό, οἰκονομικό καί πολιτικό τοπίο;


Τό αἴτημα καί τό ὅραμα τῶν λαῶν τῆς Ἀφρικῆς μᾶς καλεῖ καί μᾶς ἐνθαρρύνει νά ὑπερβοῦμε ἀγκυλώσεις, δισταγμούς καί ἐπιφυλα-κτικότητες πού παρουσιάζονται στόν Ὀρθόδοξο χῶρο καί νά ἀναμειχθοῦμε ἐνεργά στά κοινωνικά, πολιτικά καί οἰκονομικά δρώμενα τοῦ τόπου διακονίας μας.  

Τοῦτο προαπαιτεῖ ἱκανή ἐλευθερία γιά νά ὑψώσει ἡ Ἐκκλησία τήν φωνή ἐκ μέρους τοῦ Εὐαγγελίου ἀκόμα καί ἐνάντια σέ πολιτικές δυνάμεις ὅταν χρειάζεται, λειτουργῶντας ὄχι ἁπλά καταγγελτικά καταστάσεων, πράξεων καί νοοτροπιῶν, ἀλλά θά ἔλεγα θετικά, θεραπευτικά, προασπιζόμενη ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο γιά τήν διατήρηση τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς ἀδελφοσύνης καί συνύπαρξης τῶν λαῶν, τοῦ κοινοτικοῦ τρόπου ἔκφρασης καί ζωῆς.

Χρειάζεται ἱκανή ἐλευθερία ἐσωτερική ἀλλά καί ἐξωτερική, μιά ἀληθινή ἐπανάσταση, ἕνα σπάσιμο δεσμῶν μέ θεσμούς, πρόσωπα, πολιτικές καί νοοτροπίες πού διατηροῦν τήν βαβυλώνια αἰχμαλωσία τῶν λαῶν, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τελικά τῆς ἴδιας. Θέλει ἐλευθερία καί χῶρο, πού δέν τῆς χαρίζεται, ἀλλά πού ἀποκτᾶται μέ ἀγῶνες, γιά νά προστατεύσει τή μνήμη της (πού τῆς παρέχει τήν ταυτότητά της), νά λατρεύσει τόν Κύριο τῆς ἱστορίας καί ὄχι τούς «κυρίους» τῶν διαφόρων ἱστορικῶν στιγμῶν, νά συνεχίσει νά προσεύχεται, νά ἐλπίζει καί νά ἐργάζεται γιά τήν φανέρωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, σέ ἐποχές πού οἱ ζωές μας ἐλέγχονται μέ ἐπιτυχία ἀπό διάφορα κέντρα λήψης ἀποφάσεων.

Μέσα σέ ἕνα περιβάλλον βαθιά τραυματισμένο στό διάβα τῆς ἱστορίας, ἡ μεγάλη πρόκληση γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀφρικῆς εἶναι νά συνδράμει, μέ τήν Χάρη «τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δεδοκότος ἡμῖν τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (2 Κορ. 5, 18) στό χτίσιμο κοινοτήτων μέσα ἀπό τήν διαδικασία θεραπείας ἐμπειριῶν καί μνήμης.  Κοινοτήτων, στίς ὁποῖες ὁ καθένας, ὄχι μόνο γίνεται ἀποδεκτός ὅπως εἶναι, ἀλλά βρίσκει καί τό στήριγμα πού χρειάζεται γιά νά συμμετάσχει στήν πληρότητα τῆς Ζωῆς. Κοινοτήτων, μέσα στίς ὁποῖες ἀποκτοῦν φωνή ἐκεῖνοι πού συνήθως σιγοῦν, σιωποῦν, εὑρίσκονται στό περιθώριο. Ἔτσι ἴσως μπορέσει σταδιακά ἡ Ἐκκλησία νά γίνει χῶρος ἀπελευθέρωσης, γιά νά νιώσει τελικά ὁ ἁπλός καθημερινός ἄνθρωπος τήν λυτρωτική παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στή δική του προσωπική ἱστορία καί περιπέτεια.

«Νυνί δέ ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτέ ὄντες μακράν ἐγγύς ἐγεννήθητε ἐν τῶ αἵματι τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός γαρ ἐστίν ἡ εἰρήνη ὑμῶν, ὁ ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας...» (Ἐφεσ. 2, 13-14). Αὐτή θεωρῶ ὅτι εἶναι ἡ πρόκληση γιά μᾶς σήμερα. Ὄχι ἁπλά νά κατεβάσουμε αὐτούς πού σκαρφαλώνουν στόν τοῖχο, ἀλλά νά συμβάλουμε στό γκρέμισμα τοῦ «μεσότοιχου τῆς ἔχθρας» καί κάτω ἀπό τά ἐρείπια του νά θάψουμε κάθε τί πού πονάει, πού χωρίζει, πού ματώνει.

Ἔφτασε  ἡ ἡμέρα, κατά τήν ὁποία «χείρ Κυρίου ἐξήγαγε ἡμᾶς καί ἔθηκεν ἡμᾶς ἐν μέσω πεδίου… μεστοῦ ὀστέων ἀνθρωπίνων... καί ἰδού ξηρά σφόδρα. Καί λέγει πρός ἡμᾶς Υἱέ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τά ὀστέα ταῦτα;».Καί ὅσο κι ἄν μᾶς τρομάζει ἡ ἀφωνία μας, ἡ ὑπνώττουσα ἐκκλησιαστική μας συνείδηση, ὑπάρχει ἀκόμα περιθώριο, δέν εἶναι ἀργά, τά ὀστᾶ δέν εἶναι ξηρά, ἡ ἐλπίδα μας δέν χάθηκε, διότι τάδε λέγει Κύριος: «Ἰδού ἐγώ ἀνοίγω τά μνήματα ὑμῶν καί ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν… καί δώσω πνεῦμα μου εἰς ὑμᾶς καί ζήσεσθε…»


Σᾶς εὐχαριστῶ!


[*Το ανωτέρω κείμενο προέρχεται από απομαγνητοφώνηση, γι' αυτό ακριβώς και δεν είναι οπλισμένο με παραπομπές και υποσημειώσεις].
 

Εγκαίνια Καθεδρικού Ναού στη Μοζαμβίκη

0
0
Romfea.gr

moza8
 
Του Αρχιμ.Δανιήλ Μπιάζη
Την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014, τρίτη ημέρα της επίσκεψης της Α.Θ.Μ. στη Δημοκρατία της Μοζαμβίκης, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, ετέλεσε τα εγκαίνια του περικαλλούς ιστορικού Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ στην πρωτεύουσα της χώρας, Μαπούτο, συλλειτουργούντων του Σεβ.Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Δαμασκηνού και του επιχωρίου Επισκόπου κ.Ιωάννη.
Κατά την ώρα του Κοινωνικού, ο Πατριάρχης μίλησε από καρδιάς προς όλους τους παρευρισκόμενους, ευχαριστώντας όλους, έναν προς έναν, για την αβραμιαία φιλοξενία στην όμορφη χώρα της Μοζαμβίκης, ενώ ευχαρίστησε όλως ιδιαιτέρως τον τοπικό Επίσκοπο κ.Ιωάννη για την αγάπη του προς το Πατριαρχείο και το πρόσωπό του.
Ύστερα από ενέργειες του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ.Ιωάννη, παρεχωρήθη από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απότμημα ιερού Λειψάνου του Αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, Ιδρυτού και Φωτιστού της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, τοποθετημένο εντός περιτέχνου ασημένιας λειψανοθήκης.
Ο Πατριάρχης, εμφανώς συγκινημένος για το αυτό σπουδαίο δώρο προς την Αλεξανδρινή Εκκλησία, ευχαρίστησε από βάθους καρδίας τους δωρητές και διαβεβαίωσε τους παρευρισκόμενους ότι το Ιερό κειμήλιο θα κατατεθεί στο σκευοφυλάκιο του Πατριαρχικού Ναού, για να προσκυνείται κατά την ημέρα της μνήμης του Αποστόλου, την 25η  Απριλίου εκάστου έτους.

Στην Ευχαριστιακή Σύναξη προσήλθαν οι Εξοχώτατοι Υπουργοί Δικαιοσύνης κα. Maria Benvenida Levi, Πολιτισμού κ.Armando Artur Joao, Υγείας κ.Alexandre Manguele της Κυβερνήσεως της Μοζαμβίκης, η Ελληνική Αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον Εξοχώτατο Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος κ.Άκη Γεροντόπουλο, τον Βουλευτή Ζακύνθου του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρο της Επιτροπής φιλίας Ελλάδος – Μοζαμβίκης κ.Σταύρο Κοντονή και την Γενική Διευθύντρια των Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Ελλήνων κα. Παναγιώτα Μήλιου, τοπικοί Βουλευτές, Πρέσβεις πολλών Κρατών και εκπρόσωποι θρησκευτικών Κοινοτήτων.
Μετά το πέρας των Ακολουθιών, παρετέθη εόρτια δεξίωση εντός του Ιεραποστολικού Κέντρου της Επισκοπής, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο Μακαριώτατος είχε συνάντηση στην Πρεσβεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Μοζαμβίκη με τον Ρώσο Πρέσβυ κ.Andrey V. Kemarsky, με τον οποίο συζήτησε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος.
Αρχιμ.Δανιήλ Μπιάζης

moza1

moza2

moza3

moza4

moza5

moza6

moza7

moza9

moza10

moza11

http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/mitropoleis-exoterikou/22436-2014-02-17-21-44-39
 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας εόρτασε τα ονομαστήριά του με τους πιστούς στην Μοζαμβίκη

0
0
  από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

                        
Την Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014, εορτή του αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, ημέρα κατά την οποία η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄ άγει τα σεπτά του ονομαστήρια, τελέσθηκε από τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Μπιάζη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, πανηγυρική  Θεία Λειτουργία, στον Καθεδρικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του Μαπούτο, στην οποία χοροστάτησε ο Πατριάρχης και έψαλαν τα παιδιά της νεανικής χορωδίας του Σχολείου Πολιτισμού της Επισκοπής.



Ο Πατριάρχης κατά την στιγμή του Κοινωνικού εισήλθε στο Ιερό Βήμα του Ναού, όπου μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε από τον Μακαριώτατο και η ακολουθία της Αρτοκλασίας, προς τιμή του προστάτου αυτού Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.
Στις ανωτέρω Ιερές Ακολουθίες παρευρέθησαν ο Εξοχ. Υφυπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος κ.Άκης Γεροντόπουλος, ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, Βουλευτής Ζακύνθου του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής φιλίας Ελλάδος – Μοζαμβίκης κ. Σταύρος Κοντονής και η Γενική Διευθύντρια των Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Ελλήνων κα. Παναγιώτα Μήλιου, κληρικοί της Ιεράς Επισκοπής Μοζαμβίκης και αρκετοί Ορθόδοξοι πιστοί, που προσήλθαν να ευχηθούν στον εορτάζοντα Πατριάρχη.



Στην συνέχεια, ο Πάπας και Πατριάρχης κ.Θεόδωρος, εγκαινίασε το νέο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στη Μοζαμβίκη, όπου πλην των ως άνω αναφερθέντων, προσήλθαν ο Γενικός Επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδος στην Μοζαμβίκη κ. Γεράσιμος Μαρκέτος, πολλοί Πρεσβευτές κρατών στο κράτος της Μοζαμβίκης και Έλληνες πάροικοι.



Μετά το πέρας των εγκαινίων, ο Μακαριώτατος ανεχώρησε για την έδρα της Επισκοπής, όπου μετά από προγραμματισμένη συνάντηση που είχε οργανώσει ο Θεοφιλ.Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ.Ιωάννης, είχε επαφές με τους θρησκευτικούς ηγέτες του Μαπούτο. Οι ηγέτες ευχαρίστησαν τον Μακαριώτατο για την σπουδαία αυτή πρωτοβουλία και του  τόνισαν ότι έχουν ανάγκη της αυθεντικής θεολογικής εμπειρίας του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ούτως ώστε με τη βοήθειά της να κατηχήσουν τον λαό της Μοζαμβίκης, που σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε,  διψά να γνωρίσει την αλήθεια.




Αρχιμ.Δανιήλ Μπιάζης

Περισσότερα...   http://www.amen.gr/article16997

History of the beginnings of the Orthodox Church in countries in Sub-Saharan Africa, in the beginning of the XXth century [1]

0
0
The first African Orthodox followers
 
Deisis
 
The Orthodox mission that is present today in several Sub-Saharn African countries started in Uganda in the first decades of the 20th century, thanks to Spartas Mukasa Reuben and the African believers of the Anglican Church’s search for the tradition of the unidivided Church. These Christian Africans were infuriated by the racial abuse and the segregation that local Ugandans were victims of. Therefore, they searched for a Church that was loyal to the undivided Church and that was dedicated to a Christian life of brotherly charity, justice, truth, love, goodness, forbearance and peace. At the time, their actions were deemed as schismatic by the Archbishop Stewart Willis of the Anglican Church, but their quest was not fuelled by such considerations, but only by the wish to rid themselves of the segregation which the black people were victims of during colonial times at the hands of the white communities present in Southern Africa. The black people did not understand why they were thus rejected by the white communities, even in the Church of God. The Orthodox Church was at the time limited exclusively to one ethnic community, the Greek followers. This was the situation that prevailed at the time in Black Africa. The Ugandans were the first of the Africans to start their quest or a Church which would welcome the people of the continent and which would enable them to rediscover the roots of the Christian tradition of the first centuries. This is how they came upon the Orthodox tradition and a few years later, they came under the jurisdiction of the Greek Orthodox Patriarchate of Alexandria and All Africa.
Spartas Mukasa Reuben and Ugandan followers started this quest without knowing anything about the patriarchal jurisdiction, not even knowing that the Church was named the Orthodox Church. This quest for an authentic tradition that started in Uganda, spread in the 20th century to Kenya and to other parts of Africa in the following order : Zaire (Congo D.R.C.), Congo Brazzaville, Tanzania, Cameroon, Rwanda, Burundi, Zimbabwe, Angola,  Mozambique, Ghana, the Ivory Coast, Nigeria, Benin, Togo, Gambia, Sierra Leone, Zambia, Malawi and Madagascar»[2].
The Ugandans were first integrated, on the 6th January 1929, into a Church whose rites and liturgical practices were quite different from those of the authentic Orthodox tradition. When they realized this, they reached out to the Father Archimandrite Nicodemus Sarikas, of the Alexandria Patriarchate and asked him to pass their complaints to the Alexandria Patriarch, His Beatitude Meletios Metaxakis. Father Nicodemus Sarikas defended their cause at length and in 1933 the Patriarchate sent him to Uganda, at Dégéya, to consider together with Reuben Spartas and his colleagues the means of integrating the Ugandans’ within the Orthodox jurisdiction. Spartas formalized the integration request for his community in March of the same year. His Beatitude Meletios Metaxakis approved it and offered Spartas and his community books on the Orthodox faith and liturgical books.
In 1942, Nicolas Abdallah visited the Church of Uganda, under the Patriarchal administration of His Beatitude Christophoros II Daniilidis, Metropolite of Axum.  In the same year, he wrote a very favorable report for the Church that he sent to the Holy Synod of Alexandria. The Patriarch therefore decided to invite Spartas to the Patriarchal Synod’s council in 1946. In his presence, the Holy Synod decided to take the Church of Uganda and Kenya under its jurisdiction, decision which came into effect on the 3rd June 1946. Spartas was then named Vicar of the Patriarchate for the Orthodox Church of East Africa.
In 1958/9, the Holy Synod of Alexandria created the first Holy Archdiocese of Irinoupolis for East Africa. Its jurisdiction covered Tanzania, Kenya and Uganda and its headquarters were in Dar-Es-Salam. Nicolas Varelopoulos was named Metropolitan Bishop because of the large number of Greek nationals living in Tanzania. However, he decided to keep the headquarters in Uganda and did not move to Tanzania [3].
The Holy Archdiocese of Irinoupolis was created due to His Beatitude Christophoros II Daniilidis’s wish to promote the Orthodox mission among Africans. He asked Spartas to send young Ugandans to Egypt to receive formal theological and pastoral training. Four young Ugandans left right away and ten others were sent to Egypt in 1944/45.

[1] We are greatful for this short history of the Orthodox tradition in Uganda to the Father Euloge Adade, who presented his work, Histoire de la mission orthodoxe en Afrique subsaharienne sous le patriarcat d’Alexandrie et de toute l’Afrique, during his studies at the Saint Sergius Theological Institute in Paris (June 2011)
[2] Ibid., Cft Introduction : Les débuts de la quête de la tradition orthodoxe par les Africains.
[3] Interview with Metropolitan Bishop Jonas of Kampala and all Uganda.
 

"Last Sunday, I was honored and blessed to serve for the Divine Liturgy with Fr. Stephen at St. George Orthodox Church in Bbira district, Kampala..."

0
0
The Liturgy in Africa

"Last Sunday, I was honored and blessed to serve for the Divine Liturgy with Fr. Stephen at St. George Orthodox Church in Bbira district, Kampala. I had little idea of what to expect in terms of what a Deacon would do because of obvious reasons: the Ugandan expression of the Liturgy as well as the fact that the Ugandan Church derives most of its traditions from Greek practice. The Georges' were kind enough to give me some specific clues as to what to expect, but the little details could not all be communicated. Plus Fr. Stephen does not typically serve with a Deacon. 


Trying to figure out what I was going to do

But I found that it flowed quite naturally for the most part. There certainly were differences, for instance they completely skipped the Litany of Fervent Supplication which I had gone out to do, but Fr. Stephen very kindly called me back in to the Sanctuary without much disruption. I suppose that might have confused the choir, but luckily it was being led by Photios who has had extensive theological and muscial training both in America and Greece and therefore likely knew this portion would confuse me. 


"Commemorating our All Holy Immaculate..."

I found that I was easily able to blend with the choir to the point that I thought it sounded quite nice, and as I really began to "get into" the service, I began to feel comfortable and being able to relax, became aware of God's presence there with us. And as I did, the possibility of making mistakes became less and less important. The thought that I was in Uganda Africa became less of a primary thought, and instead was becoming more aware of the reality that we were participating in the Kingdom. This was indeed the Liturgy I knew and loved, despite all the differences. And the fact that I would offer the litanies in English and some of the responses were in Lugandan made little difference, we were united in our worship.


The Gospel reading, I did the English and Fr. Stephen did the Lugandan. I forgot to ask why he wore blue...given the minimal salary he earns, I am sure he is unable to own anything but what is gifted to him.

The reading of the Holy Gospel was much different than I was used to doing, but I simply followed Fr. Stephen's lead. I was handed a copy of the very familiar Orthodox Study Bible from which I read. There is no fancy gold cover for the Altar version Fr. Stephen used - it was clearly a very well used and old book which was completely in Lugandan. It was the Sunday and Publican and the Pharisee. 

When the time came for the Great Entrance, I was a little worried because I had no remembrance from previous attendances of where we were going, let alone what a deacon's role was in their custom. I was fairly sure I was to offer the commemoration of their hierarch, but beyond that very little else (e.g. when to begin the proclamation, whether to stop and face the people while saying it etc.). I did go into "auto-pilot" and nearly moved their Metropolitan Jonah to America, but caught myself and corrected: "of all Amer....of all Uganda." I later learned from Peter that he is commemorated as "Archbishop of Kampala, Metropolitan of all Uganda." But, otherwise it all went fairly smoothly none-the-less as we brought our offerings to the Lord's Table. 



Note the simple candle our very capable young altar server was using


Towards the end, Fr. Stephen leaned over to me and asked if I would deliver the homily. I told him I was not prepared to do so, and he then said: "Next week, then?" and I agreed. The homily is offered just after the clergy commune and before the people are offered the Gifts. And while Fr. Stephen was kind enough to give it in English, I had to confess that I struggled to understand all that he said mostly because, as I've often found with Ugandans, he was so soft-spoken and quick that I could not hear him very well. But he did speak very kindly of me, welcoming me to their Parish and committing me to speaking next Sunday by announcing that I would. Hmmm... :)


I have no idea if it is common practice for Deacons to commune the faithful, but once he again he asked me to do so.

St. George Parish is a very small community. I would guess we only had perhaps 15-20 people present. I'm told many of the young people who'd normally be there were now at boarding school (a relatively common practice in Uganda). I really do enjoy the music they sing, which as I've described before maintains a distinctly African feel to it, despite being commonly known Greek tones. There was a particularly beautiful song they sang as I was finishing the Gifts and cleaning the Chalice which Photios told me was a psalm and was a piece they had gotten from their cathedral in Namungoona: St. Nicholas. It was lovely and I suspect it was a local original work - though I cannot be sure. Some of the tones are only reminiscent of how I recall them, because of the uniqueness they add to them. I have not the musical skills to discern the exact difference and can only describe it as African harmonies as I only hear that lovely sound in that context. 

It was a rich blessing to be there and I look forward to serving again tomorrow and in the future. Perhaps in time I will be able to memorize the Little Litany in Lugandan, but we shall see. In the end, I was reminded that despite our vast differences in so many ways, we are united via the Divine Liturgy in Christ and in His Kingdom:

We have seen the True Light! We have received the Heavenly Spirit! We have found the True Faith! Worshiping the Undivided Trinity, Who has saved us. Amen.


After Litrugy speaking (or at least trying to - I don't think she speaks much English) to the Priest's mother who is the matriarch of the Parish.



Many thanks to Peter and Sharon Georges for the pictures of my first time serving the Divine Liturgy in Uganda. "
 
...offered by Dn. James Ferrenberg, a sinner

http://paradosis.blogspot.gr/2014/02/the-liturgy-in-africa.html
Viewing all 15836 articles
Browse latest View live




Latest Images