Θεοφάνεια 2014 στον Αλεξανδρινό Ναυτικό Όμιλο

January 9, 2014, 12:28 pm

≫ Next: Θεοφάνεια 2014 στο Lagos της Νιγηρίας

≪ Previous: Κοιτίδα ζωής το νεοανεγειρόμενο νοσοκομείο του Κολουέζι

$

0

0

Hellenes of Alexandria Egypt

 

 

 

 

 

 

Γιορτάστηκαν τα Θεοφάνεια 2014 με αξιοπρέπεια και πίστη στα Χριστιανικά μας ήθη και έθιμα στον Αλεξανδρινό Ναυτικό μας όμιλο.
Το μήνυμα της ΑΘΜ Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β’ ήταν το εξής:
«Όλοι ΜΑΖΙ βαδίζουμε, νικούμε, θέλουμε, πιστεύουμε, ελπίζουμε, τα καταφέρνουμε....

Χρόνια πολλά παιδιά μου.
Και του Χρόνου».

 

Περισσότερα... www.facebook.com/pages/Hellenes-of-Alexandria-Egypt/332398960111189

---

Θεοφάνεια 2014 στο Lagos της Νιγηρίας

January 10, 2014, 6:34 am

≫ Next: Makarios of Kenya In His Service

≪ Previous: Θεοφάνεια 2014 στον Αλεξανδρινό Ναυτικό Όμιλο

$

0

0

Η εορτή της Θείας Επιφανείας εορτάστηκε σε όλες τις ορθόδοξες ενορίες της Εκκλησίας της Νιγηρίας, του Μπενίν και του Τόγκο, με τη συμμετοχή εκατοντάδων πιστών. Την Τελετή του Αγιασμού των Υδάτων και της Κτίσης όλης, παρακολούθησαν, σε κάποιες ενορίες, με μεγάλο ενδιαφέρον και χριστιανοί άλλων δογμάτων κυρίως Ρωμαιοκαθολικοί και Αγγλικανοί, κληρικοί και λαϊκοί.

Οι πολυπληθείς μικτές εκκλησιαστικές χορωδίες απέδωσαν τους ύμνους της ημέρας στις γλώσσες των κατά τόπους φυλών, με την συνοδεία των παραδοσιακών αφρικανικών οργάνων. Πριν από την Τελετή του Αγιασμού σχεδόν παντού λιτάνευση της Εικόνας της βαπτίσεως και του Σταυρού, ύμνοι βγαλμένοι το ψαλτήρι και την πιστεύουσα καρδία των ιθαγενών αδελφών, χορός, ρυθμός, κίνηση -αναπόσπαστο κομμάτι της θρησκεύουσας αφρικανικής ψυχής μέσα στους αιώνος- Χριστός σαρκούμενος στον χρόνο, στο σήμερα. Λειτουργία του μυστηρίου της σωτηρίας..χωρίς αρχές και εξουσίες, χωρίς φιλαρμονικές και αγήματα, χωρίς δύτες και λαμπρές πομπές και χωρίς κενές δηλώσεις «ταγών» για το αύριο. Σε μια πλαστική λεκάνη (στις πιο πολλές περιπτώσεις)... Χριστός βαπτίζεται, κτίσις αγιάζεται «λυτρούμενος πλημμελημάτων τους επιγνώμονας αυτού της Θεότητος».  

Στην Ενορία της Γεννήσεως του Χριστού, κάπου στα βάθη της ανατολικής Νιγηρίας, 20 ψυχές έζησαν την δική τους αναγέννηση, ντύθηκαν τον Χριστό, μέσα από το μυστήριο του βαπτίσματος. Στην Ενορία του Χριστού, στην κεντρική Νιγηρία, στην Πολιτεία Μπένουε, άλλοι 18 νεοφώτιστοι. Το μόνο νερό,  στο οποίο έχουν πρόσβαση οι κάτοικοι της περιοχής, αυτό που καθημερινά θερίζει με τον τύφο δεκάδες ανθρώπους, δέχτηκε τα 18 αυτά σώματα και έγινε «αγιασμού δώρον,αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον».

Στον (προσωρινό) Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως στο Λάγκος, της Θείας Λειτουργίας και της Τελετής του Αγιασμού προεξήρχε ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος συμπαραστατούμενος από τούς εφημερίους του  του Ναού.  

 

http://www.nyxthimeron.com/

Makarios of Kenya In His Service

January 10, 2014, 8:39 am

≫ Next: Ι.Μ. Μουάνζας, Τανζανία: Εμπόδια στο δρόμο προς την Ορθοδοξία...

≪ Previous: Θεοφάνεια 2014 στο Lagos της Νιγηρίας

$

0

0

2:31 
https://www.youtube.com/watch?v=EHGJAUa4k0I



1:19  
https://www.youtube.com/watch?v=fcQzhzKoAJk

   

Ι.Μ. Μουάνζας, Τανζανία: Εμπόδια στο δρόμο προς την Ορθοδοξία...

January 10, 2014, 9:51 am

≫ Next: Holy Metropolitanate of Mwanza, Tanzania: Obstacles in the way to Orthodoxy...

≪ Previous: Makarios of Kenya In His Service

$

0

0

 

Η Ορθοδοξη Εκκλησία στη βόρεια Τανζανία έχει πολλούς πιστούς. Πάντοτε και παντού, οι άνθρωποι με άδολη ψυχή, όταν έβρισκαν το πολύτιμο μαργαριτάρι, πουλούσαν όλα όσα είχαν για να το αγοράσουν και να το κάνουν κτήμα τους. Έτσι συμβαίνει και εδώ. Όσοι άνθρωποι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν στην Ορθόδοξη πίστη και ζωή το θησαυρό που δεν θα τους αφαιρεθεί ποτέ -τώρα και στην αιωνιότητα-, δίνουν σ’ αυτόν την καρδιά τους και τον ακολουθούν.
Δεν είναι τόσο εύκολο να περπατά κανείς χιλιόμετρα ξυπόλητος, φορτωμένος στην πλάτη το παιδί, για να φτάσει στον ναό του Θεού και να προσευχηθεί. Ούτε να παρακολουθεί όρθιος επί 3-4 ώρες την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, ενώνοντας την φωνή του με τις φωνές των άλλων στην ψαλμωδία, για να ξαναπερπατήσει αργότερα νηστικός μερικά χιλιόμετρα πίσω στην καλύβα του. Ούτε είναι εύκολο να ξεσπιτώνεται επί 10-15 μέρες, ζώντας σε υπαίθρια κατασκήνωση, για να συμμετάσχει σε εντατικό κατηχητικό σεμινάριο.
Και όμως όλα αυτά τα κάνουν. Και όχι μόνο αυτά. Είναι πρόθυμοι να κάνουν πολύ περισσότερα, αν τους δοθεί το κίνητρο και η ευκαιρία. Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να αξιοποιήσει σωστά αυτούς τους ανθρώπους και να τους προσφέρει πεδίο δράσης, ώστε να την διακονήσουν.
Ωστόσο, υπάρχουν και πολλά εμπόδια, για να ασπασθούν οι ιθαγενείς την Ορθοδοξία. Η πρώτη και καθοριστικής σημασίας δυσκολία είναι να φτάσει το Ορθόδοξο μήνυμα ως αυτούς, στον τόπο τους. Αυτό για να γίνει, πρέπει να υπάρξουν οι εργάτες εκείνοι του Ευαγγελίου που θα δεχτούν να μετακινηθούν για να το φέρουν κοντά τους. Δεν είναι τόσο αυτονόητο αυτό. Για το λόγο τούτο, ένα μεγάλο παράπονο των ανθρώπων είναι γιατί η αληθινή πίστη στον Θεό έφτασε τόσο αργά σ’ αυτούς. Γιατί αυτό, που επί παραδείγματι οι Έλληνες κατέχουν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, δεν το μοιράστηκαν μαζί τους τόσον καιρό; Είναι συγκλονιστικό το ερώτημα και η απάντηση πολύ δύσκολη.



Τώρα, αν υποθέσουμε ότι ξεπερνιέται η πρώτη δυσκολία, εγείρεται μια καινούργια, εξίσου μεγάλη. Το πρόβλημα της γλώσσας. Επειδή δια του λόγου η αλήθεια εγγράφεται στο νου και στην καρδιά, ο λόγος του Ευαγγελίου θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το οικείο τους γλωσσικό ιδίωμα. Για κείνους είναι πολύ δύσκολο να μάθουν ξένες γλώσσες. Κάποιος λοιπόν που γνωρίζει ξένες γλώσσες θα πρέπει να μάθει και τη δική τους για να τους προσεγγίσει, να τους μεταφράσει κείμενα, να τους τα τυπώσει, να τους τα μοιράσει κ.λπ. Από κει και πέρα αρχίζει η δική τους ευθύνη.
Άλλες δυσκολίες προέρχονται από το φυλετικό και κοινωνικό τους περίγυρο. Το να ασπαστούν μια πίστη ξένη στον περίγυρό τους, σημαίνει γι’ αυτούς να κάνουν ανατροπές και αναπροσδιορισμούς στις δομές της ζωής τους. Να δεχθούν να ζήσουν με τους άλλους, αλλά όχι σαν τους άλλους. Αυτό σημαίνει πολλά. Οι ίδιοι θα πρέπει να ξεριζώσουν από μέσα τους συνήθειες, πρακτικές, νοοτροπίες βιωμένες επί αιώνες από τους προγόνους τους και παραδομένες σ’ αυτούς. Παράλληλα θα πρέπει να πληροφορήσουν και να πείσουν τους ομοεθνείς τους ότι αυτό που έχουν επιλέξει είναι δυνατότερο και αληθέστερο, είναι κάτι πραγματικά μοναδικό.
Πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία, την απόρριψη, την περιθωριοποίηση αλλά και την επιθετική συμπεριφορά των συνανθρώπων τους. Κάποιοι προφανώς υποβλέπουν την αριθμητική αύξηση των Ορθοδόξων και προσπαθούν να υποσκάψουν αυτή την εξάπλωση, άλλοτε με φανερούς, άλλοτε με υπόγειους τρόπους.
Αλλά και πρακτικές δυσκολίες υπάρχουν. Για παράδειγμα, τι θα κάνει ένας άνθρωπος που έχει μέχρι τώρα ζήσει με τρείς ή τέσσερις γυναίκες και έχει κάνει παιδιά μαζί τους, όταν γίνεται Ορθόδοξος και οφείλει, αφ’ ενός μεν να λειτουργήσει στο εξής μέσα στον ένα και ευλογημένο γάμο την ύπαρξή του, αφ’ ετέρου δε να στηρίξει και να συνδράμει τις γυναίκες και τα παιδιά που απέκτησε όταν βρισκόταν στην άγνοια;
Αναφέρθηκα εν περιλήψει και δειγματοληπτικά σε δυσκολίες και εμπόδια, για να μπορέσουν οι φίλοι της Ιεραποστολής να συνειδητοποιήσουν τον αγώνα που κάνουν καθημερινά οι Ορθόδοξοι ιεραπόστολοι. Φυσικά υπάρχουν και άλλες δυσκολίες, «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε ανελλιπώς την προσευχή σας, για να μπορούμε με τη χάρη του Θεού και υπομονή, να συνεχίσουμε με κάθε θυσία το κήρυγμα σε αυτή την περιοχή της βόρειας Τανζανίας.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως



http://ierapostoles.gr/2014/01/%ce%b5%ce%bc%cf%80%cf%8c%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%af%ce%b1/

Holy Metropolitanate of Mwanza, Tanzania: Obstacles in the way to Orthodoxy...

January 10, 2014, 10:40 am

≫ Next: Ενθρόνιση Μητροπολίτη Μέμφιδος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας

≪ Previous: Ι.Μ. Μουάνζας, Τανζανία: Εμπόδια στο δρόμο προς την Ορθοδοξία...

$

0

0

   

The Orthodox Church in North Tanzania consists of a large number of faithful. Always and everywhere, the people who have a pure soul appreciate the valuable pearl on finding it, and sell all their property in order to obtain it and make it theirs. The same thing has happened here.Those people who are in a position to identify in the Orthodox faith and life the treasure that has never been taken from them – now and forever- give their heart to it and follow it.
It is not easy at all for one to walk miles barefoot with the child on their back in order to reach the church of God and pray. It is not easy, either, to attend the celebration of the Divine Liturgy, standing for 3 to 4 hours, joining their voice with the voices of the others in the choir, before they have to walk again a few miles back to their hut having eaten nothing. Neither is it easy to get away from home for 10-15 days and stay in an outdoor camping in order to take part in an intensive catechetical seminar.
And yet, they do all the things mentioned above, and not only these. They are willing to do much more, given the chance and the incentive. The Church has to utilize these people and offer them a field of action so that they can minister to it.



However, there are plenty of obstacles that need to be overcome so that the natives can join Orthodoxy. The first and of utmost importance difficulty is for the Orthodox message to reach them, in their own place. This is feasible only if the workers of the Gospel can be found and accept to travel far away from their place in order to bring it close to them. This does not always happen, though. That is why a big complaint on the part of these people is why true faith took so long to reach them. Why, for instance, haven’t the Greeks shared with them before what they have had for two thousand years now? The question is staggering and the answer to it is very difficult indeed.
Now, lets us suppose that the first difficulty has been overcome; there is a second one, equally big, that arises: the language problem. As the truth is registered on both mind and heart through the language, the word of the Gospel must be written in their own dialect. For them learning a foreign language is very difficult. Therefore, someone who knows foreign languages should learn their own in order to get closer to them, translate texts and have them printed for them, distribute them to them and so on. From then on it is them that bear the responsibility.
Other difficulties derive from their own racial as well as social environment. Embracing a faith unknown to their environment, means to them making changes and redefining the structures of their life. Accepting to live with the others, but unlike the others. This means a lot of things.
These people must uproot from deep inside habits, practices, views experienced for centuries by their ancestors and handed down to them. At the same time they must inform and convince their fellow countrymen that what they have chosen is stronger and more real, it is something really unique.
Many times they have to confront suspiciousness, rejection, marginalization as well as the aggressive behaviour on the part of their fellowmen. Some probably do not like the rise in figures of the Orthodox Christians and are trying to undermine this spread, sometimes with obvious and sometimes with devious means.
Moreover, there are practical difficulties, too. For example, what will a man do if he has so far lived with three or four women and has had children with them, since once he becomes Orthodox, he ought on the one hand to exist and function within one blessed marriage, on the other, support the women and children he got when he lived in ignorance.
I referred to difficulties and obstacles in brief so as to enable the friends of the Mission to have an idea about the daily struggle of the Orthodox Missionaries. There are undoubtedly more difficulties, “which are without number”. This is why we need your constant prayers so that by the Grace of God and with patience, we can continue preaching His Word in this part of North Tanzania.

From the Holy Metropolitanate of Mwanza



http://orthodoxmission.org.gr/2014/01/obstacles-in-the-way-to-orthodoxy/
 

Ενθρόνιση Μητροπολίτη Μέμφιδος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας

January 10, 2014, 2:26 pm

≫ Next: Τυνησία: Ελπιδοφόρα μηνύματα για τις σχέσεις Χριστιανών - Μουσουλμάνων

≪ Previous: Holy Metropolitanate of Mwanza, Tanzania: Obstacles in the way to Orthodoxy...

$

0

0

Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας

 

Την Παρασκευή, 10η Ιανουαρίου 2014 η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ ετέλεσε στον περικαλλή Ιερό Καθεδρικό Ναό Θεοτόκου Ηλιουπόλεως Καΐρου την ενθρόνιση του Σεβ.Μητροπολίτου Μέμφιδος κ. Νικοδήμου. 

Στην τελετή της ενθρονίσεως του Σεβασμιωτάτου συμμετείχαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Βαβυλώνος κ. Νήφων, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Π. Καΐρου, ο Έξαρχος της Εκκλησίας της Ρωσίας π. Βίκτωρ Κουλάγκα, Κληρικοί του Θρόνου, ως και Κληρικοί από το Σινά και την Ελλάδα.

Παρέστησαν ο Εξοχ. Πρέσβης της Ελλάδος στο Κάιρο κ. Χ. Λάζαρης, οι Εντιμ. Πρόξενοι της Ελλάδος, κ. Ι. Χατζαντωνάκης, και της Κύπρου, κ. Φ. Φωτίου, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου κ. Κ. Φλεβοτομάς, ο Πρόεδρος της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος των Αραβοφώνων Καΐρου κ. Ρ. Χόσνι, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Αδελφότητας κ. Α. Μαυρομάτης, ο Πρόεδρος του Ελληνορθοδόξου Κλαμπ των Αραβοφώνων της Ηλιουπόλεως κ. Ζ. Σεραφείμ, η Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Σωματείου Μαρία Αιγυπτία και Αρχόντισσα του Πατριαρχείου κ. Σ. Κυριάζη, η οποία μαζί με τον σύζυγό της Κ. Κυριάζη χρηματοδότησαν την εκ βάθρων ανακαίνιση του Καθεδρικού Ναού της Μητροπόλεως, πλήθος παροίκων, ως και επισκέπτες εξ Ελλάδος.

Ο Μακαριώτατος, κατά την προσλαλιά Του, με συγκίνηση είπε τα εξής:

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μέμφιδος και εν Κυρίω αγαπητέ αδελφέ κ.Νικόδημε,

"Ο προς την Εκκλησίαν βλέπων προς τον Χριστόν άντικρυς βλέπει τον εαυτόν διά της προσθήκης των σωζομένων οικοδομούντα και μεγαλύνοντα." (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Εξήγησις του Άσματος των Ασμάτων, 13, σ.383, 3-6. PG 44, 1048C).

Ο μέγας της Εκκλησίας στοχαστής και θεολόγος Επίσκοπος Νύσσης Άγιος Γρηγόριος, τη μνήμη του οποίου τιμούμε σήμερα, ώρισε ως αρραγές θεμέλιο της Εκκλησίας την κένωση του Υιού του Θεού και την δι΄ αυτής πρόσληψη και ανακαίνιση του ανθρώπου.

Στο μέγα και καθ΄ εαυτό απερινόητο μυστήριο της Εκκλησίας του Χριστού γίνονται μέλη διά της πίστεως όσοι ελεύθερα έχουν αποδεχθεί το Ευαγγέλιο και έχουν ευθυγραμμίσει τη ζωή τους προς τα σωτηριώδη μηνύματά του· "εν δε τω Υιώ πάντες γινόμεθα οι διά της εις αυτόν πίστεως σώμα αυτού" (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Εις το όταν υποταγή αυτώ τα πάντα..., σ.23, 11-12. PG 44, 1321B).

Στην Εκκλησία οικοδομείται η αληθινή γνώση του Θεού και φανερώνεται αυτό που είναι εκτός των ανθρωπίνων γνωστικών δυνατοτήτων· με αυτό τον τρόπο τα λογικά μέλη της Εκκλησίας καρδιώνονται "ότι τρανότερον εν αυτή τον αόρατον βλέπουσιν" (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Εξήγησις του Άσματος των Ασμάτων, 7, σ.214, 12. PG 44, 368C).

Καταυγαζομένη υπό της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, αλλά και απαρεγκλίτως στοιχούσα προς την θεολογική θεώρηση της Εκκλησίας ως οικοδομής, η Εκκλησία της Αλεξανδρείας σε καλεί σήμερα να διακονήσεις το ιερό υπούργημα της συνάξεως και της οικοδομήσεως στο σώμα της Εκκλησίας των πιστών της ιστορικής Μητροπόλεως Μέμφιδος ώστε "σύσσωμοι συναρμολογούμενοι και συνδεθέντες εν Χριστώ διά της ομοιώσεως της σαρκός, εις άνδρα τέλειον καταντήσαντες, αθάνατοι και άφθαρτοι διαμείνωσι" (Μέγας Αθανάσιος, Κατά Αρειανών, 2, 74).

Αγαπητέ μου Νικόδημε,

Τον Ιούλιο του 2003 ήλθες στο παλαίφατο Πατριαρχείο μας και υπηρέτησες υπό το ωμοφόριό μου θυσιαστικώς και αγαπητικώς τον Αφρικανό αδελφό στο Μπουλαβάγιο, στην Ιεραποστολή της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε.

Και όταν η αγάπη και η πρόνοια του Παντοδυνάμου Θεού το θέλησε, ήλθες στο Κάιρο, το 2005, και έκτοτε προσφέρεις με πίστη και διάκριση ως Πατριαρχικός Επίτροπος στην πρωτεύουσα πόλη της χώρας του Νείλου.

Ως Επίτροπος εφαρμόζεις το θεολογούμενο ότι η Εκκλησία "έστι πρός αλληγορίαν μελισσουργούσα καί κηροπλαστούσα μέλιττα, τιμήσασα την Θεού σοφίαν" (Διδύμου του Τυφλού, Υπόμνημα εις τους Ψαλμούς, Ψαλμός 117, στ.12).

Επί οκταετία ολόκληρη αναλώνεις νυχθημερόν εαυτόν με αυτοθυσία και μαρτυρία για την Δευτερόθρονη της Ορθοδοξίας Εκκλησία.

Ό,τι και αν σου ανέθεσα, το διεκπεραίωσες με αδιαπραγμάτευτη υπακοή, μεθοδική σχολαστικότητα και αταλάντευτη προσήλωση στο καθήκον.

Ως συγκυρηναίος στον πνευματικό μου αγώνα να προάγω την ιστορική μαρτυρία, να εκπέμψω το σύγχρονο στίγμα και να χαλκεύσω τη μελλοντική προοπτική του Αγιωτάτου Αποστολικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου, τηρείς απαρεγκλίτως την εκκλησιολογική αρχή ότι "αυτή τη Εκκλησία πεπίστευται η του Θεού δωρεά καθάπερ η πνοή τω πλάσματι, προς το πάντα τα μέλη μετασχόντα ζωοποιηθήναι και εν αυτή κατατέθειται η κοινωνία του Χριστού" (Αγίου Ειρηναίου Λουγδούνου, Έλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως, 3, 22, 3).

Γι΄ αυτό και ως Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ιεράς Επισκοπής Νιτρίας έκανες πράξη την οφειλετική προσφορά στο σώμα της Εκκλησίας ως δικαιοσύνη, σύνεση, πραότητα, παρρησία και εντιμότητα.

Τις αρετές σου αυτές διεπίστωσε κατόπιν προτάσεως μου η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος, η οποία σε αντέμειψε για το εκκλησιαστικό ήθος και την άοκνη εργασία σου διά της παμψηφεί εκλογής σου σε Μητροπολίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Μέμφιδος με κριτήριο την διατήρηση στην πνευματική λαμπαδηδρομία των αιώνων ασβέστου του φωτός του κηρύγματος της αληθείας, το οποίο "πανταχή φαίνει και φωτίζει πάντας ανθρώπους τους βουλομένους εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν" (Αγίου Ειρηναίου Λουγδούνου, Έλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως, 1, 10, 3).

Σεβασμιώτατε,

Είσαι ομολογουμένως άξιος να φέρεις σε αίσιο πέρας και αυτή την ιερή αποστολή που σου ενεπιστεύθη η Εκκλησία της Αλεξανδρείας.

Είσαι ικανός και σε αυτό το πνευματικό γεώργιο να εφαρμόσεις, με τους λόγους και τα έργα σου, το διδαχθέν υπό του Επισκόπου Πενταπόλεως Αγίου Νεκταρίου: "Επιδιώκετε την αγάπη. Ζητάτε καθημερινὰ απὸ το Θεὸ την αγάπη. Μαζὶ με την αγάπη έρχεται και όλο το πλήθος των αγαθών και των αρετών. Αγαπάτε για ν’ αγαπάστε και σεις απὸ τους άλλους. Δώστε στο Θεὸ όλη σας την καρδιά, ώστε να μένετε στην αγάπη. «Ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεὸς εν αυτώ μένει» (Α’ Ιωάν. 4,16)."

Στον αγώνα τον καλό να ποιμάνεις την ιστορική Μητροπολίτιδα Επαρχία της Μέμφιδος, θα έχεις κοντά σου τον Πατριάρχη σου, στο πλευρό του οποίου τόσα χρόνια αναλώνεις εαυτόν.

Στον αγώνα τον καλό θα έχεις κοντά σου τους Αρχιερείς μας και τους Κληρικούς μας, την Ελληνική και την Αραβορθόδοξη Κοινότητα του Καΐρου, με τις οποίες επί μακρόν αρμονικά συνεργάζεσαι.

Έντεινε λοιπόν και κατευοδού και αρχιεράτευε, παραμένων "απλούς τον τρόπον, πολυειδής την κυβέρνησιν· σοφός τον λόγον, σοφώτερος την διάνοιαν· πεζός τοις ταπεινοτέροις, υψηλότερος τοις μετεωροτέροις· φιλόξενος, ικέσιος, αποτρόπαιος" (Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Εις τον Μ.Αθανάσιον, 36). Αμήν!

Ο Σεβ.κ.Νικόδημος ανέφερε κατά την αντιφώνηση του:

«Όπου μυστήριον κραυγής, εκεί ησυχία Θεού», κραυγάζει εν προσευχή και θεολογεί εν πίστει ο θεοφόρος της Εκκλησίας πατὴρ ιερομάρτυς Ιγνάτιος επίσκοπος Αντιοχείας.

Καθὼς η ιερότητα της στιγμής ακτινοβολεί επάνω στο ταπεινό μου πρόσωπο και η ανείπωτη ευλογία του Θεού συνταράσσει μυστηριωδώς όλο μου το είναι, αισθάνομαι ότι όντως «πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον», η θεία Χάρις δηλονότι, «η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα».

Τα χορηγεί δε εν σοφία, τα θεραπεύει εν αγάπη και τα αναπληροί εν αγαθότητι.

Τούτο, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, σεβασμία των αγίων αρχιερέων χορεία, τίμιον πρεσβυτέριον, Χριστού διακονία, εντιμώτατοι ἄρχοντες, λαὲ του Θεού περιούσιε, τούτο λέγω, κάθε κληρικός, ιδιαιτέρως κατὰ την προσφορὰ της αναιμάκτου θυσίας, κατὰ τον μελισμὸ του τιμίου Σώματος του Χριστού εις τροφὴν του λαού αυτού, που αποτελεί το κέντρο της ζωής και της ευθύνης μας, είναι αυτονόητο και ευλογημένο να αισθάνεται.

Επιτρέψατέ μου όμως κατὰ την ιερὰν ταύτην στιγμὴν της επισήμου αναρρήσεώς μου εις τον περίπυστον θρόνον της ιεράς κατὰ Μέμφιδα εκκλησίας να καταθέσω αυτὴν την αίσθηση ως προσωπικὴ και βιωματικὴ εμπειρία.

Φέρνοντας κατὰ νου τούτη την ευλογημένη ώρα, όπως, νομίζω, είναι ανθρωπίνως κατανοητό, την πορεία της ταπεινότητός μου μέσα στην Εκκλησία απὸ την φοβερὴ στιγμὴ της μοναχικής μου κουράς έως της σήμερον ημέρας, καθὼς αυτὴ συμφύρεται με την ολοκάρδια παραδοχὴ που ο Μέγας Βασίλειος κατὰ την ευχὴ της αγίας Αναφοράς θέτει στα χείλη του ιερουργού «ου γαρ εποιήσαμέν τι αγαθὸν επὶ της γης», δεν έχω παρὰ να ομολογήσω εν ησυχία Θεού και ταπεινώσει πολλή την χάριν, να κηρύξω τον έλεον και να μην κρύψω την ευεργεσία.

Ανάδοχος αυτής μου της χαράς Υμείς, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Πάπα και Πατριάρχα της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, προ πάντων δε Ποιμὴν και Διδάσκαλε, φιλεύσπλαγχνε και ελεήμον παιδαγωγὲ εν Χριστώ, και διὰ τούτο μετὰ τον εν Τριάδι Θεὸν, την προστάτιδα πάντων ημών των μοναχών Κυρίαν Θεοτόκον και τους αγίους Νικόδημον τον Αγιορείτην και Νεκτάριον τον Πενταπόλεως μητροπολίτην, απευθύνω προς Υμάς τον της ευχαριστίας λόγον και απὸ βάθους καρδίας μέχρις εσχάτης μου αναπνοής σας ευγνωμονώ.

Απὸ την πρώτη στιγμὴ της εν Χριστώ κοινωνίας μας, της κλήσεως και υποδοχής της ταπεινότητός μου ως κληρικού του Αλεξανδρινού Θρόνου, με υποδεχθήκατε στην πατρική σας αγκάλη, όντας τότε ποιμενάρχης της ιεραποστολικής Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε.

Αργότερα δε, ως αρχιθύτης της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας με εμπιστευθήκατε, με αρχοντιὰ με παιδαγωγήσατε, με ζήλο Θεού με εμποτίσατε, με ιεραποστολικὸ φρόνημα καλλιεργήσατε την άνυδρη γη της καρδίας μου, με τον λόγο σας τον πάντοτε άλατι ηρτυμένον, κυριώτατα δε με το παράδειγμα της αγίας βιοτής σας στο πλήρες ακανθών και ζιζανίων γεώργιον της Μαύρης Ηπείρου.

Μου εδιδάξατε ότι ο κληρικὸς της Αφρικής, είτε διάκονος, είτε ιερεύς, είτε επίσκοπος, χρειάζεται, εὰν επιθυμή να κηρύξη όντως τον Σταυρὸ και την Ανάσταση του Χριστού μέσα σ’ ένα περιβάλλον απὸ αδιάφορο εως και εχθρικὸ πολλὲς φορές, να έχῃ ως κορωνίδα της εκκλησιαστικής του διακονίας τους κυριακοὺς λόγους· «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτὸν και αράτω τον σταυρὸν αυτού και ακολουθείτω μοι»· και «ος εὰν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος· και ος εὰν θέλη υμων γενέσθαι πρωτος, έσται πάντων δούλος».

Αυτοὺς απευθύνω εν αγάπη πολλή προς τους κληρικοὺς της ιστορικής μου επαρχίας και επ’ αυτών υπόσχομαι εν αγάπη και ταπεινώσει να βηματίσω, χάριτι Θεού, ως ποιμενάρχης αυτής.

Ο άκμων της ιεραποστολικής διακονίας λειαίνει εν Κυρίω τις καρδιὲς των εργατών αυτής. Εδώ τίποτε δεν είναι δεδομένο· τίποτε αυτονόητο· τίποτε δεν ευρίσκεται, ας μου επιτραπή η έκφρασις, σε αυτόματο πιλότο, όπως ίσως συμβαίνει σε άλλες εκκλησίες.

Κάθε νέα ἡμέρα που ο άγιος Θεὸς ξημερώνει είναι και μία νέα ευκαιρία αγώνος, τόσο στα πνευματικά, όσο και στα υλικά.

Κάθε κληρικὸς ή λαϊκὸς συνεργάτης που δραστηριοποιείται ιεραποστολικῶς, αλλὰ και κάθε βαπτισμένος Ορθόδοξος Χριστιανὸς που ζη και κινείται σε τούτα τα χώματα, τα θεοβάδιστα και αγιοτόκα, χρειάζεται, για να παίρνη κουράγιο, να γεμίζη απὸ αυτὸ που πλημμυρίζει την δική σας καρδιὰ και εικονίζεται χαριτωμένα στο χαρίεν και ιλαρό σας πρόσωπο.

Απὸ αγάπη, δηλαδή, προς τον άνθρωπο γενικὰ ως κατ’ εικόνα Θεού πλασθέντα, και προς τον κάθε Χριστιανό, ως καθ’ ομοίωσιν εκείνου εργαζόμενο.

Αυτὸ ας αποτελέση και το μήνυμα της πατρικής μου καρδιάς προς το ποίμνιο της εκκλησιαστικής μου επαρχίας. Μήνυμα καταλλαγής, ανοχής προς την ετερότητα, μακροθυμίας προς πάντας.

Ευγνωμόνως στρέφομαι προς το πρόσωπο της μητρός μου Βασιλικής και μνημονεύω της μακαρίας ψυχής του πατρός μου Γεωργίου, πλήρης συγκινήσεως.

Τους σεβασμιωτάτους αγίους αρχιερείς, Μητροπολίτην Ερμουπόλεως κ. Νικόλαον,  Επίσκοπον Βαβυλώνος κ. Νήφων, εξαιρέτως δε εις το πρόσωπον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, χαιρετώ και ασπάζομαι την τιμήσασάν με δια της ψήφου της, σεπτήν Ιεραρχίαν του Θρόνου.

Τους αδελφούς κληρικοὺς, τους επιστήθιους και γνησίους αδελφούς μου αρχιμ. Νικόλαον Λιόλιον και αρχιμ. Ιγνάτιον Σαξαμπάνην, τους σπεύσαντες μακρόθεν εις την χαράν μου, τους εντιμοτάτους άρχοντας, τις πρεσβευτικές και προξενικές αρχές Ελλάδος και Κύπρου, τις κοινοτικές αρχές ελληνόφωνες και αραβόφωνες και όλους τους παροίκους τους συνελθόντας εις την χαράν ταύτην, κατασπάζομαι εν ευχαριστία πολλή.

Δέομαι αρχιερατικώς υπὲρ αναπαύσεως της ψυχής του πολιού προκατόχου μου, αοιδίμου μητροπολίτου γέροντος Μέμφιδος μακαριστού κυρού Παύλου, του διὰ πολλών χαρισμάτων κοσμηθέντος και κλεΐσαντος επὶ δεκαετίας την ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου.

Επικαλούμενος τέλος την χάριν του αγίου Θεού ζητώ τις προσευχὲς όλων διά ποιμαντορικὴν διακονίαν ευάρεστον ενώπιον του Κυρίου εις οικοδομὴν του αγίου σώματος αυτού.

Τον Σεβασμιώτατο προσεφώνησαν επίσης ο Σεβ. Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, εκ μέρους της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Θρόνου και ο Εξοχ. Πρέσβης της Ελλάδος στο Κάιρο κ. Χ. Λάζαρης.

Της τελετής ενθρονίσεως ακολούθησε εόρτια σύναξη επί τη ευσήμω ημέρα, κατά την διάρκεια της οποίας ανακοινώθηκε ο ορισμός του εκ Συρίας ορμωμένου Παν. Αρχιμ. Δημητρίου Μανσούρ ως Εφημερίου του Ι. Ναού των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ της εν Καΐρῳ Ελληνορθοδόξου Κοινότητος των Αραβοφώνων.

 

 

 

 

 

 

 

http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=982#prettyPhoto

 

http://www.romfea.gr/patriarxeia/patriarxeia/patriarxeio-alexandreias/21641-2014-01-10-20-24-44

Τυνησία: Ελπιδοφόρα μηνύματα για τις σχέσεις Χριστιανών - Μουσουλμάνων

January 10, 2014, 2:31 pm

≫ Next: Ο Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν Παντελεήμων στο Ορφανοτροφείο της Ιεράς Επισκοπής, στην πόλη Dolisie

≪ Previous: Ενθρόνιση Μητροπολίτη Μέμφιδος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας

$

0

0

Romfea.gr 

Τρία χρόνια μετά τη 14η Ιανουαρίου του 2011, όπου στην Τυνησία άναβε το φυτίλι της λεγομένης αραβικής ανοίξεως( που όμως εν συνεχεία απεδείχθη χειμώνας για τις χώρες που άγγιξε ), ένα αχνό, αλλά ελπιδοφόρο, φως ελπίδος διαφαίνεται από τις σημερινές εκδηλώσεις της Τυνησιακής Κυβερνήσεως, οι οποίες καταδεικνύουν τις προθέσεις για αρμονική συνύπαρξη και αλληλοπεριχώρηση μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών.
Συγκεκριμένως σήμερα το πρωί ο Πρόεδρος της χώρας εξοχώτατος Moncef el Marzouki και η μεταβατική του Κυβέρνηση προσεκάλεσαν όλους του επικεφαλής Θρησκειών και Δογμάτων και τους επικεφαλής των διπλωματικών αντιπροσωπειών, δηλαδή τους Πρέσβεις, προκειμένου να έχουν κατ´ ιδίαν συναντήσεις μαζί τους.
Προς πάσα κατεύθυνση η Τυνησιακή πλευρά διετράνωσε ότι ο Τυνησιακός λαός σεβόμενος τη μακραίωνη ιστορική του παράδοση θα εξακολουθήσει να πορεύεται με τις αρχές της ανεξιθρησκείας και του σεβασμού των προσωπικών ελευθεριών.
Και αυτό θα φανεί και από το νέο Σύνταγμα της χώρας, το οποίο σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αρχίσει να εφαρμόζεται, και με το οποίο η χώρα θα οδηγηθή σε εκλογές.
Στην εκδήλωση προσεκλήθη και είχε κατ´ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρθαγένης κ. Αλέξιος.
Ο Σεβασμιώτατος διεβίβασε τιςευχές και ευλογίες της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ Θεοδώρου Β´, τονίζοντας την Ιεραποστολική του παρουσία, του ιδίου και του Πατριαρχείου, σε ολόκληρη την υποσαχαρική Αφρικανική Ήπειρο και την συνετή παρουσία καταλλαγής στον υπόλοιπο αραβοαφρικανικό κόσμο,ενώ εξέφρασε την βεβαιότητα προς τον Πρόεδρο Marzouki ότι τα μεμονωμένα περιστατικά των τριών τελευταίων ετών κατά των Χριστιανών δεν εκπροσωπούν την υγιή πλειοψηφία του Τυνησιακού Λαού και μαζί με τις ευχές για το νέο έτος εξέφρασε και την ευχή, όπως η Τυνησία ξεκίνησε την επανάσταση για την θεμελίωση της Δημοκρατίας στον Αραβικό κόσμο, έτσι να είναι και εκείνη, που θα δώσει το λαμπρό παράδειγμα της ειρηνικής και αρμονικής συνυπάρξεως μεταξύ των τριών μονοθειστικών Θρησκειών ανά τον κόσμο.
Αυτή η ελπίδα δεν είναι παρά μέσον επιβιώσεως για τούτες τις περιοχές..

http://www.romfea.gr/patriarxeia/patriarxeia/patriarxeio-alexandreias/21642-2014-01-10-20-47-27

Ο Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν Παντελεήμων στο Ορφανοτροφείο της Ιεράς Επισκοπής, στην πόλη Dolisie

January 11, 2014, 5:32 am

≫ Next: "Σπάνια το αγκάλιασμα των πιστών είναι τόσο μεγάλο, για έναν αγαπητό Δεσπότη, όπως τον Σεβασμιώτατο Μέμφιδος κ. Νικόδημο..."

≪ Previous: Τυνησία: Ελπιδοφόρα μηνύματα για τις σχέσεις Χριστιανών - Μουσουλμάνων

$

0

0

Ιερά Επισκοπή Μπραζαβίλ-Γκαμπόν






Την 9η Ιανουαρίου 2014 ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ.Παντελεήμων μετέβη στο Ορφανοτροφείο της Ιεράς Επισκοπής, στην πόλη Dolisie, όπου προσεκόμισε ικανή ποσότητα τροφίμων, φιλανθρώπω προσφορά της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης. Επίσης, προσέφερε ρούχα στα 25 μικρά παιδιά που περιθάλπονται στο ευαγές τούτο ίδρυμα της τοπικής Εκκλησίας.



Προ της αναχωρήσεώς του από την πόλη ο Θεοφιλέστατος εδέχθη την εθιμοτυπική επίσκεψη του νεοχειροτονηθέντος Καθολικού Επισκόπου Ντολιζί, Σεβ. κ.Bienvenu Manamika Bafouakouahou.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100005785866727

---

"Σπάνια το αγκάλιασμα των πιστών είναι τόσο μεγάλο, για έναν αγαπητό Δεσπότη, όπως τον Σεβασμιώτατο Μέμφιδος κ. Νικόδημο..."

January 11, 2014, 1:41 pm

≫ Next: Τριάντα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος το Ορθόδοξο Πνευματικό Πατριαρχικό Κέντρο στην πολύβουη συνοικία της Σούμπρας στο Κάιρο

≪ Previous: Ο Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν Παντελεήμων στο Ορφανοτροφείο της Ιεράς Επισκοπής, στην πόλη Dolisie

$

0

0

Romfea.gr

Γράφει ο Νίκος Κάτσικας
Σπάνια το αγκάλιασμα των πιστών είναι τόσο μεγάλο, για έναν αγαπητό Δεσπότη, όπως τον Σεβασμιώτατο Μέμφιδος κ. Νικόδημο, που ενθρονίστηκε την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου το πρωί στον καθεδρικό ναό της Παναγίας Ηλιουπόλεως Καΐρου από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄.
Σπάνιο και το ανθρώπινο αλλά και αληθινό χειροκρότημα μέσα στην εκκλησία, από όλη την παροικία, που ήρθε να πάρει την ευλογία του νέου Ποιμενάρχη της Μητρόπολης Μέμφιδος, όπως ακριβώς έχει μπει στην καρδιά όλων, η ανθρώπινη και αληθινή πλευρά του χαρακτήρα του.
Ακόμη και αν δεν συνάδει με την εκκλησιολογική λογική, ταιριάζει όμως απόλυτα με την καταξίωση ενός σπάνιου κληρικού σε μία τόσο ιστορική παροικία.
Εδώ και εννέα περίπου χρόνια, από τότε που ήρθε στην Αίγυπτο ο τότε Αρχιμανδρίτης Νικόδημος, μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται να πέρασε ούτε μία μέρα!! Έμεινε στις καρδιές όλων των καϊριανών, ως ο πάτερ Νικόδημος.
Ο Δεσπότης που ήταν και είναι πάντα κοντά στον απλό κόσμο.
Ο Δεσπότης που δεν ξεχνά τον ευεργέτη του, τον Πατριάρχη Θεόδωρο, την Σύνοδο που τον εξέλεξε, αλλά και τους απλούς φίλους και συνεργάτες, και όλον τον κόσμο που τον στήριξε στο έργο του, όπως και αυτός αφουγκράστηκε τις αγωνίες τους.
Είναι ο Δεσπότης που δεν ξέχασε τον αείμνηστο πατέρα του Γεώργιο, αλλά και δεν παρέλειψε να τιμήσει την μητέρα του, την κυρα Βασιλική, που δεν έπαψε να σκουπίζει κρυφά τα δάκρυά της για την μεγάλη χαρά του γιου της.
Είναι ο Δεσπότης που δεν έπαψε να λάμπει με το ξεχωριστό του χαμόγελο και την ίδια στιγμή να συγκινεί τους πάντες με την τρεμάμενη από την στιγμή, καθάρια φωνή του. Καθάρια η φωνή του, όπως είναι και η ψυχή του.
Διότι, ο Δεσπότης Μέμφιδος Νικόδημος, δεν γνωρίζει από υποκρισίες, ούτε από ψεύτικες συμπεριφορές. Προτιμά να αντιμετωπίζει κατάματα την αλήθεια, να κοιτάει κατ΄ευθείαν στα μάτια αυτούς που απευθύνεται.
Για αυτό και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη σήμερα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας Ηλιουπόλεως Καΐρου: από τον Έλληνα Πρέσβη κ. Χριστόδουλο Λάζαρη και την σύζυγό του Αντουανέττα, τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Γιάννη Χατζαντωνάκη και την σύζυγό του Πολιτιστική Σύμβουλο Δρ Μαριλένα Γρίβα, τον Κύπριο Πρόξενο κ. Φώτη Φωτίου, τον Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Κήμη Φλεβοτομά, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Αδελφότητας κ. Ανδρέα Μαυρομάτη, τον Πρόεδρο των Αραβοφώνων κ. Ρομπέρ Χόσνι, την Αρχόντισσα των Εκκλησιών κα Στέλλα Κυριάζη, που με τον σύζυγό της Κυριάκο Κυριάζη ανέλαβαν την πλήρη ανακαίνιση του περικαλλούς Καθεδρικού ναού, όπου έγινε η ενθρόνιση, μέχρι και όλους τους άλλους επισήμους και όλον τον κόσμο, που ήρθε να τιμήσει έναν σπουδαίο Ιεράρχη και να τον ακούσει να τον προσφωνεί με λόγια αγάπης ο Λεοντουπόλεως κ. Γαβριήλ, παρουσία του Βαβυλώνος Νήφωνα, του Έξαρχου του Πατριαρχείου Μόσχας και όλου του κλήρου.
Με δάκρυα χαράς, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος υποδέχτηκε ένα από τα πιο αγαπημένα του παιδιά και το ανέβασε στο πιο ψηλό σκαλοπάτι του δεσποτικού της εκκλησίας της Παναγίας Ηλιουπόλεως, ενθυμούμενος τις δύσκολες αλλά και τις όμορφες στιγμές, όπου ο πάτερ Νικόδημος στάθηκε δίπλα του, από το Μπουλαβάγιο όπου ήρθε να υπηρετήσει στο Ζιμπάμπουε, υπηρετώντας πιστά τον Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε και μετέπειτα Πατριάρχη.
Με ένα λυγμό στη φωνή, ο ενθρονισθείς Μητροπολίτης Νικόδημος ευχαριστούσε τον Μακαριώτατο και την Εκκλησία μας για την μεγάλη χαρά και τιμή να βρίσκεται δίπλα του να έχει τελικά εκλεγεί στο πηδάλιο μίας από τις πιο ιστορικές Μητροπόλεις της Αφρικής και σίγουρα, την πλέον πολυπληθέστερη της Αιγύπτου.
Με μεγάλη ικανοποίηση δέχτηκαν το γεγονός και οι ελληνικές διπλωματικές αρχές, καθώς ο Έλληνας Πρέσβης κ. Χριστόδουλος Λάζαρης μίλησε για τις σπάνιες αρετές του νέου Ποιμενάρχη της Μητρόπολης Μέμφιδος, που δεν σταμάτησε να εργάζεται σκληρά όλα αυτά τα χρόνια ως Πατριαρχικός Επίτροπος, με συνέπεια και αυτοθυσία.
Τιμητικά και τα λόγια του Αρχιμανδρίτη π. Μιχαήλ Ζάκι, εκ μέρους της αραβορθόδοξης Κοινότητας, αλλά και οι ευχές του Κύπριου Προξένου κ. Φώτη Φωτίου.
Εξίσσου τιμητική η παρουσία της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου (ΕΚΚ), όπου τον Πρόεδρό της, κ. Χρήστο Καβαλή (που βρισκόταν στο εξωτερικό) εκπροσώπησε ο Αντιπρόεδρος της ΕΚΚ κ. Κήμης Φλεβοτομάς, πλαισιούμενος από τον Ταμία της ΕΚΚ κ. Αντώνη Διαμαντίδη και τους Κοινοτικούς Επιτρόπους κ.κ. Στέλλα Κυριάζη, Σούλα Σκουφαρίδου και Μανούσο Δαμουλάκη.
Σημαντική η παρουσία και των παροικιακών μας Σωματείων, από τα οποία διακρίναμε τον Πρόεδρο του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Καΐρου κ. Γιώργο Χαγιάτ, τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του Ορθόδοξου Πνευματικού Πατριαρχικού Κέντρου Σούμπρας κ. Ιωάννη Αγιάννογλου, την Αντιπρόεδρο της Φιλοπτώχου κα Βάσω Γαζή και τόσους άλλους.
Εμφανής και η παρουσία της Τράπεζας Πειραιώς, μέσω του Γενικού Γραμματέα του ΔΣ της Τράπεζας στην Αίγυπτο κ. Δημήτρη Σκουφαρίδη.
Συγκινητική η παρουσία και των Προσκόπων, τόσο των Ελλήνων όσο και των αραβορθοδόξων, με το να παιανίζουν κατά την έξοδο του νέου Μητροπολίτη, από την θύρα του ναού, όπου αναγραφόταν στα ελληνικά και τα αραβικά, το «Καλώς ορίσατε».
Τέλος, εξίσσου συγκινητικό το άκουσμα και της «ζαγρούτας», της χαρακτηριστικής κραυγής χαράς των Αιγυπτίων, που το επιφυλάσσουν μόνο σε πολύ μεγάλες στιγμές της ζωής τους.
Και πράγματι, η 10η Ιανουαρίου ήταν μία μία μεγάλη ημέρα για την Ορθοδοξία για την Ηλιούπολη του Καΐρου και το Χελουάν και όλο το Κάιρο.
Για το νέο Δεσπότη Μέμφιδος κ. Νικόδημο, ας είναι πολλά τα έτη του!

http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/21649-2014-01-11-18-57-57

Τριάντα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος το Ορθόδοξο Πνευματικό Πατριαρχικό Κέντρο στην πολύβουη συνοικία της Σούμπρας στο Κάιρο

January 12, 2014, 7:59 am

≫ Next: International Orthodox Christian Charities (IOCC) is delivering HIV/AIDS awareness messages over coffee talks...

≪ Previous: "Σπάνια το αγκάλιασμα των πιστών είναι τόσο μεγάλο, για έναν αγαπητό Δεσπότη, όπως τον Σεβασμιώτατο Μέμφιδος κ. Νικόδημο..."

$

0

0

Με την συμπλήρωση των τριάντα χρόνων ιστορίας του, συνέπεσε η φετινή κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας του Ορθόδοξου Πνευματικού Παριαρχιαρχικού Κέντρου, στην Σούμπρα, στον παρακείμενη ανακαινισμένη αίθουσα του ναού των Αγίων Αναργύρων, στην πολύβουη συνκοικία της Σούμπρας στο Κάιρο.

Μία εκδήλωση που ευλόγησε ο Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος, παρουσία πολλών εκπροσώπων των παροικιακών σωματείων. Όμως, από την όμορφη και συγκινητική παρουσία, έλειπαν οι δύο Πρόεδροι του Κέντρου, ο Επίτιμος κ. Απόλλωνας Βλάχος που δεν κατάφερε να μεταβεί από το σπίτι του στο Κάιρο και ο νυν Πρόεδρος κ. Γιώργος Ζουμπουλίδης, που αναρρώνει από μία ιατρική περιπέτεια στην Αθήνα.

Και τους δυο ευχαρίστησαν για την τεράστια προσφορά τους, τόσο ο Ποιμενάρχης κ. Νικόδημος όσο και ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του Κέντρου κ. Ιωάννης Αγιάννογλου, προς τους οποίους μετέφερε τις θερμές ευχές όλων των παρισταμένων.

Τιμητική ήταν η παρουσία των εκπροσώπων της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου: του Ταμία της ΕΚΚ κ. Αντώνη Διαμαντίδη και των Κοινοτικών Επιτρόπων κας Στέλλας Κυριάζη, Σούλας Σκουφαρίδου και Γιώργου Καλλίδη, ενώ παράλληλα παραβρέθηκαν ο Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αποφοίτων Αμπετείου Σχολής κα Βίλλυ Πολίτη, ο Γενικός Γραμματέας της Κυπριακής Αδελφότητας Καΐρου κ. Δημήτρης Σκουφαρίδης και ο επικεφαλής των Προσκόπων Καΐρου κ. Αλέκος Καζαμίας, όπου μαζί με τους προσκόπους εντυπωσίασαν με την παρουσίαση επίκαιρων τραγουδιών για το Νέο Έτος και τα Θεοφάνεια. Συγκίνηση προκάλεσε και πολύ χειροκρότημα φυσικά η εκτέλεση των Καλάντων των Θεοφανείων από την μικρή Αγάπη Καζαμία.

Από την πλευρά του, ο κ. Αγιάννογλου τόνισε ότι το Κέντρο έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να επισκεφθεί πανηγυρίζοντες ναούς στις παρίσθμιες περιοχές της Αιγύπτου ενώ ευχήθηκε να απολαμβάνει ο κόσμος την ομόνοια παντοτινά.

Ενώ, η κα Ζωζώ Αλιμπέρτη ευχαρίστησε θερμά την μεγάλη Ευεργέτιδα της παροικίας μας (και μέλος του ΔΣ του Κέντρου) κα Στέλλα Κυριάζη για την προσφορά από την καρδιά της, για την προετοιμασία και την οργάνωση όλης αυτής της συγκινητικής εκδήλωσης. «Την ευχαριστούμε που είναι πάντα στο πλευρό μας και ο Θεός να της δίνει πάντοτε υγεία και δύναμη και σε κείνη και στην οικογένειά της», τόνισε η κα Αλιμπέρτη. Τα εγκώμια απέσπασε η κα Κυριάζη και από τον Μητροπολίτη Μέμφιδος ο οποίος τόνισε την ανάγκη να ενισχυθούν έτι περαιτέρω φέτος οι εκδηλώσεις στο Κέντρο, με την συμμετοχή και επιστημόνων και ειδικών που θα μπορούν κάθε ένα-δυο μήνες να μιλάνε για σημαντικά γνωστικά ζητήματα.  

Ο Μητροπολίτης Μέμφιδος απέδωσε εύφημο μνεία στον οικείο εφημέριο τον πανοσιολογιώτατο π. Ιωακείμ για ό,τι έχει προσφέρει τόσο στον περικαλλή ναό όσο και στο παρακείμενο Κέντρο.
 
Εξάλλου, ο νέος Μητροπολίτης Μέμφιδος πρότεινε στους υπευθύνους του Κέντρου να οργανωθεί μία εκδήλωση φέτος που να τιμηθούν όσοι κατά καιρούς έχουν προσφέρει στα ΔΣ του Κέντρου, στα 30 χρόνια ιστορίας του.

Και τέλος, ο κ. Νικόδημος ευχήθηκε μία καλή χρονιά 2014, γεμάτη από ομόνοια και πρόοδο, ενώ ευχαρίστησε όλη την παροικία που τον τίμησε και στην προχθεσινή ενθρόνισή του αλλά όλα τα χρόνια που ζει και προσφέρει στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία στην αιγυπτιακή πρωτεύσα.  

Συγκινητική ήταν η στιγμή, όταν οι εκπρόσωποι του ΔΣ του Κέντρου προσέφεραν ένα αναμνηστικό δώρο για την προχθεσινή ενθρόνισή του, όπως επίσης ήταν ακόμη πιο έντονη από συναισθήματα, η στιγμή που προσέφεραν ένα συμβολικό δώρο στην μητέρα του, την κυρά Βασιλική Πριάγγελου.
 
Η εκδήλωση έκλεισε με το κόψιμο της πίτας και την προσφορά πρωτοχρονιάτικων δώρων στα παιδιά του Κέντρου.











pyramisnews.gr

International Orthodox Christian Charities (IOCC) is delivering HIV/AIDS awareness messages over coffee talks...

January 13, 2014, 8:23 am

≫ Next: Ομιλία για την αναστήλωση του θρησκευτικού μνημείου του Αη Γιώργη Παλαιού Καΐρου, στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, στις 16 Ιανουαρίου 2014

≪ Previous: Τριάντα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος το Ορθόδοξο Πνευματικό Πατριαρχικό Κέντρο στην πολύβουη συνοικία της Σούμπρας στο Κάιρο

$

0

0

IOCC is delivering HIV/AIDS awareness messages over coffee talks as a way to help curb the spread of an epidemic that has orphaned 900,000 Ethiopian children. Since 2009, IOCC has reached more than 370,000 women and 361,000 male partners with its HIV/AIDS prevention messages.

https://www.facebook.com/IOCCRelief

Ομιλία για την αναστήλωση του θρησκευτικού μνημείου του Αη Γιώργη Παλαιού Καΐρου, στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, στις 16 Ιανουαρίου 2014

January 13, 2014, 8:34 am

≫ Next: Ιεραποστολικό οδοιπορικό στο Μπουρούντι και στη Ρουάντα

≪ Previous: International Orthodox Christian Charities (IOCC) is delivering HIV/AIDS awareness messages over coffee talks...

$

0

0

                     

                              
«Αναστήλωση του ιστορικού ναού του Αγίου Γεωργίου στο Κάιρο και του υποκείμενου Ρωμαϊκού Πύργου».
 
Αυτό είναι το θέμα της σημαντικής ομιλίας, με την οποία ξεκινά την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου, κύκλος διαλέξεων με θέμα «Η ελληνική παρουσία σε χριστιανικά μνημεία της ανατολικής Μεσογείου».
 
Στην εκδήλωση για το εκπληκτικό μνημείο του παλαιού Καΐρου, την λεγόμενη «Ροτόντα» της Μ. Ανατολής, τον Αη Γιώργη, θα μιλήσουν ο Ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γεώργιος Πενέλης και ο Δρ Πολιτικός Μηχανικός Γρηγόρης Πενέλης.
 
Πρόκειται για εκδηλώσεις που διοργανώνει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
 
Στόχος είναι η προβολή των ανασκαφικών δραστηριοτήτων, των αναστηλωτικών εργασιών, των έργων συντήρησης και έκθεσης των αρχαιολογικών αντικειμένων και των μνημείων της περιοχής.

Η «ΡΟΤΟΝΤΑ» ΤΗΣ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΪΡΟΥ

Ο Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στο παλαιό Κάιρο στην περιοχή Margirgis (παράφραση του Αι-Γιώργη στα αραβικά) και ανήκει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο ναός αποτελεί μεγάλο προσκύνημα τόσο του Ελληνισμού όσο και του χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού της Αιγύπτου.Πρόκειται για μια ροτόντα χτισμένη στις αρχές του 20ου αιώνα, η αγιογράφηση της οποίας έχει γίνει από τον ζωγράφο Κ. Παρθένη. Η ροτόντα εδράζεται επάνω σε έναν εντυπωσιακά διατηρημένο τριώροφο ρωμαϊκό πύργο κυκλικής κάτοψης, που χρονολογείται στον 1ο αι. μ.Χ. Το μνημείο παρουσίαζε σύνθετα και πολύπλοκα προβλήματα, ρηγματώσεις και καθιζήσεις που είχαν αντιμετωπισθεί αποσπασματικά παλαιότερα. Το έργο αποκατάστασης και ανάδειξης του μνημείου, προϋπολογισμού 6,500,000€, βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοκληρώνεται το 2014 με αποκλειστική χορηγία Μαρίνας και Αθανασίου Μαρτίνου και περιλαμβάνει εργασίες στερέωσης και αποκατάστασης τόσο του ρωμαϊκού πύργου όσο και του νεώτερου ναού καθώς και αποκατάσταση των αγιογραφιών του Κ. Παρθένη.

pyramisnews.gr

Ιεραποστολικό οδοιπορικό στο Μπουρούντι και στη Ρουάντα

January 13, 2014, 12:42 pm

≫ Next: Archbishopric of Good Hope: Official opening of the new Orthodox Centre – Cape Town

≪ Previous: Ομιλία για την αναστήλωση του θρησκευτικού μνημείου του Αη Γιώργη Παλαιού Καΐρου, στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, στις 16 Ιανουαρίου 2014

$

0

0

   

Ακολουθήστε μια ομάδα νέων της Αττικής στην ιεραποστολική τους επίσκεψή στην Ιερά Μητρόπολη Μπουρούντι και Ρουάντας τον περασμένο Αύγουστο. Απολαύστε το εικονοληπτικό οδοιπορικό τους στις ταλαίπωρες αυτές χώρες της Ανατολικής Αφρικής, όπου η Ορθοδοξία κάνει τα πρώτα της βήματα.




ierapostoles.gr/


 

Archbishopric of Good Hope: Official opening of the new Orthodox Centre – Cape Town

January 14, 2014, 6:45 am

≫ Next: Speech of Professor Renos Papadopoulos at the Opening of the Orthodox Centre – Cape Town

≪ Previous: Ιεραποστολικό οδοιπορικό στο Μπουρούντι και στη Ρουάντα

$

0

0

The official opening and the Service for the Blessing of the new Orthodox Centre in Cape Town was celebrated on Sunday 12 January in the presence of,  Mr Thomas Matsoukas, the Greek Consul in Cape Town, Mrs Martha Savvas, representative for the Honorary Consul for Cyprus in Cape Town, Mr Dimitri Constandinides, Mr Nassos Martalas, President of the Hellenic Community of Cape Town, Dr. Mishag Galukhim, chairman of the Russian Community in Cape Town and Mr Andrew Coulbanis, President of the Hellenic Students Association in Cape Town. 
More than 150 people from the various Orthodox Communities in Cape Town attended the event which started with the ceremony of the throwing of the Holy Cross into the Centre’s pool for The Feast of Theophany. This was followed by a service for the blessing of the Centre, and a welcome address by His Eminence Archbishop Sergios.  After the address, by His Eminence, Professor Renos Papadopoulos delivered an inauguration speech.

In his address, His Eminence Archbishop Sergios told those present that the establishment of this centre was made possible by the donations of various forms given to the church over time.  A property in Port Elizabeth was left to the Metropolis by the late Mr Andreas Hadjikyriakou, a nephew of the late Archbishop Paul Varnavas. The sale of this property which was negotiated with the help of Mr. Costas Pitsiladis generated R 500,000 and together with other generous cash donations, the purchase of this centre was made possible.

His Eminence said he wished to thank everyone for the contribution they make to the Church and that without realising it, everything given to the Church finds a place of need. As an example donations of furniture, books, kitchen equipment etc. given to the Church over time have all been put to good use at the Centre.  He made special mention of the books which have filled the library and emphasised that books will always be important. God’s word was recorded in the Holy Bible and for this reason we will always cherish the written word of books.
His Eminence said it was his wish for all of us to feel at home at the Centre and invited everyone to the Archontariki to enjoy refreshments.

Περισσότερα...  http://www.goarch.co.za/official-opening-of-the-new-orthodox-centre-cape-town/#more-2592

Speech of Professor Renos Papadopoulos at the Opening of the Orthodox Centre – Cape Town

January 14, 2014, 6:48 am

≫ Next: Service of the Sanctification of Waters 2014 – Orthodox Centre, Cape Town

≪ Previous: Archbishopric of Good Hope: Official opening of the new Orthodox Centre – Cape Town

$

0

0

Professor Renos Papadopoulos addresses the audience –

Orthodox Centre, Cape Town

It is with great humility that I have accepted the invitation by His Eminence the Metropolitan Archbishop of Good Hope Mr Sergios to open this Orthodox Centre. It is truly a great honour for me to have been asked to say a few words on this most auspicious occasion.
I assume that I am expressing the understanding and hope of all of you that this new Centre will fulfil a number of very important functions, such as Educational, Cultural, Social, Recreational, etc. Above all, it is envisaged that this Centre will embrace all Orthodox Christians regardless of their nationality, ethnic background, race, colour, language or heritage. This Centre has been established in order to become the home of all Orthodox Christians.
His Eminence’s vision has been to create a truly Pan-Orthodox Home that will foster closer bonds among all Orthodox Christians. However, we should not forget that this is not just a club, only a place where to meet and socialise with others. Insofar as it is a Pan-Orthodox Centre, we should not forget that its main aim is to promote the spirit of Christian Orthodoxy and thus, its foremost function is closely related to that of the Church.
Christ came to the world so that we may have life in abundance. In Christ’s own words (John 10:10) ‘I came so that they could have life—indeed, so that they could live life to the fullest. (In another translation: ‘I came that they may have life and have it abundantly’ In the original Greek ’ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν.(John 10:10)’. Christ came to the world to perfect a body which is His Church because He knew that no man alone can contain the abundance of life that He brought to us. Therefore, He created the Church, His Body, in which He transmitted all the fullness of His Divinity to be inherited to all the members. Each member has a gift from God but no member, no matter how great it is, can contain the fullness of His Grace. He created the Church where there is the communion of the gifts to all the members. When we are in communion with this wondrous body, we are enriched by the communion of the gifts of all the members, the triumphant ones in Heaven and the elect of God on earth, in all parts of God’s dominion. St Paul himself says that we can comprehend the breadth, length, depth and height of the love of God only together with His saints, together with the other members of His Body (Ephesians, 3: 17-19).
Having all this in mind, we can understand what a tremendous reality and treasure is the Church. In the light of this super-natural reality, we understand how important it is the institution of the Church and all the spiritual Centres around Her (such as this Centre) to enable us to keep the Holy Traditions of our Fathers and thereby inherit the abundance of God’s life He brought for us upon the earth.
In our modern times, we try to reduce the Church to a social institution, or a psychological support service, or a promoter of human values, ethical codes etc., or to a nationalist centre. Inevitably, the Church insofar as it also has a human dimension, has the potential of fulfilling some of these roles and functions and many more, but it should never be limited to them precisely because it is not just, it is not only a human and social institution

Above all, the Church is the Body of Christ and we should never forget its essence which is rooted in the holy sacraments, in its Eucharistic function that enriches us, not in secular and materialist dimensions, but it provides the context for us to connect with what God intended us to become, i.e. according to His image and likeness.
Therefore, let us hope and pray that this Centre, like all the other spiritual centres of the Church, will help us create the conditions to have life in abundance; to enable us to inherit all the gifts that God provides for us.
However, achieving this is not easy, as it is not easy to live in the spirit of the Church in our world today with all the pressures, distractions and false promises around us. And this is precisely why we do need each other and the prayers of all the saints to achieve this. We do need our focus and hard work, our Orthodox practices along with everybody’s prayers.
Finally, we should be reminded that our Orthodox identity should never be a negative identity, i.e. that we are against everybody who is not Orthodox or who is not of our own ethnic or linguistic background etc. Our Orthodox identity should be a positive one, affirming firmly and humbly our own Orthodox traditions.
In his New Year message, His Eminence Metropolitan Archbishop Sergios warned against ‘Fanaticism’ as being ‘dangerous not only to ourselves but also to the whole world’, he urged that we should respect and ‘accept that every nation has its own value and important historical origin’ and that our main feature as ‘Orthodox Christians’ should be ‘our indiscriminate love for every human being and to carry on bearing witness’.
Therefore, let us all work hard and pray that this new Pan Orthodox Centre becomes a place where the words of the psalm (133) become true in actual lived reality: ‘See how good and pleasant it is when brothers and sisters, God’s people, live together in harmony!’

http://www.goarch.co.za/speech-of-professor-renos-papadopoulos-at-the-opening-of-the-orthodox-centre-cape-town/#more-2589

---

Service of the Sanctification of Waters 2014 – Orthodox Centre, Cape Town

January 14, 2014, 6:53 am

≫ Next: OCMC News - A Journey to the Heart of Africa, into the Eyes of Orthodoxy

≪ Previous: Speech of Professor Renos Papadopoulos at the Opening of the Orthodox Centre – Cape Town

$

0

0

On Sunday 12 January 2014, the Orthodox communities of Cape Town attended the Service of the Sanctification of Waters and the throwing of the Holy Cross into the water. The ceremony was held at the new Orthodox Centre’s pool. This year the cross was caught by George Kappatos and Yuri Komarov who both share the same patron Saint – Saint George the Great Martyr of the Orthodox Church.








http://www.goarch.co.za/service-of-the-sanctification-of-waters-orthodox-centre-cape-town/#more-2600
 

OCMC News - A Journey to the Heart of Africa, into the Eyes of Orthodoxy

January 14, 2014, 1:37 pm

≫ Next: Archbishopric of Good Hope: Workshop on Psychology and Orthodoxy

≪ Previous: Service of the Sanctification of Waters 2014 – Orthodox Centre, Cape Town

$

0

0

A beautiful reflection from Kenya short-term mission team member Karen Morrison: A Journey to the Heart of Africa, into the Eyes of Orthodoxy by Karen Morrison (Posted 1/10/2014) Karen Morrison leads one of the seminars while in the Turkana region of Kenya. Some of the nomadic, native Turkana walked two days just for teaching seminars, with the intent of returning to their tribes and sharing what they had learned about Orthodoxy.

Within the Turkana lives not only a heartbeat of survival and a foot-stomp of joy, but a soul that trills the hope of the risen Lord. Orthodox Christianity is alive and well in the cracked, mystic terrain of northern Kenya. The Turkana people proclaim the Trinity with the faith of a child and with the wisdom of an elder. Through the tireless love, support, and efforts of local parish priests, the committed connection of the Orthodox Christian Mission Center, and the willingness of many to receive the Gospel, the one true faith has united over 10 communities of believers.

I was accompanied by a team of 7 incredible individuals to Kenya. It took no time at all to give ourselves the team name “Turkana Saba” (Saba= seven in Swahili). Strangers for but moments, we were a pan-Orthodox melting pot from Washington to California to Virginia to New York to Russia, and a few spots in between. The support and prayers of family and friends brought us together to the OCMC headquarters in St. Augustine, Florida. The passionate, dedicated OCMC staff readied us with lesson plan guidance and enlightened us on the Great Commission: "Therefore go and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, and teaching them to obey everything I have commanded you. And surely I am with you always, to the very end of the age” (Matthew 28:19-20).
Eager and nervous (because after all, when do you really say, “Okay, now I’m ready to go to Kenya”?) we flew to Amsterdam, from there boarded Kenya Airways to Nairobi, and hopped on a puddle-jumper to Lodwar. Over thirty hours of travel left us worn out but ready. Our team stayed in the modest quarters of a Catholic guest house, which provided just fine for our needs of praying, journaling, eating, sleeping, lesson-planning, and socializing. We became experts at spraying bug spray, repairing holes in our mosquito nets, rationing toilet paper, eating cabbage and potatoes, checking for frogs in our bathroom, hand-washing laundry, taking cold showers, using water bottles to rinse after brushing our teeth, walking with flashlights at night, dodging bats, spiders, and small scorpions, and riding in the bed of the pick-up truck that served as our transportation as our drivers zoomed past pot holes on the dirt roads of the town—it should be the next ride at Disneyland!
The focal point of our mission work was teaching at St. John the Baptist Orthodox Church, just outside of Lodwar. The building itself and the water well beside it were projects of OCMC and continue to be a well-spring of life for the Turkana people. We had two teaching sessions while there—one for adults and one geared toward children. Some of the nomadic, native Turkana walked two days just for our teaching seminars, with the intent of returning to their tribes and sharing what they had learned. It makes one stop and pause: would I go to such great lengths for Truth? We had 3 concurrent teaching sessions, each with a priest/translator. My teaching experience in a Title I school with a large population of ESL students, predominately refugees from Africa, served me well in this capacity. I acted as teaching coordinator for the group—determining what got taught and where (location choices: the church building, a grass hut, and a metal shed that we affectionately referred to as the “Tin Can”). Our teaching topics included various parables, death and its origin, salvation, saints, marriage, sacraments, the Creed, transformed life in Christ, Orthodox parenting, etc. We were quite surprised both at the prior knowledge of several of the people and at the lack of knowledge of others. If there had been any schooling at all, the people were most familiar with lecture style, but we pushed many out of their comfort zone by asking questions, making crafts, and requesting them to participate in dramatizations. Watching the priests teach their own people was amazing, as their teaching exemplified the pure art of story-telling and total engagement with the content through voice inflection and gesticulation.
Highlighted below are some of my notable moments with the Turkana:

• Always being greeted with a unique handshake and a bow/kiss to either shoulder
• Kids smiling and shouting “How are YOU?!” all the time
• Holding an icon of the Crucifixion in one of my lessons, asking, “Is this the end of the story?” and a small group of men nodding, thinking that Christ’s death was the end
• Anytime the people heard something they liked or that resonated in their spirit, they’d stand, clap, and jump up and down in joyful tempo—in the middle of a lesson, as a stretch break after a lesson, during Liturgy, all the time- constant expressions of joy.
• In lieu of formal school supplies, I brought cardstock in sheet protectors to make dry erase boards. When I asked one group to draw what comes to mind when they think of a saint, an old woman started laughing because she’d never held a marker or pen before.
• Singing the Resurrection troparion (hymn) in Turkana while holding the Resurrection icon in a lesson and feeling inside the joy of Pascha in a way I’d never experienced before
• Communion—hands down- the most emotional, transformative experience; as soon as the Gifts come from behind the iconostasis, the beating of a drum, trills, laughing, smiling, jumping fill the space of the church building—they knew it was the Body and Blood. They knew it was life-giving. They reminded me of what I often forget to remember, and their reaction to receiving these precious gifts made nothing but total sense. Tears streamed down my face—unforgettable!
• Holding small children and feeling their tiny wrists and every bone of their backbone with my hands
• While sitting with a group of Turkana women on their mat one sunny afternoon, a woman took off one of her many colorful necklaces adorning her lovely, long neck and placed it on my head as a crown—I was told this particular necklace symbolizes beauty
• Listening to and watching the different tribes perform for us in welcoming and closing ceremonies—amazing voices, young & old. The heart of every old spiritual song most definitely originated there. We performed for them too—“The Call,” “Oh When the Saints Go Marching In,” “In the Jungle,” “He’s Got the Whole World in His Hands,” along with Orthodox hymns.
• All moments with my team—playing cards, laughing, crying, debriefing, singing Disney songs, performing puppet shows, learning, teaching, sharing the experience together
• Being hugged and picked up off the ground by one of the Turkana women, Anna, at the close of the adult sessions and her pointing to the sky and saying something with firm conviction… later I learned she was saying, “I’ll see you in heaven!!”

http://www.ocmc.org/resources/view_article.aspx?ArticleId=1033

Archbishopric of Good Hope: Workshop on Psychology and Orthodoxy

January 16, 2014, 4:34 am

≫ Next: Οι δράσεις του Συλλόγου «Συμβολή στην Εκπαίδευση των Παιδιών της Αφρικής»...Μαδαγασκάρη... Ουγκάντα

≪ Previous: OCMC News - A Journey to the Heart of Africa, into the Eyes of Orthodoxy

$

0

0

On Tuesday, 14 January 2014, Professor Renos Papadopoulos of the University of Essex presented a workshop at the newly opened Orthodox Centre in Landsdowne on the theme of Psychology and Orthodoxy. In welcoming Professor Papadopoulos, His Eminence Archbishop Sergios said that, while he had a long history with Cape Town – having taught at UCT in the 1970s – in the last few years he has become a great resource person for the Church here and this is the third annual presentation that he has done for our Archbishopric.
Professor Papadopoulos began his presentation by saying that he was building on the foundations that he had laid in his lecture in Cape Town two years ago, in which he argued that psychology and Orthodoxy can be complementary to one another. While psychology addresses the specific difficulties and pressures that people encounter, Orthodoxy puts this in a broader context, namely, the meaning of personal existence, life and death.  While psychology aims to improve our living conditions and maximise our comforts, Orthodoxy aims to enrich us by enhancing our perception, enlarging our hearts, and leading us to deification.
Following the presentation, there was a chance for discussion and Professor Papadopoulos responded to questions which included themes such as the difficulties faced by Orthodox health professionals in a secular context, the relationship between spiritual fathers and counsellors, the issues that can be raised by growth in prayer, and whether there is any place for humility in psychological understanding. Different participants expressed the desire for more support for Orthodox professionals involved in medical and therapeutic practices.

http://www.goarch.co.za/workshop-on-psychology-and-orthodoxy/#more-2623

Οι δράσεις του Συλλόγου «Συμβολή στην Εκπαίδευση των Παιδιών της Αφρικής»...Μαδαγασκάρη... Ουγκάντα

January 16, 2014, 5:27 am

≫ Next: THE FESTIVAL OF THEOPHANY 2014 AT THE PATRIARCHATE OF ALEXANDRIA

≪ Previous: Archbishopric of Good Hope: Workshop on Psychology and Orthodoxy

$

0

0

9:52    
 https://www.youtube.com/watch?v=d9L3NA1Wevg

Οι δράσεις του Συλλόγου «Συμβολή στην Εκπαίδευση των Παιδιών της Αφρικής», Μαδαγασκάρη, Antananarivo, Τulear, Majunga, Λίγες φωτογραφίες από τη δράση του Συλλόγου στην Ουγκάντα
(c) Δημήτριος Κουτάντος, koutantosdimitri@hotmail.com , Μάρτιος 2013...

 

 

THE FESTIVAL OF THEOPHANY 2014 AT THE PATRIARCHATE OF ALEXANDRIA

January 16, 2014, 7:39 am

≫ Next: ENTHRONEMENT OF HIS EMINENCE NIKODIMOS METROPOLITAN OF MEMPHIS BY HIS BEATITUDE

≪ Previous: Οι δράσεις του Συλλόγου «Συμβολή στην Εκπαίδευση των Παιδιών της Αφρικής»...Μαδαγασκάρη... Ουγκάντα

$

0

0

 

 

                  On 6th January 2014, His Beatitude Theodoros II, Pope and Patriarch of Alexandria and All Africa conducted the festive Divine Liturgy and the Service of the Great Sanctification of the Waters at the Holy Church of the Annunciation of the Theotokos in Alexandria, together with His Eminence Gabriel Metropolitan of Leontopolis, Patriarchal Vicar of Alexandria, and in the presence of His Excellency the Ambassador of Greece to Egypt Mr. Christodoulos Lazaris, representatives of the Hellenic Community, Greek Societies and Associations of the Great City as well as many Christian faithful.

                     Before the end of the Eucharistic gathering His Beatitude consecrated Fr Zacharias Enoch from Tanzania, as Archimandrite, to whom he lavishly bestowed Patriarchal wishes and blessings for the productive continuation of his ministry. Note that the Very Reverend Zacharias is the first of the graduates of the “St Athanasios” Patriarchal Academy to receive the rank of Archimandrite from His Beatitude.

                    Immediately thereafter His Beatitude officially received at the Patriarchal See a large group of high-ranking officials from the local Government, the State Security and other officers of the country. His Beatitude asked them to convey his heartfelt wishes to the political and military leaders of the country, for political harmony and social stability and at the same time thanked them warmly for the high security given to the See and the Patriarchal Institutions.

                At noon His Beatitude conducted the ceremony of the Sanctification of the Waters at the Hellenic Naval Club of Alexandria, a tradition which His Beatitude launched and observes with reverence from his first year as Patriarch. Pupils from the Hellenic Schools of the city dived into the icy waters of the east harbor of Alexandria to bring out the Precious Cross. His Beatitude gave them his blessing as well as precious commemorative gifts. The honorable Chairman of the Naval Club Mr. Edmond Kasimatis hosted an official lunch in honour of the Patriarch and the entire community.

 

http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=980