Επισκοπή «Κισούμου και Δυτικής Κένυας»... Orthodox diocese of Kisumu and western Kenya
↧
↧
Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης: Οι εντολές του Θεού και η αιώνιος ζωή
Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
agioritikovima.gr
Στην Ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής βλέπουμε κάποιον πλούσιοννα πλησιάζει τον Ιησού και να τον ρωτάει τι πρέπει να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή.Κι ο Ιησούς του λέει ότι βασική προϋπόθεση είναι η τήρηση των εντολών του Θεού.
Συγκεκριμένα, του τονίζει ότι για να σωθεί κάποιος και να γίνει πολίτης της βασιλείας του Θεού, πρώτον, πρέπει να παραμείνει πιστός και συνεπής σύζυγος, δηλαδή να μη πέσει σε μοιχείαν. Από την στιγμή που κάποιος από τους συζύγους πέσει στην αμαρτία της μοιχείας, σημαίνει ότι έπαψε πλέον να υπακούει στο θέλημα του Θεού κι ότι άρχισε να επιτελεί τα έργα του διαβόλου. Γι’ αυτό γίνεται ανάξιος του Παραδείσου κι άξιος της Κολάσεως.
Δεύτερον, για να γίνει κάποιος μέλος της βασιλείας του Θεού δεν πρέπει να φονεύσει, διότι ο κάθε άνθρωπος είναι «κατ’ εικόνα Θεού», κι έτσι σκοτώνοντας κάποιος τον συνάνθρωπό του είναι ως να προσπαθεί να σκοτώσει τον Θεόν. Στην πραγματικότητα όμως ο φονιάς με τα κριτήρια της αιωνιότητας είναι ως να σκοτώνει τον εαυτόν του, γιατί ο ίδιος με το έγκλημα του καταδικάζει τον εαυτόν του να παραμείνει μακριά από τον Θεόν, μακριά δηλαδή από τον Παράδεισον και την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό ο Χριστός, επειδή θέλει όλοι μας να σωθούμε και να γίνουμε αιώνιοι κάτοικοι του Παραδείσου, μας καλεί να συγχωρούμε και ν’ αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας. Μ’ αυτό τον προκλητικό τρόπο μένουμε μακριά από το ενδεχόμενο του φόνου και την αμαρτωλή σκέψη του αφανισμού του άλλου.
Τρίτον, για να κληρονομήσει κάποιος την αιώνια ζωή πρέπει νά έχει συνείδηση ότι τα πάντα ανήκουν στον Θεό, κι ότι μέσα από τα υλικά πράγματα που ο άνθρωπος ελέγχει ή κατέχει, του δίνεται η δυνατότητα ως εντολοδόχος του Δημιουργού Θεού, με την υπακοή στην εντολή της αγάπης, να τα διαχειρίζεται σωστά και τίμια για το καλό του ιδίου, της οικογένειας του και των συνανθρώπων του. Αντίθετα όταν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί τη θεία αυτή εντολή, τότε γίνεται κλέφτης και αναπόφευκτα οδηγεί τον εαυτό του στην απώλεια, δηλαδή στην Κόλαση.
Τέταρτον, για να σωθεί κάποιος αιώνια πρέπει κάθε στιγμή να είναι έτοιμος να υποστηρίζει το δίκαιον, να μη επιτρέπει ποτέ ν’ αδικείται κανένας άνθρωπος. Εκεί που δεν συμβαίνει αυτό, τότε ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να πέσει στην αμαρτία της ψευδομαρτυρίας σε βάρος του συνανθρώπου του, και ταυτόχρονα όμως να οδηγήσει και τον εαυτό του στην Κόλαση, δηλαδή στην αιώνια τιμωρία.
Πέμπτον, εκείνος που θέλει να σωθεί και να κληρονομήσει την αιώνια ζωή πρέπει να τιμά και να σέβεται τους γονείς του, γιατί πως είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι ένας είναι άξιος του Παραδείσου όταν αποδεικνύεται ανάξιος να δείξει έμπρακτα την αγάπη του και την ευγνωμοσύνη του προς τα πρόσωπα εκείνα που έκαμαν θυσίες για να τον μεγαλώσουν; Οι αχάριστοι δεν έχουν θέση στην βασιλεία του Θεού.
Τονίζοντας ο Ιησούς ότι μόνο ο Θεός είναι καλός, μας στέλνει το μήνυμα ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει καλός μόνο με τη τήρηση των εντολών του Θεού. Με τη τήρηση δηλαδή των εντολών του Θεού μπορούμε και μεις να γίνουμε κατά χάριν Θεοί. Ο Θεός, αγαπητοί μου, τόσο πολύ αγάπησε τους ανθρώπους, ώστε έστειλε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή για να έχουμε «ζωή αιώνιον», διδάσκοντας μας να μετανοούμε για τα λάθη μας, διότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό, δεν είναι ποτέ αργά, αν κάποιος από μας έπεσε στην αμαρτία της παρακοής της τήρησης των εντολών του Θεού, να μετανοήσει και να προσπαθήσει με προσευχή στον Θεό ν’ ανταποκριθεί μ’ ευθύνη, ζήλον, αγάπη και συνέπεια στην τήρηση των εντολών του Θεού για να κληρονομήσει «ζωή αιώνιον». ΄Οσοι πάλι τηρούμε στη ζωή μας τις εντολές του Θεού, ας συνεχίσουμε μ’ επιμονή τον καλό αγώνα μας με την ταυτόχρονη κι αδιάκοπη συμμετοχή μας στην Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, με τον εκκλησιασμό μας, με την συχνή κι άξια προσέλευση μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και με την καθημερινή προσπάθεια μας, όπου και να βρισκόμαστε, να δίνουμε μαρτυρία Χριστού, δείχνοντας την αγάπη μας προς όλους τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας. Να έχουμε συνείδηση ότι πάντοτε βρίσκεται αόρατα μπροστά μας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτό μπορούμε να το ζούμε και να τό συναισθανόμαστε με τη σιωπηλή επανάληψη της νοερής προσευχής του Χριστού: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλόν και σώσον τον κόσμον σου».
Αν όμως αγαπητοί μου, συμβαίνει πάνω από την πίστη μας στο Θεό, να μας απασχολεί κάτι άλλο, όπως στην περίπτωση του σημερινού πλούσιου του Ευαγγελίου, που έγινε σκλάβος του πλούτου του, τότε ισχύει και για μας η προτροπή του Χριστού ν’ αποδεσμευθούμε απ’ ό,τι μας έγινε πάθος και ν’ ακολουθήσουμε τον Χριστόν. ΄Οπως δηλαδή ο Χριστός εργάστηκε και θυσιάστηκε για το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και τελικά για τη σωτηρία του ανθρώπου, το ίδιο και μεις καλούμαστε να τον μιμηθούμε στη ζωή μας, έχοντας Αυτόν ως πρότυπο μας. ΄Ετσι έχουμε και μεις ζωντανές ελπίδες, όπως τους αγίους, που η Εκκλησία μας καθημερινά τιμά, να γίνουμε και μεις άγιοι και να εισέλθουμε στην βασιλεία του Θεού.
Στο σημείο αυτό, με αφορμή την σημερινή Ευαγγελική περικοπή, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ο πλούτος δεν είναι κάτι κακό που ο κάτοχός του πηγαίνει στην Κόλαση. Αυτό που οδηγεί στην απώλεια είναι η κακή του χρήση. Η καλή του χρήση οδηγεί στον Παράδεισο. Κι ο πλούτος είναι μέρος της δημιουργίας του Θεού, που στην αγία Γραφή χαρακτηρίζεται «καλή λίαν». ΄Ετσι στην γνωστή παραβολή του φτωχού Λαζάρου και του άσπλαχνου πλουσίου, βλέπουμε τον Αβραάμ, που ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, να βρίσκεται στον Παράδεισον. ΄Οταν κάποιος είναι πλούσιος και δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις εντολές του Θεού και να μιμηθεί το παράδειγμα του Αβραάμ και του Ζακχαίου, που χρησιμοποίησαν τον πλούτο τους για την σωτηρία των συνανθρώπων τους, τότε ο πλούτος του πλούσιου ανθρώπου γίνεται η αιτία της καταστροφής του. Με τον τρόπο δηλαδή που χρησιμοποιεί κάποιος ό,τι έχει δείχνει την κακία του ή την αγάπη του. Στην περίπτωση του πλούσιου του σημερινού Ευαγγελίου έχουμε την αρνητική χρήση του πλούτου, όπου φαίνεται η κακία του και ταυτόχρονα ο κίνδυνος της απώλειας της αιώνιας ζωής. Γι’ αυτό ο Χριστός τον προτρέπει να δείξει αγάπη μοιράζοντας τα πάντα στους φτωχούς ανθρώπους που είχαν ανάγκες, κι ο ίδιος να τον ακολουθήσει να γίνει δηλαδή ένας από τους αποστόλους του. Αυτός όμως περίλυπος αρνήθηκε τη μεγάλη τιμή που του πρότεινε ο Χριστός.
Η Εκκλησία αγαπητοί μου ως ο «παρατεινόμενος Χριστός εις τους αιώνας», απευθύνει το ίδιο μήνυμα και σε μας σήμερα. Σε μας εναπόκειται με τη χάρη του Θεού να γίνουμε αν θέλουμε Απόστολοι του Χριστού. Η μαρτυρία του Χριστού ισχύει και σήμερα. «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά».
Αμήν.
http://www.agioritikovima.gr/eipan/item/71698-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE
Δεύτερον, για να γίνει κάποιος μέλος της βασιλείας του Θεού δεν πρέπει να φονεύσει, διότι ο κάθε άνθρωπος είναι «κατ’ εικόνα Θεού», κι έτσι σκοτώνοντας κάποιος τον συνάνθρωπό του είναι ως να προσπαθεί να σκοτώσει τον Θεόν. Στην πραγματικότητα όμως ο φονιάς με τα κριτήρια της αιωνιότητας είναι ως να σκοτώνει τον εαυτόν του, γιατί ο ίδιος με το έγκλημα του καταδικάζει τον εαυτόν του να παραμείνει μακριά από τον Θεόν, μακριά δηλαδή από τον Παράδεισον και την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό ο Χριστός, επειδή θέλει όλοι μας να σωθούμε και να γίνουμε αιώνιοι κάτοικοι του Παραδείσου, μας καλεί να συγχωρούμε και ν’ αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας. Μ’ αυτό τον προκλητικό τρόπο μένουμε μακριά από το ενδεχόμενο του φόνου και την αμαρτωλή σκέψη του αφανισμού του άλλου.
Τρίτον, για να κληρονομήσει κάποιος την αιώνια ζωή πρέπει νά έχει συνείδηση ότι τα πάντα ανήκουν στον Θεό, κι ότι μέσα από τα υλικά πράγματα που ο άνθρωπος ελέγχει ή κατέχει, του δίνεται η δυνατότητα ως εντολοδόχος του Δημιουργού Θεού, με την υπακοή στην εντολή της αγάπης, να τα διαχειρίζεται σωστά και τίμια για το καλό του ιδίου, της οικογένειας του και των συνανθρώπων του. Αντίθετα όταν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί τη θεία αυτή εντολή, τότε γίνεται κλέφτης και αναπόφευκτα οδηγεί τον εαυτό του στην απώλεια, δηλαδή στην Κόλαση.
Τέταρτον, για να σωθεί κάποιος αιώνια πρέπει κάθε στιγμή να είναι έτοιμος να υποστηρίζει το δίκαιον, να μη επιτρέπει ποτέ ν’ αδικείται κανένας άνθρωπος. Εκεί που δεν συμβαίνει αυτό, τότε ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να πέσει στην αμαρτία της ψευδομαρτυρίας σε βάρος του συνανθρώπου του, και ταυτόχρονα όμως να οδηγήσει και τον εαυτό του στην Κόλαση, δηλαδή στην αιώνια τιμωρία.
Πέμπτον, εκείνος που θέλει να σωθεί και να κληρονομήσει την αιώνια ζωή πρέπει να τιμά και να σέβεται τους γονείς του, γιατί πως είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι ένας είναι άξιος του Παραδείσου όταν αποδεικνύεται ανάξιος να δείξει έμπρακτα την αγάπη του και την ευγνωμοσύνη του προς τα πρόσωπα εκείνα που έκαμαν θυσίες για να τον μεγαλώσουν; Οι αχάριστοι δεν έχουν θέση στην βασιλεία του Θεού.
Τονίζοντας ο Ιησούς ότι μόνο ο Θεός είναι καλός, μας στέλνει το μήνυμα ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει καλός μόνο με τη τήρηση των εντολών του Θεού. Με τη τήρηση δηλαδή των εντολών του Θεού μπορούμε και μεις να γίνουμε κατά χάριν Θεοί. Ο Θεός, αγαπητοί μου, τόσο πολύ αγάπησε τους ανθρώπους, ώστε έστειλε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή για να έχουμε «ζωή αιώνιον», διδάσκοντας μας να μετανοούμε για τα λάθη μας, διότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό, δεν είναι ποτέ αργά, αν κάποιος από μας έπεσε στην αμαρτία της παρακοής της τήρησης των εντολών του Θεού, να μετανοήσει και να προσπαθήσει με προσευχή στον Θεό ν’ ανταποκριθεί μ’ ευθύνη, ζήλον, αγάπη και συνέπεια στην τήρηση των εντολών του Θεού για να κληρονομήσει «ζωή αιώνιον». ΄Οσοι πάλι τηρούμε στη ζωή μας τις εντολές του Θεού, ας συνεχίσουμε μ’ επιμονή τον καλό αγώνα μας με την ταυτόχρονη κι αδιάκοπη συμμετοχή μας στην Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, με τον εκκλησιασμό μας, με την συχνή κι άξια προσέλευση μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και με την καθημερινή προσπάθεια μας, όπου και να βρισκόμαστε, να δίνουμε μαρτυρία Χριστού, δείχνοντας την αγάπη μας προς όλους τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας. Να έχουμε συνείδηση ότι πάντοτε βρίσκεται αόρατα μπροστά μας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτό μπορούμε να το ζούμε και να τό συναισθανόμαστε με τη σιωπηλή επανάληψη της νοερής προσευχής του Χριστού: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλόν και σώσον τον κόσμον σου».
Αν όμως αγαπητοί μου, συμβαίνει πάνω από την πίστη μας στο Θεό, να μας απασχολεί κάτι άλλο, όπως στην περίπτωση του σημερινού πλούσιου του Ευαγγελίου, που έγινε σκλάβος του πλούτου του, τότε ισχύει και για μας η προτροπή του Χριστού ν’ αποδεσμευθούμε απ’ ό,τι μας έγινε πάθος και ν’ ακολουθήσουμε τον Χριστόν. ΄Οπως δηλαδή ο Χριστός εργάστηκε και θυσιάστηκε για το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και τελικά για τη σωτηρία του ανθρώπου, το ίδιο και μεις καλούμαστε να τον μιμηθούμε στη ζωή μας, έχοντας Αυτόν ως πρότυπο μας. ΄Ετσι έχουμε και μεις ζωντανές ελπίδες, όπως τους αγίους, που η Εκκλησία μας καθημερινά τιμά, να γίνουμε και μεις άγιοι και να εισέλθουμε στην βασιλεία του Θεού.
Στο σημείο αυτό, με αφορμή την σημερινή Ευαγγελική περικοπή, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ο πλούτος δεν είναι κάτι κακό που ο κάτοχός του πηγαίνει στην Κόλαση. Αυτό που οδηγεί στην απώλεια είναι η κακή του χρήση. Η καλή του χρήση οδηγεί στον Παράδεισο. Κι ο πλούτος είναι μέρος της δημιουργίας του Θεού, που στην αγία Γραφή χαρακτηρίζεται «καλή λίαν». ΄Ετσι στην γνωστή παραβολή του φτωχού Λαζάρου και του άσπλαχνου πλουσίου, βλέπουμε τον Αβραάμ, που ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, να βρίσκεται στον Παράδεισον. ΄Οταν κάποιος είναι πλούσιος και δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις εντολές του Θεού και να μιμηθεί το παράδειγμα του Αβραάμ και του Ζακχαίου, που χρησιμοποίησαν τον πλούτο τους για την σωτηρία των συνανθρώπων τους, τότε ο πλούτος του πλούσιου ανθρώπου γίνεται η αιτία της καταστροφής του. Με τον τρόπο δηλαδή που χρησιμοποιεί κάποιος ό,τι έχει δείχνει την κακία του ή την αγάπη του. Στην περίπτωση του πλούσιου του σημερινού Ευαγγελίου έχουμε την αρνητική χρήση του πλούτου, όπου φαίνεται η κακία του και ταυτόχρονα ο κίνδυνος της απώλειας της αιώνιας ζωής. Γι’ αυτό ο Χριστός τον προτρέπει να δείξει αγάπη μοιράζοντας τα πάντα στους φτωχούς ανθρώπους που είχαν ανάγκες, κι ο ίδιος να τον ακολουθήσει να γίνει δηλαδή ένας από τους αποστόλους του. Αυτός όμως περίλυπος αρνήθηκε τη μεγάλη τιμή που του πρότεινε ο Χριστός.
Η Εκκλησία αγαπητοί μου ως ο «παρατεινόμενος Χριστός εις τους αιώνας», απευθύνει το ίδιο μήνυμα και σε μας σήμερα. Σε μας εναπόκειται με τη χάρη του Θεού να γίνουμε αν θέλουμε Απόστολοι του Χριστού. Η μαρτυρία του Χριστού ισχύει και σήμερα. «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά».
Αμήν.
http://www.agioritikovima.gr/eipan/item/71698-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE
↧
Why the Patriarch(Pope) of Alexandria Bears the Title "Judge of the Universe"
THE JUDGE OF THE UNIVERSE!
Why the Patriarch(Pope) of Alexandria Bears the Title "Judge of the Universe"
Theophilos II was the Patriarch of Alexandria from 1010 to 1020. For most of his patriarchate he lived in exile in Constantinople due to the fierce persecutions in Egypt by the Islamic Fatimid Caliph Al Hakim. During this persecution, many Christians became Muslims or sought refuge in other countries, but in the latter part of the reign of Caliph Al Hakim, he allowed unwilling Christian and Jewish converts to Islam to return to their faith and rebuild their ruined houses of worship.
While in Constantinople, Patriarch Theophilos intervened in a dispute between Emperor Basil II the Bulgar-Slayer (975-1025) and Ecumenical Patriarch Sergios II of Constantinople (999-1019). The dispute was as follows: Sergios II became patriarch during the time that the institution of charistikion was actively used within the empire. Charistikion was a practice wherein the donation (charistike dorea) of monasteries to private individuals was made supposedly to support the operation of monasteries, but in actuality was used by the wealthy gentry to gain income. This practice was strongly supported by Emperor Basil for which his lawPeri ton dynatonhad been enacted. The institution of charistikion was not popular among the hierarchy and was challenged by Sergios' predecessor Patriarch Sisinnios II. After he came to the see of Constantinople in 999, Patriarch Sergios continued to resist the charistike dorea. However, as Emperor Basil refused to repeal his law, Patriarch Sergios II resumed its use in 1016.
On account of this reconciliation between two ecumenical leaders that was due to the intervention of Patriarch Theophilos, the Patriarchate of Alexandria was given the title of "Judge of the Universe", with the added privilege of wearing a second stole, known as the stole of judgement (Kritato). The Patriarch of Alexandria continues to bear this title and wear two stoles till today (as seen in the photo above of the current Patriarch of Alexandria, Theodoros II)
THE JUDGE OF THE UNIVERSE!
Why the Patriarch(Pope) of Alexandria Bears the Title "Judge of the Universe"
Theophilos II was the Patriarch of Alexandria from 1010 to 1020. For most of his patriarchate he lived in exile in Constantinople due to the fierce persecutions in Egypt by the Islamic Fatimid Caliph Al Hakim. During this persecution, many Christians became Muslims or sought refuge in other countries, but in the latter part of the reign of Caliph Al Hakim, he allowed unwilling Christian and Jewish converts to Islam to return to their faith and rebuild their ruined houses of worship.
While in Constantinople, Patriarch Theophilos intervened in a dispute between Emperor Basil II the Bulgar-Slayer (975-1025) and Ecumenical Patriarch Sergios II of Constantinople (999-1019). The dispute was as follows: Sergios II became patriarch during the time that the institution of charistikion was actively used within the empire. Charistikion was a practice wherein the donation (charistike dorea) of monasteries to private individuals was made supposedly to support the operation of monasteries, but in actuality was used by the wealthy gentry to gain income. This practice was strongly supported by Emperor Basil for which his lawPeri ton dynatonhad been enacted. The institution of charistikion was not popular among the hierarchy and was challenged by Sergios' predecessor Patriarch Sisinnios II. After he came to the see of Constantinople in 999, Patriarch Sergios continued to resist thecharistike dorea. However, as Emperor Basil refused to repeal his law, Patriarch Sergios II resumed its use in 1016.
On account of this reconciliation between two ecumenical leaders that was due to the intervention of Patriarch Theophilos, the Patriarchate of Alexandria was given the title of "Judge of the Universe", with the added privilege of wearing a second stole, known as the stole of judgement (Kritato). The Patriarch of Alexandria continues to bear this title and wear two stoles till today (as seen in the photo above of the current Patriarch of Alexandria, Theodoros II)
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=808565339194471&id=471190622931946&substory_index=0
Why the Patriarch(Pope) of Alexandria Bears the Title "Judge of the Universe"
Theophilos II was the Patriarch of Alexandria from 1010 to 1020. For most of his patriarchate he lived in exile in Constantinople due to the fierce persecutions in Egypt by the Islamic Fatimid Caliph Al Hakim. During this persecution, many Christians became Muslims or sought refuge in other countries, but in the latter part of the reign of Caliph Al Hakim, he allowed unwilling Christian and Jewish converts to Islam to return to their faith and rebuild their ruined houses of worship.
While in Constantinople, Patriarch Theophilos intervened in a dispute between Emperor Basil II the Bulgar-Slayer (975-1025) and Ecumenical Patriarch Sergios II of Constantinople (999-1019). The dispute was as follows: Sergios II became patriarch during the time that the institution of charistikion was actively used within the empire. Charistikion was a practice wherein the donation (charistike dorea) of monasteries to private individuals was made supposedly to support the operation of monasteries, but in actuality was used by the wealthy gentry to gain income. This practice was strongly supported by Emperor Basil for which his lawPeri ton dynatonhad been enacted. The institution of charistikion was not popular among the hierarchy and was challenged by Sergios' predecessor Patriarch Sisinnios II. After he came to the see of Constantinople in 999, Patriarch Sergios continued to resist the charistike dorea. However, as Emperor Basil refused to repeal his law, Patriarch Sergios II resumed its use in 1016.
On account of this reconciliation between two ecumenical leaders that was due to the intervention of Patriarch Theophilos, the Patriarchate of Alexandria was given the title of "Judge of the Universe", with the added privilege of wearing a second stole, known as the stole of judgement (Kritato). The Patriarch of Alexandria continues to bear this title and wear two stoles till today (as seen in the photo above of the current Patriarch of Alexandria, Theodoros II)
THE JUDGE OF THE UNIVERSE!
Why the Patriarch(Pope) of Alexandria Bears the Title "Judge of the Universe"
Theophilos II was the Patriarch of Alexandria from 1010 to 1020. For most of his patriarchate he lived in exile in Constantinople due to the fierce persecutions in Egypt by the Islamic Fatimid Caliph Al Hakim. During this persecution, many Christians became Muslims or sought refuge in other countries, but in the latter part of the reign of Caliph Al Hakim, he allowed unwilling Christian and Jewish converts to Islam to return to their faith and rebuild their ruined houses of worship.
While in Constantinople, Patriarch Theophilos intervened in a dispute between Emperor Basil II the Bulgar-Slayer (975-1025) and Ecumenical Patriarch Sergios II of Constantinople (999-1019). The dispute was as follows: Sergios II became patriarch during the time that the institution of charistikion was actively used within the empire. Charistikion was a practice wherein the donation (charistike dorea) of monasteries to private individuals was made supposedly to support the operation of monasteries, but in actuality was used by the wealthy gentry to gain income. This practice was strongly supported by Emperor Basil for which his lawPeri ton dynatonhad been enacted. The institution of charistikion was not popular among the hierarchy and was challenged by Sergios' predecessor Patriarch Sisinnios II. After he came to the see of Constantinople in 999, Patriarch Sergios continued to resist thecharistike dorea. However, as Emperor Basil refused to repeal his law, Patriarch Sergios II resumed its use in 1016.
On account of this reconciliation between two ecumenical leaders that was due to the intervention of Patriarch Theophilos, the Patriarchate of Alexandria was given the title of "Judge of the Universe", with the added privilege of wearing a second stole, known as the stole of judgement (Kritato). The Patriarch of Alexandria continues to bear this title and wear two stoles till today (as seen in the photo above of the current Patriarch of Alexandria, Theodoros II)
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=808565339194471&id=471190622931946&substory_index=0
↧
OCMC Board Hears About the Amazing Work Being Done in Albania, Uganda, and Guatemala.
↧
Μπενίν: Εικόνες από την παρουσία της Ορθοδοξίας
EGLISE ORTHODOXE AU BENIN
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Célébration de la fête patronale Sainte Catherine d'Alexandrie ce 29 11 2015
https://www.facebook.com/groups/1402390276692805/1644182499180247/?notif_t=group_activity
Célébration de la fête patronale Sainte Catherine d'Alexandrie ce 29 11 2015
https://www.facebook.com/groups/1402390276692805/1644182499180247/?notif_t=group_activity
↧
↧
"Mother Theresa was not the only one that sacrificed her life to feed the poor and help the needy..."
Must see video:
Mother Theresa was not the only one that sacrificed her life to feed the poor and help the needy. We have a wonderful priest that has given up all of the worldly and prestigious titles to give of himself and feed and help the poor. He is a Harvard and Princeton graduate that has put his accomplishments to work for others.
This is what today's gospel was all about 11/29/15
The Gospel according to Luke 18:18-27
God Bless you Fr. Themistoclese Adamopoulo
Mother Theresa was not the only one that sacrificed her life to feed the poor and help the needy. We have a wonderful priest that has given up all of the worldly and prestigious titles to give of himself and feed and help the poor. He is a Harvard and Princeton graduate that has put his accomplishments to work for others.
This is what today's gospel was all about 11/29/15
The Gospel according to Luke 18:18-27
God Bless you Fr. Themistoclese Adamopoulo
↧
Η 10η κλινική της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Τανζανία
Με τη χάρη και το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τις αδιάκοπες ευχές του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου Β΄, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει το έργο της σποράς του ευαγγελικού λόγου και της φιλάδελφης στήριξης των Αφρικανών αδελφών μας στην Κεντρική Τανζανία.
Η προτροπή του Κυρίου: "ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.(Ματθ. 25, 40) βρίσκει και σήμερα πρόθυμη ανταπόκριση. Οι προσφορές των ανθρώπων από την Ελλάδα και την Κύπρο, που ενδιαφέρονται για την Εξωτερική Ιεραποστολή και εκφράζουν έμπρακτα τα συναισθήματα της χριστιανικής τους αγάπης και αλληλεγγύης, μετουσιώνονται σε έργα υποδομής και συμπαράστασης στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα η Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως έχει κτίσει και λειτουργεί δέκα μικρές κλινικές. Ένα έργο που προσφέρει το ανεκτίμητο αγαθό της υγείας σε χιλιάδες παιδιά και ενήλικες, σε περιοχές όπου η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη.
Δίπλα από κάθε κλινική υπάρχει και μια γεώτρηση άντλησης καθαρού νερού, που καλύπτει τόσο τις λειτουργικές ανάγκες των κλινικών μας, όσο και εκείνες των κατοίκων των γύρω περιοχών. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι και κυρίως μικρά παιδιά πεθαίνουν στην Αφρική εξαιτίας των μολυσμένων υδάτων ή νοσούν από σοβαρές τροπικές ασθένειες.
Κάθε φορά που ολοκληρώνεται και τίθεται σε λειτουργία ένα νέο έργο υποδομής, δοξάζουμε το όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού και προσευχόμαστε Εκείνος να ευλογεί και να καταρτίζει την Άμπελο της Ορθοδοξίας στη γόνιμη αφρικανική γη.
Από την Ιερά Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως
Περιοδικό "Πάντα τα Έθνη"
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/mission/134.PDF
↧
Η Αφρική προσεύχεται...
ORTHODOX MISSIONARY / ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
Αντωνιος Παπασωτηρίου
https://www.facebook.com/groups/antonios.papasotiriou/772190946226194/?notif_t=group_activity
↧
Διαβάστε ON LINE δύο τεύχη του περιοδικού ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ( α'και β'τρίμηνο 2015 )
Ορθόδοξη Ιεραποστολή,Orthodox Mission,Mission Οrthodoxe
↧
↧
Παρουσία και πνευματική προσφορά του Επίσκοπου Μοζαμβίκης Ιωάννη...
Φωτοδιαδρομές"μέρος στ` (17.10.2010 - 25.11.2015)
Ένα αφιέρωμα στην παρουσία και πνευματική προσφορά του Θεοφιλέστατου Επίσκοπου Μοζαμβίκης κ.κ Ιωάννου κατά την πενταετή παραμονή του στην Μοζαμβίκη.
Περισσότερα... https://www.facebook.com/Orthodox-Diocese-of-Mozambique-391805074291380/
Ένα αφιέρωμα στην παρουσία και πνευματική προσφορά του Θεοφιλέστατου Επίσκοπου Μοζαμβίκης κ.κ Ιωάννου κατά την πενταετή παραμονή του στην Μοζαμβίκη.
Περισσότερα... https://www.facebook.com/Orthodox-Diocese-of-Mozambique-391805074291380/
↧
Ἐγκαίνια Ἁγίου Γεωργίου Καΐρου... ένα μγάλο γεγονός από τη χρονιά που φεύγει
Ἐγκαίνια ἀνακαινισθείσης Ἱερᾶς Μονῆς μεγαλομάρτυρος ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου Καΐρου (Ροτόντα τῆς Ἀνατολῆς) ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Πάπα καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεοδώρου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τῇ παρουσίᾳ τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.
Περισσότερα... https://www.facebook.com/saxampanis
↧
Χειροτονία του Ουγκαντανέζου Εμμανουήλ Kamanya
↧
Από την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ακτή Ελεφαντοστού
↧
↧
Ημερολογιακές σημειώσεις – Κένυα
Μια σύγχρονη εμπειρία
Κάθομαι κάτω από τη σκιά ενός πανέμορφου δέντρου, με πλούσια βλάστηση γύρω – γύρω, λόγω των πρόσφατων τροπικών βροχών και απολαμβάνω την ηρεμία, την τόσο ζωντανή φύση και, γενικότερα, το τοπίο, που μοιάζει σαν ζωγραφικός πίνακας. Στο βάθος διακρίνω μια λίμνη, βουνά και τα πολύχρωμα πουλιά τραγουδούν και φαίνεται ότι κι αυτά απολαμβάνουν το μεγαλείο της δημιουργίας του Θεού. Του μοναδικού βασιλείου που φανερώνει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και τη φύση. Λυπούμαι που δεν είμαι λογοτέχνης ή ποιητής για να συνθέσω ό,τι πολυτιμότερο βρίσκεται γύρω μου, μια ατέλειωτη σειρά σκηνών και παραστάσεων, ύστερα από την κοπιώδη και μακρά διαδρομή από την Ναϊρόμπι. Ταξίδι ατέλειωτο, δρόμοι ανύπαρκτοι –πολλές φορές – με πέτρες, λακκούβες κτλ. Όμως, η θέληση δυνατή και η επιμονή ευεργετική. Μόνο έτσι θα μπορέσει κανείς να εξασφαλίσει εκείνο για το οποίο τάχθηκε να υπηρετήσει όσο κι αν είναι υπεράνθρωπο, φανταστικό και πέραν του αληθινού, του υπερκόσμιου.
Δεν φαίνεται να με κούρασε αυτό το ταξίδι όσο κι αν ταξίδεψα την προηγούμενη εβδομάδα στους Τουρκάνα, φθάνοντας, εδώ, αργά το βράδυ, χωρίς πολλή σκέψη, στις έξι το πρωί. Έπρεπε να αρχίσει η άλλη προγραμματισμένη επίσκεψη στα κεντροανατολικά της Κένυας. Ώρες πολλές, ατέλειωτες οι αποστάσεις αλλά, τουλάχιστο, βλέπει κανείς το έργο των χειρών των ανθρώπων να αποδίδει και να ζωντανεύει την πορεία της Εκκλησίας μας.
Πρώτος σταθμός, ένας πανέμορφος μεγαλοπρεπής ναός με πέτρα της περιοχής, καμωμένος με τον ιδρώτα τον τίμιο των ανθρώπων, που, εθελοντικά, εργάζονται, μαζί με τον ιερέα τους καθημερινά, για να τον αποτελειώσουν μια και αισθάνονται την ανάγκη να τον εγκαινιάσουν πριν το τέλος του χρόνου. Αξιόλογη προσπάθεια. Ο καιρός βροχερός. Η Αγία Σοφία θεμελιώνεται περήφανη εκεί κοντά στη λίμνη Νακούρου, μαζί με τα γνωστά εκατομμύρια φλαμίνγκος, θαυμάζουμε, ευχαριστούμε και συνεχίζουμε, αφού πρώτα περάσαμε μέσα από γνωστά χωριά με τους εγκαινιασμένους περίφημους καταρράκτες Τόμσον. Άλλη εικόνα εδώ. Διαφορετικό το τοπίο. Κρύο φοβερό. Στα δωμάτιά μας το τζάκι ήδη ήταν αναμμένο. Πού να κοιμηθεί κανείς, χωρίς την κανονική φροντίδα! Ξύλα παντού, γιατί η περιοχή είναι δασώδης. Δεν χάνουμε χρόνο. Προγραμματίζουμε για την αυριανή μέρα.
Επόμενος σταθμός το δημοτικό μας σχολείο στο Λομπέρε με 500 μαθητές και 14 δασκάλους. Πάνε, τώρα, ίσως τριάντα χρόνια λειτουργίας του. Στις τάξεις, οι δάσκαλοι αφιερωμένοι στο καθήκον τους διδάσκουν. Μπήκαμε στις τάξεις. Με εντυπωσίασε η πειθαρχία και ο σεβασμός των μικρών παιδιών προς τους δασκάλους και τους ιερείς. Ήταν όλα τα παιδιά πρόθυμα ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις μας και να μας τραγουδήσουν.
Γυρίσαμε λίγα χρόνια πριν και είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τις δυσκολίες που υπήρχαν λόγω της ανομβρίας. Κάναμε το μεγάλο βήμα, θα φέρουμε αντλία με σωλήνες από την παρακείμενη λίμνη. Έτσι φέραμε ζωή στα παιδιά. Το νερό, πλούσιο και πολύτιμο, τώρα, φέρνει καρπούς για τα παιδιά. Δεν αγοράζουν λαχανικά. Ακόμα μπορούν και τα πουλούν στους χωρικούς δίπλα από το σχολείο. Τρώνε καθημερινά και προοδεύουν τόσο πολύ που δύο από τους απόφοιτους, που η Μητρόπολη τούς βοήθησε να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο, λόγω της άριστης επίδοσής τους, τώρα διδάσκουν στο ίδιο το σχολείο τους. Υπερήφανος, ο διευθυντής, καυχάται και ευχαριστεί την Ορθόδοξη Εκκλησία για τις προσπάθειες που καταβάλλει στο τομέα της παιδείας. Μια μεγάλη ηθική ικανοποίηση αισθανθήκαμε, όταν είδαμε τα αποτελέσματα των κόπων και των προσπαθειών μας.
Στη συνέχεια έγινε συνάντηση με τον υπεύθυνο του Υπουργείου Παιδείας, ο οποίος χειρίζεται τα εκπαιδευτικά θέματα της περιοχή. Συζητήθηκε διεξοδικά η προσπάθεια που καταβάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία, ώστε, μαζί με τη σωστή παιδεία, τη θρησκευτική ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση, μια και ο δάσκαλός τους είναι ιερέας, απόφοιτος της Πατριαρχικής Σχολής και του Ορθόδοξου Διδασκαλικού Κολλεγίου. Ακόμα μια ένδειξη για το πόσο σοφή ήταν η απόφασή μας να δίνεται η ευκαιρία στους υποψήφιους ιερείς μας να έχουν και δεύτερη ιδιότητα: εκείνη του δασκάλου.
Απ’ εκεί συνεχίσαμε στα ενδότερα, αφού διαβεβαιώσαμε ότι θα συνεχίζουμε τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα κατώτερης και μέσης παιδείας σ’ όλη την επικράτεια της Δημοκρατίας της Κένυας. Η πορεία ήταν δύσκολη, γιατί έπρεπε να περάσουμε ξανά μέσα από δύσβατες περιοχές, λόγω των συχνών τροπικών και καταρρακτωδών βροχών. Η περιοχή είναι γνωστή από τις πρόσφατες σφαγές · φιλοξενεί τρεις ή τέσσερις αντιμαχόμενες φυλές: Τουρκάνα, Ποκότ, Σαμπούρου και Κικούγιου. Είδαμε νέους ανθρώπους να κυκλοφορούν με όπλα για λόγους άμυνας, όπως μας εξήγησαν.
Ύστερα από πολύωρο ταξίδι, φθάσαμε εκεί που ήταν και ο λόγος της επίσκεψής μας. Ένας πρόχειρος ναός, ξύλινος μεν αλλά καλοφτιαγμένος, περιτριγυρισμένος από φυτείες καλαμποκιού. Θαυμάσαμε το έργο των ιερέων μας. Ο Δήμαρχος της περιοχής ήλθε και μας καλωσόρισε. Μάλιστα, σε ανάμνηση του γεγονότος, φυτέψαμε στο οικόπεδο της εκκλησίας δέντρα της περιοχής. Ένα πλούσιο γεύμα ήταν το αποκορύφωμα, στο σπίτι του ιερέα της φυλής Τουρκάνα. Οι δύο άλλοι ιερείς ανήκαν στις φυλές Κικούγιου και Νάντι.
Τη μέρα εκείνη ήταν η γιορτή του Αγίου Αποστόλου Βαρνάβα και έπρεπε να επισκεφθούμε και το Ορθόδοξο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό σε μια άλλη περιοχή παρ’ όλη την κούραση και την ταλαιπωρία. Το κέντρο αυτό φέρει την ονομασία Απόστολος Βαρνάβας. Ο ιερέας και η πρεσβυτέρα του, και οι δύο απόφοιτοι του Διδασκαλικού μας Κολλεγίου, πρωτοστατούν στο όλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Μια θαυμάσια βιβλιοθήκη, σπάνιο φαινόμενο, κοσμεί το όλο εκπαιδευτικό συγκρότημα, δωρεά της Μητροπόλεως. Βρισκόμαστε, κυριολεκτικά, στο πουθενά. Τα παιδάκια, με τις όμορφες στολές μας, μας υποδέχονται και εκτελούν ένα όμορφο πρόγραμμα τραγουδιών και χορών. Ενθαρρύναμε τις προσπάθειές τους και δώσαμε τις δέουσες οδηγίες και συμβουλές στους δασκάλους.
Ένας ιερέας τηλεφωνούμε επίμονα να επισκεφθούμε την ενορία του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στο στάδιο οικοδομής. Μακρινές αποστάσεις. Δεν θέλαμε να απογοητεύσουμε τους πιστούς που περίμεναν εκεί από νωρίς το πρωί. Πράγματι άξιζε τον κόπο, παρ’ όλο που μας πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να φθάσουμε εκεί. Η μια έκπληξη υποδέχεται την άλλη. Έργο, που γίνεται με την προσπάθεια του ιερέα και των νεαρών ζευγαριών που στελεχώνουν το μικρό εκκλησίασμα της ενορίας αυτής. Θαυμάσαμε την αποφασιστικότητα, τη θέληση και την επιμονή των κατοίκων σ’ αυτή την τόσο απομακρυσμένη περιοχή. Όμως το μήνυμα της Ορθοδοξίας δίνει ζωή και ελπίδα στους φτωχούς μεν υλικά αλλά εκατομμυριούχους πνευματικά ανθρώπους.
Κάποιος αναγνώστης των γραφομένων ποιμαντικών μου επισκέψεων, με ρώτησε, δικαιολογημένα, ίσως, σκεπτόμενος ανθρώπινα τους κινδύνους, στους οποίους υποβάλλω τον εαυτό μου, επισκεπτόμενος επικίνδυνες περιοχές, όπου υπάρχουν πόλεμοι και τα παρόμοια: «Σεβασμιώτατε, έχετε ασφάλεια ζωής;» Και απάντησα: «Κύριε, ελέησον! Για ποιο λόγο να κάνω ασφάλεια; Σε τι θα με βοηθήσει; Εμείς έχουμε τον καλύτερο ασφαλιστή που μας προστατεύει και μας σκεπάζει παντού με τα Άγια χέρια Του». Το έχουμε εξάλλου πάρει απόφαση. Δεν φοβόμαστε ούτε τρομάζουμε. Βρισκόμαστε στα χέρια Του και δεν μας απασχολεί το θέμα της ζωής μας. Πού να βρούμε τον χρόνο για να σκεφτούμε πράγματα, τα οποία δεν θα μας βοηθήσουν στην προαγωγή του έργου της εξωτερικής ιεραποστολής. Αλίμονο! Ο Κύριος έχει τον πρώτο λόγο. Εκείνος είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας Του. Γνωρίζει τα πάντα. Αυτά ακριβώς που εμείς αγνοούμε. Εκείνος, ο Δημιουργός υπεράνω ορίων και φραγμών, γνωρίζει με ποιο τρόπο θα προαχθεί το έργο Του, ο λόγος Του ν’ ακουστεί και στο τέλος να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και όλο το ανθρώπινο γένος. Πού καιρός να σκεφθώ για τη ζωή μου. Αν θα ζήσω και αν θα πεθάνω! Δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια.
Στα τριάντα πέντε τόσα χρόνια, που ζω και κινούμε στον χώρο της Αφρικής και ειδικότερα της ιεραποστολής, αλίμονο αν έχανα τον καιρό μου, για να σκεφθώ κάτι τέτοιο. Όσο ο Κύριος μου επιτρέπει ν’ αναπνέω, να κινούμαι και να έχω υγιείς σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, θα συνεχίσω. Είμαι, μέσα μου, πεπεισμένος ότι ο Κύριος επαγρυπνεί και Αυτός θα ευλογήσει τις άγιες αυτές προσπάθειες για τη σωτηρία των ψυχών.
↧
Συνεργάτες των Ιεραποστόλων στα μετόπισθεν
Στον Πανελλήνιο Χριστιανικό Όμιλο Ορθοδόξου Ιεραποστολής, (Π.Χ.Ο.Ο.Ε.Ι.), οδός Τρυγόνος 3, Κυψέλη, τηλ. 2108626223 από το πλήθος των εθελοντικώς εργαζομένων δύο ομάδες προσφέρουν δύσκολο και κοπιαστικό έργο.
Η πρώτη ασχολείται με την συγκέντρωση αποθήκευση, διαλογή και συσκευασία των προσφερόμενων ειδών.
Η δεύτερη ομάδα ασχολείται με τη τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες και την παραλαβή των χρηματικών εισφορών από τους συνεργάτες κατά τις ώρες λειτουργίας του γραφείου.
Η πρώτη ασχολείται με την συγκέντρωση αποθήκευση, διαλογή και συσκευασία των προσφερόμενων ειδών.
Η δεύτερη ομάδα ασχολείται με τη τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες και την παραλαβή των χρηματικών εισφορών από τους συνεργάτες κατά τις ώρες λειτουργίας του γραφείου.
Η εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…” δόθηκε στους μαθητές του Αποστόλους (Ματθ. ΚΗ’ 19) που ήταν τότε οι πρώτοι πιστοί, η πρώτη εκκλησία.
Και πράγματι οι Απόστολοι (απεσταλμένοι – αγγελιοφόροι) πορεύτηκαν και διέδωσαν τη Χριστιανική πίστη στα έθνη.
Και πράγματι οι Απόστολοι (απεσταλμένοι – αγγελιοφόροι) πορεύτηκαν και διέδωσαν τη Χριστιανική πίστη στα έθνη.
Το ίδιο έκαναν και κάνουν σήμερα οι Ιεραπόστολοι που έχουν εξαπλωθεί σε όλες τις Ηπείρους της Γης για το κήρυγμα της σωτηρίας.
Υπάρχει κάποιο ρητό που έχει βγει από χείλη Ιεραποστόλων.
Εκκλησία χωρίς Ιεραποστολή είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή.
Ποια όμως εννοούμε εκκλησία;
Εκκλησία εννοούμε το σύνολο των πιστών (κλήρος και λαός).
“Εάν γάρ ευαγγελίζομαι, ούκ εστί μοι καύχημα ανάγκη γαρ μοι επίκειται ουαί δε μοι εστίν εάν μη ευαγγελίζομαι” είπε ο Παύλος (Α’ Κορινθ. Θ’ 16).
Αυτό ισχύει για όλους τους Χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς.
Αυτό αντελήφθησαν και έκαναν πράξη οι πρώτοι Χριστιανοί.
Αυτό αντελήφθησαν και έκαναν πράξη οι πρώτοι Χριστιανοί.
Όλοι σαν Χριστιανοί, σαν Εκκλησία, με την έννοια του συνόλου των πιστών (κληρικοί και λαϊκοί) έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου σε όλη την γη γιατί η Ιεραποστολή είναι έργο όλης της Εκκλησίας, του καθενός μας και όχι μόνο της Διοικούσης Εκκλησίας.
Μέχρι τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα η διοικούσα Εκκλησία στην Ελλάδα, δεν ανέπτυξε Ιεραποστολική δραστηριότητα για το εξωτερικό.
Όχι μόνο δεν είχε οργανώσει ή δημιουργήσει, αλλά δεν είχε πρωτοβουλία για καθετί σχετικό.
Όχι μόνο δεν είχε οργανώσει ή δημιουργήσει, αλλά δεν είχε πρωτοβουλία για καθετί σχετικό.
Οι ιδιωτικοί φορείς ευαισθητοποιήθηκαν στον Τομέα της Ιεραποστολής.
Ας μην ξεχνούμε ότι όταν ο πρώτος Έλληνας Ιεραπόστολος, ο πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ξεκίνησε μόνος του για την Αφρική, τον έβλεπαν με δυσπιστία και το χειρότερο αντί να τον ενισχύσει η Διοικούσα Εκκλησία, του έκοψε τον μισθό !
Τον είχαν αφήσει να αγωνίζεται εκεί μόνος του παρά τις εκκλήσεις που είχε κάνει επανειλημμένα για βοήθεια.
Όπως γνωρίζουμε από τις πράξεις των Αποστόλων (κεφ. ΣΤ. 1-7) , οι Απόστολοι διαχώρισαν τα καθήκοντά τους, (κήρυγμα του Λόγου του Θεού) από τα καθήκοντα {διακονίας των τραπεζών}, που σήμερα έχουν εξελιχθεί σε καθήκοντα οικονομικής υποστήριξης και δραστηριοποίησης, σε θέματα ανέγερσης Ναών, Ιατρείων, Σχολείων, σε ζητήματα αποστολής βοήθειας πάσης φύσεως.
(τρόφιμα, φάρμακα, ενδύματα, ιερά σκεύη, άμφια, βιβλία, γραφική ύλη, μισθοί ιερέων, μεταφορικά μέσα για διάδοση του Θείου Λόγου, τρακτέρ, μηχανήματα για καλλιέργεια γης, υπό των ιθαγενών κ.τ.λ.)
Τα καθήκοντα της Διακονίας των Τραπεζών, με την εξέλιξη των ημερών μας που αναφέραμε παραπάνω, ανέλαβαν οι συνεργάτες των Ιεραποστόλων των πρόσω, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι από τα μετόπισθεν, προσφέρουν πάρα πολλά στο έργο του Ευαγγελισμού των εθνών.
Γνωρίζουν οι “Ιεραποστολείς” , όπως τους ονόμασε ο Μακαριστός π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ότι όταν γίνεται πόλεμος και υπάρχουν ανοιγμένα πολεμικά μέτωπα, χρειάζονται οπωσδήποτε και τα “μετόπισθεν”, την ολόψυχη και πολύπλευρη συμπαράσταση των αμάχων.
Η συμπαράσταση αυτή όταν γίνεται όταν πρέπει και όπως πρέπει, δεν έχει μικρότερη σπουδαιότητα από το έργο των Ιεραποστόλων της 1ης γραμμής.
Είναι γνωστά τα λόγια του μακαριστού π. Κοσμά Γρηγοριάτη, προς την μητέρα του όταν εξέφρασε την επιθυμία να πάει και εκείνη στην Αφρική,
“Καλή η επιθυμία σου αλλά μην ξεχνάς ότι για να υπάρχει μία Ιεραποστολική ομάδα στην ζούγκλα, χρειάζεται να υπάρχει μία δεύτερη ομάδα στα μετόπισθεν (πατρίδα), για να βοηθάει την 1η, υλικά με διάφορα πράγματα και πνευματικά με τις προσευχές. Νομίζω ότι εκπληρώνεις αυτόν τον σκοπό της 2ης ομάδας, καθώς μου γράφουν οι άλλοι, επομένως δεν πρέπει να έχεις παράπονο ότι ευρίσκεσαι στα μετόπισθεν (Χριστούγεννα 1975)”
Τα “μετόπισθεν” οργανωμένα και αναγνωρισμένα αποτέλεσαν τα Ιεραποστολικά σωματεία (ένα εξ αυτών είναι και ο Π.Χ.Ο.Ο.Ε.Ι. , Πανελλήνιος Χριστιανικός Όμιλος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής), τα οποία είναι γρήγορα στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων που ζητούν άμεση λύση.
Δεν έχουν γραφειοκρατικές διατυπώσεις και διαθέτουν περιβάλλον και συνεργάτες που διακρίνονται για το πνεύμα προσφοράς και θυσίας.
Όσον αφορά τον Π.Χ.Ο. τα μέλη του, άνδρες και γυναίκες, είναι εθελοντές, οργανωμένοι σε ομάδες εργασίας, και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για την προώθηση του Ιεραποστολικού έργου.
Δύο από τις ομάδες αυτές είναι και οι τιμώμενες σήμερα,
α) των κυριών της συγκέντρωσης – αποθήκευσης, διαλογής και συσκευασίας των προσφερομένων ειδών, (ρουχισμού, υποδήσεως, κλινοσκεπασμάτων, οικιακών σκευών, εκκλησιαστικών ειδών και άλλων προσφορών), υπό των συνεργατών του Π.Χ.Ο. και
β) των κυριών και κυρίων, που διαθέτουν μερικές ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του Π.Χ.Ο. (παραλαβή διαφόρων ειδών, τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες του Π.Χ.Ο.)
α) των κυριών της συγκέντρωσης – αποθήκευσης, διαλογής και συσκευασίας των προσφερομένων ειδών, (ρουχισμού, υποδήσεως, κλινοσκεπασμάτων, οικιακών σκευών, εκκλησιαστικών ειδών και άλλων προσφορών), υπό των συνεργατών του Π.Χ.Ο. και
β) των κυριών και κυρίων, που διαθέτουν μερικές ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του Π.Χ.Ο. (παραλαβή διαφόρων ειδών, τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες του Π.Χ.Ο.)
Οι ομάδες αυτές των εθελοντών αποδεικνύουν στην πράξη, ότι η Ορθόδοξη εκκλησία διαθέτει εκτός από εκείνους, που αψηφώντας τους κινδύνους και τις ποικίλες δυσκολίες του έργου της διαδόσεως του ευαγγελίου, ευρίσκονται στην 1η γραμμή αλλά και τους συνεργούς τους, στα μετόπισθεν οι οποίοι, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να συμπαρασταθούν ηθικά και υλικά στο έργο των Ιεραποστόλων.
Πιστεύουν, οι συνεργοί, ότι δεν μπορούν να γίνουν Ιεραποστολικές εξορμήσεις μόνο με λόγια.
Πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι δυσκολίες των ανθρώπων.
Ένα ωραίο παράδειγμα φέρνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Λέει ότι όταν κατά λάθος ένας άνθρωπος πάρει φωτιά, και καίγεται, εκείνη την στιγμή θα πας να τους μιλήσει για τον Χριστό;
Δεν θα σου δώσει καμμία σημασία. Εκείνο το οποίο έχεις εκείνη την στιγμή να κάνεις, είναι να πάρεις ένα μπουγέλο με νερό για να σβήσεις την φωτιά και να λυθεί το βιολογικό πρόβλημα. Τότε είναι πρόθυμος να ακούσει για τον Χριστό.
Αυτό ακριβώς κάνουν και τα εθελοντικά αυτά συνεργεία, αυτοί οι “Ιεραποστολείς”.
Ο καθένας προσφέρει το κατά δύναμην, εις εκπλήρωση του χρέους που όλοι έχουμε να ανταποδώσουμε στον Κύριο προς δόξα Αυτού, ένα μέρος των προς ημάς ευεργεσιών αυτού.
Στο πρόσωπο κάθε γυμνού, πεινασμένου και υποφέροντος ανθρώπου ατενίζει το πρόσωπο του κυρίου.
“Γυμνός ημήν και περιεβάλλετέ με (Ματθ 25)” λέγει ο κύριος στο ευαγγέλιο της Κρίσεως.
“Γυμνός ημήν και περιεβάλλετέ με (Ματθ 25)” λέγει ο κύριος στο ευαγγέλιο της Κρίσεως.
” Η ζωή και η Ιστορία της ανθρωπότητας δεν θα δικαιωθούν ποτέ, όσο σε αυτόν τον κόσμο πεθαίνει και ένα μονάχα παιδί γυμνό και πεινασμένο” λέει ο Ντοστογίεφσκι.
Δυστυχώς σήμερα με τους πολέμους και τις αρρώστιες (ΑΙDS), με τα ναρκωτικά με τα καιρικά φαινόμενα, (ξηρασία πλημμύρες ) με την ηθική σήψη και την αδιαφορία των ανθρώπων για τον συνάνθρωπο, εκατομμύρια παιδιά αλλά και μεγάλοι άνθρωποι πεθαίνουν γυμνοί και πεινασμένοι.
Τις ανάγκες τον πόνο και το δάκρυ αυτών των ανθρώπων, προσπαθούν όσο είναι δυνατόν, οι συνεργοί των Ιεραποστόλων του Π.Χ.Ο. να καλύψουν.
Γνωρίζουν καλά ότι ο Θεός ζει μέσα στην ένδοια και την
↧
Eglise Orthodoxe de Côte d'ivoire
↧
H ομιλία του π.Ιωσήφ Ojiambo κατά τη διάρκεια της χειροτονίας του
'Με σκοπό να ενισχυθεί το φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής, διοργανώνεται φιλανθρωπική εκδήλωση Απογευματινό τσάι την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου στις 6.00μ.μ. Μέρος των εσόδων θα χρησιμοποιηθεί για την αγορά δώρων κατά την καθιερωμένη μας επίσκε…
ekdoseisxrysopigi.blogspot.com|By εκδόσεις ''Χρυσοπηγή''
↧
↧
Kenya Konnection, Saint Philothea Project hopes to carry 300 small school supply packets for children...
Saint Philothea Project hopes to carry 300 small school supply packets for children in Kenya. 60 children of Saint Constantine and Elena parish in Ro
↧
Η χειροτονία εἰς Πρεσβύτερον του Διακόνου π. Ιωσήφ Ojiambo από την Ουγκάντα ( B μέρος )
↧
Η εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας συνελθούσα Ιερά Σύνοδος
Romfea.gr
Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος κ. Εμμανουήλ
στην Romfea.gr
«Αι μεν ουν εκκλησίαι… είχον ειρήνην οικοδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου και τη παρακλήσει του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο…»
(Πρ. των Αποστόλων, κεφ. Θ΄)
(Πρ. των Αποστόλων, κεφ. Θ΄)
Με τη ματιά μιας προσωπικής προσέγγισης καταγράφω ελάχιστες σκέψεις για την Ιερή εν Συνόδω συνάντηση όλων μας στο Πατριαρχικό Κέντρο της Αλεξανδρείας.
Συνελθόντες οι Ιεροσυνοδικοί Επίσκοποι εν Αγίω Πνεύματι εκ των περάτων της Αφρικής -υπό την πεφωτισμένην προεδρίαν του Πρώτου της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας του Πατρός και Πατριάρχου ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Β΄ «συναντηθήκιαμε» σε Κοινό Ποτήριο Ζωής.
Με προεξάρχοντα τον Επίσκοπο και Πατριάρχη των καρδιών μας και την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου τελέσαμε «εν πρώτοις» το Μυστήριο των Μυστηρίων της Εκκλησίας την Θεία Ευχαριστία «υπέρ της του Κόσμου Ζωής» «υπέρ της Οικουμένης και της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».«Σύμψυχοι» και το «εν φρονούντες» οι Αλεξανδρινοί Αρχιερείς με τον Πατριάρχη τον και καλέσαντα όλους μας «εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, εις επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού και Πατρός…».
Σε μια ώρα της ανθρωπότητας που παγκόσμια συγκλονίζεται, εμείς εδώ με προσευχή και δέηση - με σιωπή και φόβο Θεού, προσεγγίσαμε το μυστήριο της ζωής. Μέσα από διαφορετικούς διαδρόμους σκέψης, ο κάθε ένας ιεραπόστολος αρχιερέας κατέθεσε τον αγώνα και την αγωνία του για το μέλλον αλλά και για το παρόν της όλης ιεραποστολικής προσπάθειας.
«Κάθε λέξη μας έχει ένα νόημα και η Ζωή έχει το δικό της νόημα - το Χριστό».
Με σεμνο-πρέπεια, χωρίς ακρότητες και «βερμπαλισμούς» κηρυκτικούς, άνευ φανατισμών και ακροτήτων φέρνουμε το Χριστό στο κέντρο της Ζωής μας.
Αυτόν που δίνει νόημα και περιεχόμενο στη Ζωή μας.
Η Αλεξάνδρεια «έκπαλαι» από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, ήταν μία μεγάλη Σχολή. Ένα Πανεπιστήμιο που συγκέντρωνε την κατά Θεό γνώση και σοφία.
Μια σοφία που δεν «δοκησισοφεί» που δεν θεωρεί δηλαδή τον εαυτό της ως κέντρο αλλά στο κέντρο τοποθετεί το Θεό.
Μια σοφία, όπως ονομάζεται στη Θεολογική γλώσσα καθαρά Χριστοκεντρική που δεν «λαλεί υπέρογκα».
Έτσι δεν απορρίπτει πάντα αντιτιθέμενο -αλλά ξεκαθαρίζει- ή μάλλον βλέπει «ορά» τα πάντα μέσα από το «μάτι» του Σταυρού του Χριστού.
Με τη ματιά ΕΚΕΙΝΟΥ που προδιδόμενος και αρνούμενος από τον πλέον αγαπητό του μαθητή - Εκείνος εσιώπα - και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα Ευαγγελικά κείμενα με τη μετοχή «εμβλέψας αυτόν ο Ιησούς…».
Τον κοίταξε λυπούμενος και σιωπών. Τον κοίταξε στα βάθη του είναι του. Τον είδε εις βάθος… Αυτό κάνει και η Αλεξανδρινή Εκκλησία, κοιτάζει εις βάθος - κοιτάζει όπως προανέφερα «εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως…».
Κι έτσι δεν διχάζει - Δεν διαχωρίζει - Δεν βάζει σύνορα - Δεν ρατσιστικοποιείται - Δεν διαιρεί - αλλά συνθέτοντας τα κατά-θέτει όλα τα εν τω κόσμω συμβαίνοντα προσευχητικά στο Θεό.
Είναι γνωστό ότι το γράμμα αποκτενεί - το γράμμα σκοτώνει - το πνεύμα ζωοποιεί. Και είναι γνωστά του Παύλου τα λόγια «τινές μεν και δια φθόνον και έριν… τινές δε και δι ευδοκίαν τον Χριστόν κηρρύσουσιν».
Σ’ Αυτό το Πνεύμα μας έκανε κοινωνούς ο Πατριάρχης που διανύει ήδη τον ενδέκατο χρόνο μιας Πατριαρχίας γεμάτη πορείες αγάπης, θυσίας, προσφοράς και ευδοκίας.
Ο Πατριάρχης που καθημερινά προσκομίζει την ελπίδα.
Ο Πατριάρχης που καθημερινά προσκομίζει την ελπίδα.
Καλλιεργεί το «Γεώργιον» της Αλεξανδρινής Εκκλησίας με το σπόρο της αγάπης και τον εμφυτεύει στα στήθη της Αφρικανικής πραγματικότητας.
Ο Γελαστός Άγγελος της Αλεξανδρείας - η ειρηνοποιός δύναμις - ο γαληνόμορφος Ιεραπόστολος της αγάπης έχει καταστεί εμβληματική φυσιογνωμία στα πέρατα του έτοιμου και πάντα προς θερισμόν απέραντου χωραφιού ψυχών που πεινούν και διψούν την εν αγάπη δικαιοσύνη.
Μέσα σε λιτές γραμμές αυτός είναι ο Πατριάρχης - ο «κόποις και πόνοις υπερβαλλόντως» ίνα ο λόγος του Θεού «τρέχει και δοξάζεται» υπό-στηρίζοντας τους «αδυνάτους» στα πέρατα της Αφρικής αδελφούς του Χριστού.
Αυτόν τον Πατριάρχη ευγνωμόνως ευχαριστούμε και δεόμεθα του Κυρίου υπέρ Αυτού, όπως εν Υγεία σταθερά και εις ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ κλεΐζει τον της Αλεξανδρείας Θρόνον ως μάρτυς και Απόστολος εν λόγοις και έργοις δοξάζοντας το «υπέρ παν» του Χριστού όνομα.
Αυτό ήταν και το μήνυμα της εν τη μεγάλη πόλει της Αλεξανδρείας συγκληθείσας Ιεράς Συνόδου του Παλαιφάτου Πατριαρχείου μας.
Μήνυμα ελπίδας σ’ έναν απέλπιδα κόσμο που θέλει να ξαναζήσει φεύγοντας από τη γη της απελπισίας στη χώρα της αγάπης, της «ανυποκρίτου φιλαδελφίας» και της παγκόσμιας ειρήνης.
Αυτό το μήνυμα επί τριήμερον επεξεργασθήκαμε με κέντρο το «ομόψυχον» και «φιλάδελφον» όλων των αγίων Ιεραρχών και του Προκαθημένου Πατριάρχου μας Θεοδώρου του Β΄ πιστεύοντας ακράδαντα ότι ένα μήνυμα αγάπης δεν μπορεί να είναι τόσο ισχυρό αν δεν είναι «προϊόν» καρδιάς που φλέγεται «υπέρ πάσης της Κτίσεως».
Αυτό το μήνυμα ως φως από τον φάρο τον Αλεξανδρινό και την καθέδρα την Πατριαρχική το λάβαμε όλοι για να το μεταδώσουμε σε ψυχές που μόλις τώρα γνωρίζουν το όνομά ΤΟΥ «προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας… υγιαίνοντας τη πίστει, τη αγάπη, τη υπομονή…».
↧
More Pages to Explore .....
